27 Ιουλίου 1920. Ο Σουηδός σκοπευτής Οσκαρ Σβαν γίνεται ο γηραιότερος αθλητής που κατέκτησε ολυμπιακό μετάλλιο (ασημένιο στο ομαδικό του κινούμενου στόχου από 100 μ.), όντας 72 ετών και 281 ημερών!
Οταν αποφάσισε ο Οσκαρ να πάρει μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν 61 χρονών. Επιασε τον γιο του και του είπε: «Αλφρεντ, πάμε στο Λονδίνο να δούμε τι θα πετύχουμε;»,. Και πήγαν. Ο πατέρας πέτυχε ένα ατομικό χρυσό μετάλλιο, ένα ομαδικό και ένα ατομικό χάλκινο. Ο μικρός βολεύτηκε με ένα ομαδικό χρυσό. Οι Σβαν γλυκάθηκαν το 1980.
Στη Στοκχόλμη το 1912 ο Οσκαρ σημάδεψε χρυσό και το πέτυχε στο ομαδικό, πέτυχε και χάλκινο στο ατομικό. Ο γιος τα πήγε καλύτερα: χρυσό ατομικό, χρυσό ομαδικό! Το 1920 ο Οσκαρ κρεμάει στον λαιμό του το τελευταίο του μετάλλιο, ασημένιο ομαδικό, ο Αλφρεντ ασημένιο σε ομαδικό και ατομικό.
Και η ιστορία συνεχίζεται κατά ριπάς… Στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας ο 77χρονος πια Οσκαρ προκρίνεται, αλλά ένας πυρετός τον κρατάει στη Σουηδία.
Ο γιος ταξιδεύει στο Βέλγιο και γυρίζει με δύο χάλκινα μετάλλια και ένα ασημένιο. Τον τοίχο της οικογένειας Σβαν στόλιζαν τώρα έξι χρυσά μετάλλια, τέσσερα αργυρά και πέντε χάλκινα. Αντε να βρεις χώρο για φωτογραφίες…
Ο πατέρας πέθανε το 1927 σε ηλικία 80 χρονών, τέσσερα χρόνια μετά τον ακολούθησε κι ο γιος, σε ηλικία μόλις 52 χρονών.
Τις παγωμένες νύχτες στη Σουηδία, πάνω στα σκληροτράχηλα βουνά κάποιοι λένε πως σαν πέφτει η ατελείωτη νύχτα του χειμώνα ακούνε τουφεκιές και γέλια. Το αληθινό παραμύθι των Σβαν νανουρίζει τα μικρά παιδιά ακόμα και σήμερα…
