Menu

Mundostories #73 Όχι, το 1950 δεν ήταν «τελικός»…

Mundostories #73 Όχι, το 1950 δεν ήταν «τελικός»…

🏆 𝟏𝟐𝟖 𝚮𝚳𝚬𝚸𝚬𝚺 𝚪𝚰𝚨 𝚻𝚶 𝚳𝚶𝚼𝚴𝚻𝚰𝚨𝚲 𝟐𝟎𝟐𝟐 🇶🇦

✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳

#Story No 73 👇 𝚶𝛘𝛊, 𝛕𝛐 𝟏𝟗𝟓𝟎 𝛅𝛆𝛎 𝛈𝛕𝛂𝛎 «𝛕𝛆𝛌𝛊𝛋𝛐ς»…

Η υφήλιος προερχόταν από την σημαντικότερη (δυσάρεστη) καμπή της σύγχρονης ιστορίας, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η FIFA είχε ακυρώσει τα Μουντιάλ του 1942 και του 1946, ωστόσο επιθυμούσε να επαναφέρει τον θεσμό με την πρώτη ευκαιρία. Η Ευρώπη μάζευε τα συντρίμμια της και προσπαθούσε να κάνει μία νέα αρχή, με συνέπεια οι χώρες της να μην έχουν ούτε την επιδίωξη, ούτε τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν το Μουντιάλ. Εξάλλου, οι ομάδες τους είχαν αποδυναμωθεί και ορισμένες χώρες κινδύνευαν να γελοιοποιηθούν εάν συμμετείχαν.

Η Λατινική Αμερική είχε… χρωστούμενα από το 1938 και δεν είχε επηρεαστεί τόσο πολύ από τη «λαίλαπα» του πολέμου. Η Βραζιλία κατέθεσε τη μοναδική προσφορά στη FIFA (είχε καταθέσει φάκελο και για τη διοργάνωση του 1942 μαζί με τη Γερμανία) και στο κογκρέσο του Λουξεμβούργου το 1946 η διοργανώτρια αρχή την αποδέχθηκε. Αρχικά η διοργάνωση ήταν προγραμματισμένη για το 1949, αλλά λόγω έλλειψης χρόνου πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1950 στη Βραζιλία.

Από το 1947 η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Βραζιλίας είχε εκφράσει τις αντιρρήσεις της για τα νοκ άουτ συστήματα διεξαγωγής που χρησιμοποιήθηκαν το 1934 και το 1938. Λίγο πριν την έναρξη της διοργάνωσης αποφασίστηκε ένα τελείως διαφορετικό σύστημα, που περιελάβανε μόνο φάσεις ομίλων. Μία πρώτη με τέσσερις ομίλους (οι υπολογιζόμενες σε 16 συμμετέχουσες θα χωρίζονταν σε τέσσερις ομίλους των τεσσάρων, αλλά τελικά συνετέθησαν δύο όμιλοι των τεσσάρων, ένας των τριών μετά την αποχώρηση της Ινδίας και ένας των δύο μετά τις αποχωρήσεις της Σκωτίας και της Τουρκίας) και μία με έναν τελικό όμιλο. Σε αυτόν θα συμμετείχαν οι πρωτοπόροι των τεσσάρων ομίλων.

Η ομάδα που θα καταλάμβανε την κορυφή στο νέο γκρουπ θα αναδεικνυόταν παγκόσμια πρωταθλήτρια, δίχως να συμμετάσχει σε τελικό.

Στον τελικό όμιλο λοιπόν των τεσσάρων ομάδων έφτασαν οι νικητές των τεσσάρων ομίλων της πρώτης φάσης (Βραζιλία, Ισπανία, Σουηδία, Ουρουγουάη) και τα ματς μοιράστηκαν μεταξύ Ρίο ντε Τζανέιρο (αυτά της Βραζιλίας) και Σάο Πάουλο (τα υπόλοιπα). Οι διοργανωτές θριάμβευσαν στα δύο πρώτα ματς, με το «άστρο» του Αντεμίρ να συνεχίζει να λάμπει και το 7-1 επί της Σουηδίας σε συνδυασμό με το 6-1 επί της Ισπανίας τους έχρισε απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του θεσμού.

Η Ουρουγουάη, αντιθέτως, «αγκομάχησε» κόντρα στους Ιβηρες, μένοντας πίσω στο σκορ στο ημίχρονο για να αποσπάσει τελικά μία ισοπαλία, αλλά και κόντρα στους Σκανδιναβούς, ούσα πάλι πίσω στο ημίχρονο, και πραγματοποιώντας μία σπουδαία ανατροπή. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε στην 3η και τελευταία αγωνιστική του τελικού ομίλου, οι δύο διεκδικητές του τροπαίου να διασταυρώνουν τα «ξίφη» τους, σε ένα παιχνίδι που είχε όλα τα στοιχεία ενός τελικού, εκτός από το… τυπικό της ονομασίας.

Είναι το γνωστό «Maracanazo» της Βραζιλίας, με τον θρίαμβο της Ουρουγουάης με 2-1. Η οποία Ουρουγουάη έπαιρνε το Μουντιάλ ακόμη και με ισοπαλία αλλά η νίκη της, με 2-1, ουσιαστικά δεν… αμαύρωσε τη λίστα των τελικών στη χρυσή βίβλο της διοργάνωσης, συμπτωματικά.