🏆 𝟏𝟎𝟒 𝚮𝚳𝚬𝚸𝚬𝚺 𝚪𝚰𝚨 𝚻𝚶 𝚳𝚶𝚼𝚴𝚻𝚰𝚨𝚲 𝟐𝟎𝟐𝟐 🇶🇦
✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳
#Story No 97 👇 𝚮 𝛑𝛊𝛐 𝛂𝛅𝛊𝛋𝛈𝛍𝛆𝛎𝛈 𝚰𝛔𝛑𝛂𝛎𝛊𝛂 𝛔𝛆 𝚳𝛐𝛖𝛎𝛕𝛊𝛂𝛌
Η Ισπανία παρατάχθηκε στα γήπεδα της Χιλής στο Μουντιάλ του 1962 έχοντας μία από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία της. Οι Καρμέλο, Χοσέ Σανταμαρία, Λούις ντελ Σολ, Πάκο Χέντο, Φέρεντς Πούσκας, Αλφρέδο ντι Στέφανο, Λουίς Σουάρεθ, Χοακίν Πεϊρό, Αδελάρδο, μία ομάδα που συνδύαζε εμπειρία, ποιότητα, ικανότητα, ταλέντο και φυσικά όρεξη, αφού στις τελευταίες δύο διοργανώσεις είχαν αποκλειστεί από τα προκριματικά.
Με τον Ελένιο Ερέρα στον πάγκο, η ορθή τεχνική καθοδήγηση ήταν εγγυημένη, αφού ο πρώην τεχνικός της Μπαρτσελόνα γνώριζε καλά τους Ισπανούς διεθνείς, είτε ως παίκτες του, είτε ως αντιπάλους.
Στην πρεμιέρα, η ήττα από την Τσεχοσλοβακία ήταν ανέλπιστη, ωστόσο υπήρχαν περιθώρια ανάκαμψης, έστω κι αν ο ντι Στέφανο δεν ήταν δυνατό να αγωνιστεί, λόγω ενός τραυματισμού που υπέστη στο γόνατο πριν το τουρνουά. Απέναντι στο Μεξικό τη λύτρωση έφερε ένα γκολ του Πεϊρό στο 90′ και το ματς κόντρα στη Βραζιλία θα έκρινε τα πάντα. Ο Αδελάρδο άνοιξε το σκορ στο 35′ και ο Ερέρα έβαλε σε εφαρμογή το πρώιμο… κατενάτσιο, δύο χρόνια πριν το χρησιμοποιήσει για να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης με την Ιντερ. Ο Αμαρίλδο με δύο γκολ στα τελευταία λεπτά οδήγησε τη Βραζιλία στην ανατροπή και την Ισπανία στην… υποχώρηση. Ο Ντι Στέφανο έκλεισε την καριέρα του χωρίς να αγωνιστεί ούτε σε ένα παιχνίδι Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Πούσκας με ακόμα μία απογοήτευση στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση, αλλά η Ισπανία ανέκαμψε γρήγορα, αφού δύο χρόνια μετά, στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Παρόμοια μοίρα και για ακόμα μία σπουδαία ομάδα στο τουρνουά, την Ιταλία. Το ρόστερ υποδείκνυε ότι ήταν έτοιμη για σπουδαία πράγματα, αφού ο Λορέντσο Μπουφόν στο τέρμα (ξάδερφος του παππού του Τζιανλουίτζι Μπουφόν), ο Τσέζαρε Μαλντίνι (πατέρας του Πάολο Μαλντίνι), ο Τζίτζι Ραντίτσε, ο Τζιοβάνι Τραπατόνι, ο νεαρός Τζιάνι Ριβέρα και οι «ιταλοποιημένοι» Ζοσέ Αλταφίνι, Ομάρ Σίβορι και Ουμπέρτο Μάσκιο συνέθεταν μία εκπληκτική ενδεκάδα για την εποχή. Αυτή δεν ήταν αρκετή, όμως, ούτε για την πρόκριση από τον όμιλο, αφού τη «λευκή» ισοπαλία με τη Δυτική Γερμανία διαδέχθηκε η περίφημη «μάχη του Σαντιάγο», η ήττα από τη Χιλή. Η επιτυχία κόντρα στην Ελβετία δεν είχε κάποιο αντίκρισμα και μετά από μόλις τρία ματς η «σκουάντρα ατζούρα» επέστρεψε στην Ιταλία με σκυμμένο το κεφάλι.
