Το προσεχές Μουντιάλ του Κατάρ, είναι σε κάθε περίπτωση, πρωτόγνωρο. Το πρώτο που διεξάγεται φθινόπωρο, το πρώτο που λαμβάνει χώρα σε μουσουλμανική χώρα, το πρώτο γεωγραφικά που θα γίνει σε μεσανατολίτικο έδαφος.
Ήδη, τα προβλήματα, πολλά – και οργανωτικά: τεράστια κρουαζιερόπλοια θα αντικαταστήσουν ξενοδοχεία που δεν προλαβαίνουν να κατασκευαστούν, νόμοι άλλης, παλιάς εποχής (όπως για τους ομοφυλόφιλους και για τα… one night stands) θα εφαρμοστούν, το αλκοόλ απαγορεύεται, τι διάολο να πας να κάνεις εκεί;
Τέσπα, που λέτε κι εσείς οι νέοι, με την μπαλίτσα θέλουμε να ασχοληθούμε. Και το ερώτημα είναι: ποια θα το πάρει;
- Η κάτοχος του τροπαίου, Γαλλία, του Εμπαπέ και του Μπενζεμά;
- Η Βραζιλία, η οποία έχει κατακτήσει τέσσερα από τα πέντε Μουντιάλ της εκτός Ευρώπης;
- Η ανανεωμένη Ισπανία του Λουίς Ενρίκε και των Μοράτα, Ρόδρι, Ασένσιο;
- Η ανεβασμένη και νικήτρια του Copa America, Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι;
- Η φιναλίστ του Euro 2020 και ημιφιναλίστ του Μουντιάλ 2018, Αγγλία;
- Η πάντα υπολογίσιμη Γερμανία που ήταν τουλάχιστον στην 8άδα σε όλα, πλην δύο, Μουντιάλ που συμμετείχε;
- Η τρομερά βελτιωμένη σχολή που διακρίνει την Ολλανδία;
- Ή μήπως η Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο ή το τρομερό ρόστερ του Βελγίου;
Τζόγος είναι. Τζόκερ, για να προβλέψεις, μαντέψεις αν θέλετε, τη νικήτρια. Κάθε Μουντιάλ έχει τα απρόσμενά του. Μην πάτε μακριά: ποιος περίμενε ότι στη Ρωσία η Ισπανία θα εμφανιζόταν… χωρίς προπονητή, ότι η Αγγλία θα ήταν τόσο καλή, ότι η Ρωσία θα έκανε παπάδες, ότι η Κροατία θα έφτανε ως τον τελικό, ότι η Γερμανία δεν θα περνούσε καν από τον όμιλο; Πρόχειρο παράδειγμα, το τελευταίο τουρνουά.
Ας τα πούμε χύμα…
Καθότι οπαδός της «σελεσάο», αν ο Νεϊμάρ κουτσαθεί, θα πανηγυρίσω, ειδάλλως είναι μια ομάδα με δέκα παίκτες κι έναν κλόουν. Δυστυχώς. Καμμένοι είμαστε.
Η Αργεντινή είναι, αντίστοιχα, μια ομάδα δέκα παικτών κι ενός προπονητή στο γήπεδο: στο χέρι του Μέσι και το πόσο θα αφήσει στην άκρη τον εγωισμό του.
Τη Γαλλία δεν την υποτιμώ, απλά ο Ντεσάν δείχνει μπερδεμένος, το είδαμε και στο Euro όπου απέτυχε. Ούτε τη Γερμανία, ο Φλικ είναι εξαιρετικός κόουτς και μπορεί να πάρει το 200% από κάθε διεθνή.
Άλλα αουτσάιντερ, τύπου Βελγίου ή Πορτογαλίας, θα φτάσουν ως κάποιο σημείο και έως εκεί.
Η Ισπανία είναι ένα ερώτημα, δεν έχει όμως παίκτες-ηγέτες όπως παλαιότερα. Κάτι λείπει από τη μαγιά.
Η Αγγλία είναι… Αγγλία: κάτι θα γίνει, κάπως, με κάποιον τρόπο, θα τα κάνει μούσκεμα ξανά.
Και κύκλωσα, ως καταλάβατε, τη μεγάλη απούσα του τελευταίου Μουντιάλ και την ομάδα που αναθάρρησε μετά το Euro: την Ολλανδία. Μυαλό σαν του Λουίς φαν Χάαλ δεν έχει άλλη ομάδα, το ταλέντο κλασικά ξεχειλίζει αλλά φέτος είναι η πρώτη φορά που, ποιοτικά, υπερέχει περισσότερο μεσοαμυντικά (Φαν Ντάικ, Ντε Λιχτ κλπ.) παρά μπροστά. Αν έχει τη σοβαρότητα που της έλειψε πέρυσι στο ματς με την Τσεχία, θα προχωρήσει.
Και, να σας πω κάτι; 13άρι πληρώνουν οι «οράνιε», μια χαρά κασάρεις αν προχωρήσουν. Αουτσάιντερ είναι, για πρώτη φορά μετά από πολλά, πολλά χρόνια, κανείς δεν τους υπολογίζει.
Άλλη χώρα δεν μέτρησε τρεις χαμένους τελικούς σε ισάριθμες παρουσίες, ένα αρνητικό ρεκόρ που κάποια στιγμή θα σβήσει. Ίσως στο Κατάρ να ήλθε το πλήρωμα του χρόνου.
Δημοσιεύτηκε στο mountial.gr στις 24/7/2022
