Τη δεκαετία του ’80 ο Ντιέγο Μαραντόνα ήταν αυτός που κατήργησε την καθεστηκυία τάξη στο calcio. Διότι, ως τότε, ήταν αδιανόητο μια ομάδα από τον Νότο να πάρει το πρωτάθλημα (γνωστή η αντιπαλότητα, από τη δεκαετία του ’20, με τον πλούσιο Βορρά). Και η Νάπολι τότε, κλήθηκε να τα βάλει όχι μόνο με τη Γιουβέντους του Μισέλ Πλατινί αλλά, ως ορθώς είχε αναφέρει κάποτε η «Gazzetta dello Sport», τη μοναδική ομάδα που έχει κι ένα… Μουντιάλ στην τροπαιοθήκη της. Και ορθώς καθώς το 1982 οι «ατζούρι» έφτασαν στη Γη της Επαγγελίας με Τζοφ, Σιρέα, Καμπρίνι, Τζεντίλε, Ταρντέλι, Ρόσι, αλλά και Καούζιο που είχε φύγει μόλις πριν ένα χρόνο για την Ουντινέζε… Αυτήν την ομάδα, συν τους Πλατινί και Μπόνιεκ, ήξερε ότι θα έβρισκε απέναντι του ο Μαραντόνα όταν αποφάσιζε να υπογράψει στη Νάπολι το καλοκαίρι του ‘84, προκαλώντας ντελίριο στον νότο – και σοκ στους υπόλοιπους.
Βεβαίως, η εκκίνηση δεν ήταν εύκολη: οι «παρτενοπέι» τερμάτισαν στην 7η θέση στην πρώτη χρονιά του «Pibe de oro» και, στην 3η, την επόμενη. Και, το καλοκαίρι του ‘86 άλλαξα όλα. Κάνοντας… πράγματα και θαύματα στα γήπεδα του Μεξικού με την Αργεντινή στο Μουντιάλ, στον Μαραντόνα απέμενε να κάνει πρωταθλητές και τους υπόλοιπους δέκα που έμπαιναν μαζί του στο «Σαν Πάολο» και να δώσει για πρώτη φορά στα χρονικά το scudetto σε μια ομάδα του ιταλικού νότου.
Τα κατάφερε ως γνωστόν, την ημέρα που το Campionato απέκτησε ένα νέο ντέρμπι: 9 Νοεμβρίου 1986, στο ιστορικό «Κομουνάλε» του Τορίνο, το παλιό γήπεδο των «μπιανκονέρι» ενώπιον 60.000 τιφόζι και στο ντέρμπι κορυφής. Μετά τη λήξη του, ήταν το ντέρμπι βορρά και νότου στη χώρα. Ακόμη και σήμερα, κάτι μήνες πριν συμπληρωθούν 33 χρόνια, για τους Ναπολιτάνους είναι το ματς που σήμανε τη… la svolta. Ήτοι, το χρονικό εκείνο σημείο όπου όλα άλλαξαν.
«La presa di Torino»
Ενα χρόνο νωρίτερα, ξανά Νοέμβριος, το ’85 με τρομερή εκτέλεση φάουλ η Νάπολι είχε υποτάξει τη «βέκια σινιόρα» του Τζιοβάνι Τραπατόνι για πρώτη φορά μετά από εννέα χρόνια (και 16 αγώνες), στέλνοντας την πρώτη προειδοποίηση. Η αυτοκρατορία της Γιούβε κατέρρευσε ξανά χάρη στον Αργεντινό σκορπίζοντας… σιγή στο «Κομουνάλε». Ο Μίκαελ Λάουντρουπ στο 50’ ανοίγοντας το σκορ, προδιάθετε για άλλη μια συνηθισμένη Κυριακή για τη Γιούβε. Φευ…
Στο 73’ ο Φεράριο ισοφάρισε, στο αμέσως επόμενο λεπτό ο Τζιορντάνο και στο 90’ ο Βολπετσίνα διαμόρφωσαν το ιστορικό Γιουβέντους – Νάπολι 1-3, με τον Μαραντόνα να μη σκοράρει αλλά να… οργιάζει στο γήπεδο. Εκείνο το ιστορικό 1-3, που εντέλει χάρισε στη Νάπολι τον τίτλο, έμεινε στην ιστορία ως «La presa di Torino» (σ.σ. σε ελεύθερη μετάφραση «η άλωση του Τορίνο») .
Εκτοτε, η Νάπολι δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω, ενώ η Γιουβέντους περίμενε ως το 1994-95 για να ανακτήσει τα πρωτεία. Ενα ντέρμπι που ήταν, κατά πολλούς, μια φυσική… συνέχεια του Μουντιάλ του 1986, τότε που το άστρο του Μισέλ Πλατινί, ο οποίος είχε κάνει… παπάδες στο Euro ’84 οδηγώντας τη Γαλλία στον τίτλο, φαινόταν να δύει την ώρα που ο Μαραντόνα οδηγούσε την Αργεντινή στον παγκόσμιο θρόνο, στο Μεξικό. Η νυν… κόντρα Ρονάλντο – Μέσι είχε τότε, αναδείξει, νικητή τον Αργεντινό που χάρισε στη Νάπολι τη μεγαλύτερη χαρά της ιστορία της (με την πρώτη νίκη στο Τορίνο ύστερα από 29 ολόκληρα χρόνια) ενώ ο Γάλλος αποσύρθηκε στο τέλος της σεζόν, αν και μόλις 32 ετών…
Για τον… πρώτο τίτλο Γκατούζο και, εντός Ιταλίας, Σάρι
🇮🇹 🏆 Νάπολι – Γιουβέντους, τελικός Coppa Italia στο ουδέτερο «Ολίμπικο» της Ρώμης, νοκ άουτ και (για φέτος) χωρίς παράταση. Κεκλεισμένων φυσικά. Ματς με αρκετό… παρασκήνιο βέβαια μιας και ο άλλοτε τεχνικός της Νάπολι (2015-18) Μαουρίτσιο Σάρι είναι και… οπαδός της, ενώ ο Τζενάρο Γκατούζο των «παρτονοπέι» είναι, ως κάποτε ηγέτης της, οπαδός της Μίλαν!
🔵 Το κίνητρο είναι μεγαλύτερο για τη Νάπολι καθώς, αν πάρει το Κύπελλο, βγαίνει και στην Ευρώπη, έχοντας 5/9 νικηφόρους τελικούς Coppa Italia. Πλήγμα η απουσία του τιμωρημένου κίπερ Οσπίνα, που ήταν εξαιρετικός στο 1-1 με την Ιντερ, εκτός ξανά ο Μανωλάς. Στο ίδιο σχήμα ο Γκατούζο (που διεκδικεί τον πρώτο τίτλο της προπονητικής του καριέρας!), με τον Μέρτενς σε ρόλο «ψευτοεννιαριού» και τους Πολιτάνο και Ινσίνιε στα άκρα.
⚫⚪Η Γιουβέντους πάει για το νταμπλ, δεν ήταν καλή στον ημιτελικό με τη Μίλαν (0-0) έχοντας χαμένο πέναλτι με τον Ρονάλντο και παίζοντας για ώρα με παίκτη παραπάνω. Σε 19 τελικούς (διπλούς, ως παλιά, ή μονούς) η Γιουβέντους έχει 12 τρόπαια και τέσσερα συνεχόμενα (2015-18). Με Κεντίρα αντί Πιάνιτς στον άξονα και Κουαδράδο αντί Ντόουγκλας Κόστα η Γιούβε, ερώτημα αν ο Ρονάλντο παίξει ξανά ως φορ ή το κάνει εναλλάξε με τον Ντιμπάλα, κατά 70% εξ νέου εκτός ο κομβικός μέσος Ράμσεϊ. Για τον πρώτο τίτλο… στην Ιταλία ο Σάρι, τον Δεκέμβριο πάντως στο Σούπερ Καπ απέτυχε (3-1 από τη Λάτσιο). Και, αν λέει κάτι, ο Κριστιάνο Ρονάλντο ουδέποτε στην καριέρα του έχασε δύο διαδοχικούς τελικούς (έχει 21/31 τίτλους).
🏟️ Άλλη μια φορά αντάμωσαν σε τελικό, το 2012 ξανά στο «Ολίμπικο» και η Νάπολι του Βάλτερ Ματζάρι είχε νικήσει με 2-0 με γκολ του Καβάνι στο 63’ με πέναλτι και του Χάμσικ στο 83’. Φέτος, στη Serie Α: 4-3 στο Τορίνο (31/8) και 2-1 στη Νάπολι (26/1).
🏟️ 10-2-5 στα τελευταία 17 για τη Γιούβε, ανεξαρτήτως έδρας και διοργάνωσης, μια από τις δύο ισοπαλίες ξανά σε τελικό, του Supercoppa 2014 (2-2).
Δημοσιεύτηκε στο Foxbet.gr στις 17/6/2020
