Menu

Η βασίλισσα Ελισάβετ, η Κύπρος και τα social media

Η βασίλισσα Ελισάβετ, η Κύπρος και τα social media

Διαβάζω στα social media το ίδιο ποστάρισμα. Οτι η Ελισάβετ δεν έδωσε χάρη στους Κύπριους αγωνιστές που εκτελέστηκαν από τους Βρετανούς. Όμως αυτό δεν είναι σωστό. Η βρετανική βασιλεία έχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια πάψει να κατέχει οποιαδήποτε εξουσία. Ακόμη και η αποκαλούμενη “βασιλική χάρη” (που υποτίθεται μπορούσε να δώσει η Ελισάβετ) απονέμεται μετά από εισήγηση -ουσιαστικά απόφαση- του βρετανού υπουργού Δικαιοσύνης (με τον πομπώδη τίτλο Λόρδος Καγκελάριος). Μπορεί η διαδικασία να λέγεται “βασιλική” και επίσημα να καταγράφεται ότι “η βασίλισσα την απέδωσε” αλλά αυτά είναι η τυπική ορολογία στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου όλα υποτίθεται γίνονται στο όνομα του Βασιλια.

Η Ελισάβετ όπως τουλάχιστον έχει καταγράψει η ιστορία ακριβώς αυτό “πέτυχε”. Να διάγει μια βασιλεία απόλυτα τυπική, χωρίς να διεκδικήσει οποιαδήποτε εξουσία ή πρωτοβουλία. Δηλαδή ως μια καθαρά συμβολική τελετουργία, διασφαλίζοντας και τη διατήρηση του θεσμού.

Αν “χρεώνουμε” στην Ελισάβετ το ότι δεν έδωσε χάρη στους αγωνιστές της Κύπρου κάνουμε και ένα ακόμη λάθος. Μεταθέτουμε την ευθύνη σε ένα άνευρο-διακοσμητικό θεσμό από την πραγματική βρετανική εξουσία. Που ήταν τότε οι πρωθυπουργοί Τσώρτσιλ, Ήντεν, Μακμιλαν, αργότερα ο Γουίλσον κ.α. Άνθρωποι που μετείχαν ενεργά στο Κυπριακό ζήτημα, παρήγαγαν την ενδιάμεση λύση περί “ανεξάρτητου κυπριακού κράτους” αντί για την Ένωση που τότε ζητούσαν Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι, άσκησαν την κτηνώδη καταπίεση στον Κυπριακό λαό, εκτέλεσαν Κυπρίους, προώθησαν την εσωτερική διαίρεση στο νησί “χαιδεύοντας” και τον τουρκικό εθνικισμό (η παραδοσιακή τακτική του “διαίρε και βασίλευε”) και τόσα ακόμη.

Αυτοί έχουν την ιστορική ευθύνη και όχι η “Λίλιμπετ” που π.χ. το 1957 που εκτελέστηκε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης (ο τελευταίος που εκτελέστηκε στην Κύπρο από τους βρετανούς) είχε 5 χρόνια στον θρόνο, ως μαριονέτα -ακόμη- της βρετανικής καμαρίλας.

Πράγματι στις εκτελέσεις Κύπριοι και Ελλάδιτες είχαν στείλει επιστολές και εκκλήσεις παντού, για να μην γίνουν. Και βέβαια στην Ελισάβετ. Αλλά αυτά γνωρίζουμε πως είναι κινήσεις απελπισίας, για να δημιουργήσουν τον απαραίτητο “θόρυβο” και ίσως την αλλαγή πολιτικής. Που ήταν ευθύνη της βρετανικής κυβέρνησης και όχι της “βασιλικής φιγουρας”.

Άλλωστε η λεγόμενη “βασιλική χάρη” στη Βρετανία έχει μεταπολεμικά απονεμηθεί ελάχιστες φορές (νομίζω μόλις 5) ως μια σπάνια-ειδική και καθαρά “εσωτερική” διαδικασία που αφορά μόνο Βρετανούς. Τα ίδια χρόνια η αποικιοκρατική Βρετανία εκτέλεσε εκατοντάδες σε όλο τον κόσμο στις αποικίες της, στις διάφορες εξεγέρσεις, έκανε εισβολές και πολέμους. Πάντα στο όνομα της “Ηer Majesty” αλλά…

ΥΓ. Η αλήθεια είναι πως ο Παλληκαρίδης και άλλοι αγωνιστές ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να ζητήσουν χάρη, απαξιώνοντας με αυτό τον τρόπο, την εξουσία της Βασίλισσας και ότι αυτή εκπροσωπούσε. Ο Παλληκαρίδης ούτε καν έφεση δεν υπέβαλε για την ποινή του. ΑΡΝΗΘΗΚΕ και την υπεράσπιση από τους δικηγόρους του, από τους οποίους ζήτησε να εξέλθουν της αίθουσας αναλαμβάνοντας ο ίδιος την ευθύνη. Δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του έναντι της κατηγορίας. Παραδέχτηκε ότι υπήρξε ένοπλο μέλος της ΕΟΚΑ γνωρίζοντας ότι αυτό συνεπαγόταν απαγχονισμό.

Αυτά για λόγους σεβασμού στη μνήμη των απαγχονισθέντων αγωνιστών αλλά και για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας…

Ψάχνοντας λίγο στο internet δεν είναι δύσκολο να επιβεβαιώσει κάποιος την ακρίβεια των ανωτέρω ισχυρισμών.

Είναι λοιπόν προφανές ότι, ακόμη και αν η Ελισάβετ είχε την αρμοδιότητα να δώσει χάρη, δεν θα μπορούσε να το κάνει, διότι ούτε αίτημα υπήρξε, ούτε, πολύ περισσότερο, σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου υπουργού…