🏆 𝟖𝟔 𝚮𝚳𝚬𝚸𝚬𝚺 𝚪𝚰𝚨 𝚻𝚶 𝚳𝚶𝚼𝚴𝚻𝚰𝚨𝚲 𝟐𝟎𝟐𝟐 🇶🇦
✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳
#Story No 115 👇 𝚶 𝚸𝛐𝛍𝛂𝛒𝛊𝛐 𝛅𝛆𝛎 𝛄𝛖𝛒𝛊𝛔𝛆 𝛑𝛐𝛕𝛆 𝛂𝛑𝛐 𝛕𝛐 𝚳𝛐𝛖𝛎𝛕𝛊𝛂𝛌 𝛕𝛐𝛖 ’𝟗𝟒…
Το 1990 ένας τραυματισμός του στέρησε το μεγαλύτερο μέρος του Μουντιάλ (αγωνίστηκε μόνο σε ένα ματς) και τη θέση του στην ομάδα πήρε ο Καρέκα. Τέσσερα χρόνια μετά κι ενώ είχε ήδη προλάβει να μεγαλουργήσει με την Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ, ο Ρομάριο ταξίδεψε με διαφορετικό υπόβαθρο στις ΗΠΑ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. Ηγέτης της εθνικής Βραζιλίας, εξασφάλιζε το γκολ, μαζί με τον εξίσου ικανότατο παρτενέρ του στην επίθεση, τον Μπεμπέτο.
Ο Βραζιλιάνος επιθετικός σημείωσε τα 5 από τα 11 γκολ της «σελεσάο» και δεν κατάφερε να σκοράρει μόνο στα προημιτελικά κόντρα στις ΗΠΑ, όπου τον αναπλήρωσε το έτερο ήμισύ του, και φυσικά στον τελικό που έληξε δίχως σκορ (αν και εκεί ευστόχησε σε πέναλτι). «Ηταν σαν να παίζω στη γειτονιά μου. Γνώριζα ότι είχα μία ολόκληρη χώρα πίσω μου, αλλά έπρεπε να παίζω όπως πάντα», δήλωσε ο ίδιος ο Ρομάριο σε μία χρονιά όπου σημείωσε και 30 γκολ με την Μπαρτσελόνα, κατακτώντας, εκτός του Μουντιάλ, το πρωτάθλημα Ισπανίας και φυσικά το βραβείο του κορυφαίου παίκτη της σεζόν.
Η ικανότητά του στο σκοράρισμα ήταν σπάνια κι ο τρόπος παιχνιδιού του έκανε κάποτε τον Ντιέγο Μαραντόνα να τον κατατάξει μέσα στους δύο κορυφαίους παίκτες που είδε από κοντά. Τεχνική, κίνηση, ένστικτο και εκτελεστική δεινότητα δημιουργούσαν έναν σπάνιο συνδυασμό.
Μετά το τέλος του Μουντιάλ, ο Ρομάριο πέρασε έναν ολόκληρο μήνα στη χώρα του και επέστρεψε καθυστερημένος στη Βαρκελώνη. Ο Γιόχαν Κρόιφ, τεχνικός της Μπάρτσα τότε, ο οποίος ήθελε τις ατομικότητες που ξεχωρίζουν από το σύνολο και του θύμιζαν τον εαυτό του, δεν σκοτίστηκε και πολύ. Άλλωστε, γνώριζε καλά τη ροπή του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το αίτημα για άδεια, προκειμένου να παρευρεθεί στο καρναβάλι του Ρίο. Οι φήμες τον ήθελαν να έχει κάνει μια άτυπη συμφωνία με τον προπονητή του. Σκόραρε δύο γκολ στο clasico κι εκείνος τον άφησε να πάει για λίγο στην πατρίδα του.
Η φημολογία ήθελε τον Baixinho να παρτάρει σε πολύ συχνή βάση. Είχε δύο σουίτες νοικιασμένες σε ξενοδοχεία της Βαρκελώνης (δεν βρήκε ποτέ σπίτι) για τον ίδιο και τους καλεσμένους του και το μότο του ήταν «κάντε σεξ κάθε μέρα, αλλά όχι πάνω από τρεις φορές». Αρκετοί συμπαίκτες του έλεγαν ότι πήγαινε στην προπόνηση έτοιμος να καταρρεύσει, ενώ ο Κρόιφ είχε αναγκαστεί αρκετές φορές να τον στείλει σπίτι του. Συχνά τον έπαιρνε ο ύπνος και αργούσε να κατέβει στις συναντήσεις της ομάδας. Ο Στόιτσκοφ, με τον οποίο ήταν στην αρχή κολλητός κι έπειτα απέκτησαν μια σχέση μίσους και πάθους, είχε πει την ατάκα που έδωσε τον τίτλο της στο κείμενο: «Ο Ρομάριο δεν γύρισε ποτέ από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το σώμα του ήταν εκεί, αλλά το πνεύμα του είχε μείνει στο Ρίο».
Ο Κρόιφ αρκούταν να δηλώσει ότι του έλειπε η πειθαρχία. Όταν έφυγε για τις διακοπές τον Χριστουγέννων, υπήρχαν συζητήσεις για νέο συμβόλαιο, παρότι είχε σκοράρει μόλις 4 φορές. Επιστρέφοντας -φυσικά καθυστερημένος- από τη χώρα του, είχε ήδη συναντηθεί με τον πρόεδρο της Φλαμένγκο. «Μας προκάλεσε μεγάλη έκπληξη όταν επέστρεψε από τη Βραζιλία και άρχισε να μιλάει για την πιθανότητα να αποχωρήσει. Όταν ένας παίκτης σου λέει ξεκάθαρα ότι θέλει να φύγει, δεν μπορείς να τον κρατήσεις. Πρέπει να καταλάβεις και να ψάξεις λύση», έλεγε ο Κάρλες Ρέσακ.
Έναν χρόνο μετά το 5-0 επί της Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπάρτσα έχασε με το ίδιο σκορ, στο ματς που έμελλε να είναι το τελευταίο του Ρομάριο. Ο πρώην «μπλαουγράνα» Μίκαελ Λάουντρουπ έκανε πάρτι, την ώρα που ο Χρίστο Στόιτσκοφ αποβλήθηκε στο πρώτο μέρος και ο «κοντούλης» έγινε αλλαγή στο ημίχρονο. Μια εβδομάδα αργότερα, αναδείχθηκε κορυφαίος στον κόσμο, αλλά η αυλαία στο «Καμπ Νόου» είχε ήδη κλείσει. Τον Ιανουάριο του 1995 πωλήθηκε στη Φλαμένγκο κι έτσι οι παραστάσεις του στη Βαρκελώνη κράτησαν μόνο 16 μήνες. Ήταν, όμως, αρκετοί για να μείνει στην ιστορία ως ο εκτελεστής της σπουδαίας ομάδας του 1994, ως ένας από τους σπουδαιότερους επιθετικούς που φόρεσαν την «μπλαουγράνα» φανέλα κι ως ο παίκτης, για τον οποίο ο Κρόιφ είπε ότι ήταν ο σπουδαιότερος που προπόνησε ποτέ.
α
