Αργήσαμε αλλά καταλάβαμε την αξία του Nations League ως «δεύτερη ευκαιρία» στα προκριματικά. Του Euro, διότι για να πας Μουντιάλ, άρα Κατάρ, μέσω αυτού, είναι απίθανο, μόνο δύο εισιτήρια δίνει.
Ας είμαστε ρεαλιστές, κόντρα στην προπαγάνδα των συλλόγων και των επί χρήμασι κονδυλοφόρων: η Εθνική δεν είναι όπως παλιά, επί Φερνάντο Σάντος, δεν βγάζει παίκτες, ακόμη και όσοι παίζουν στο εξωτερικό είναι μικρότερης αξίας και, γενικώς, κάνει restart. Τυχόν νίκη, ήτοι άνοδος στη League B του Nations League σαφώς και μετράει αλλά τούτη η ομάδα να πάει σε Μουντιάλ, χμ, όχι, είναι πρόωρο. Ρεαλιστικός στόχος είναι το Euro 2024 που θα διοργανωθεί από τη Γερμανία.
Διότι, και μαθηματικά, στατιστικά να το πάρεις, από τις 55 εθνικές ομάδες της Ευρώπης προκρίνονται οι 13 σε Μουντιάλ αλλά οι 24 σε Euro. Στο ranking η Εθνική μας είναι στο Νο. 30, αν λέει κάτι: όχι πάντα. Η Βόρεια Μακεδονία, η Φινλανδία, η Σκωτία, η Ουγγαρία, ακόμη και η Τσεχία, δεν ήταν στο top-24 του ranking αλλά το καλοκαίρι, κορωνοϊού επιτρέποντος, θα είναι στο Euro, απ’ όπου θα λείπουν ομάδες εντός αυτού: Σέρβοι, Ισλανδοί, Νορβηγοί, ακόμη και οι δύο Ιρλανδίες.
Μακάρι η Εθνική να κάνει σήμερα μια «καλή» νίκη που έχει χρόνια να πετύχει, μια επιτυχία σημαδιακή. Ο Τζον Φαν’τ Σχιπ αν μη τι άλλο ψάχνεται, σκέφτεται, εξετάζει. Κάνει λάθη, ναι, αλλά με γνώμονα το δικό του πλάνο. Ας τον κρίνουμε όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου να κριθεί. Ούτε αρνητικά, με εμπάθεια (σ.σ. ως και γιατί έβαλε 90 λεπτά τον Μπουχαλάκη, διαβάσαμε πάλι…»), ούτε θετικά επειδή νικήσαμε τη Μολδαβία που στο ευρωπαϊκό ranking είναι μπροστά μονάχα από Μάλτα, Λίχτενσταϊν, Γιβραλτάρ, Σαν Μαρίνο.
ΥΓ. Για να καταλάβετε την… ανωμαλία των προκριματικών, παρουσία Nations League πλέον. Υπήρχε όμιλος με Κροατία, Ουαλία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Αζερμπαϊτζάν και οι πρώτες τέσσερις πήγαν στο Euro! Οι δύο απευθείας, ως πρώτες, οι άλλες μέσω Nations League.
