🏆 𝟲𝟭 𝚮𝚳𝚬𝚸𝚬𝚺 𝚪𝚰𝚨 𝚻𝚶 𝚳𝚶𝚼𝚴𝚻𝚰𝚨𝚲 𝟐𝟎𝟐𝟐 🇶🇦
✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳
#Story No 139 👇 𝚻𝛐 𝛂𝛑𝛊𝛉𝛂𝛎𝛐 𝚩𝛆𝛌𝛄𝛊𝛐 𝛕𝛐𝛖 ‘𝟖𝟔
Οταν η Εθνική Ελλάδας έφερνε εντός έδρας ισοπαλία 0-0 με το Βέλγιο στο πρώτο της προκριματικό ματς, ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι αυτήν την ομάδα θα την σταματούσε πριν τον τελικό του θεσμού μόνο ο… Ντιέγκο Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 1986. Οι «κόκκινοι διάβολοι» του Γκι Τάις απαρτίζονταν από μία εξαιρετική γενιά ποδοσφαιριστών, σε κάθε θέση. Στο τέρμα ο Ζαν Μαρί Πφαφ, στην άμυνα ο Φράνκι Βαν ντερ Ελστ (στον πάγκο βρισκόταν ο αδερφός του Λέο), μαζί με τον Ερικ Γκέρετς, στο κέντρο οι Φράνκι Βερκότερεν, Ρενέ Βαντερέικεν και ο κορυφαίος νεαρός παίκτης του τουρνουά Εντσο Σίφο, και πιο προωθημένοι οι Γιαν Κέλεμανς και Ερβιν Βάντερμπεργκ. Στην ομάδα και δύο γνωστοί μας από την Ελλάδα, ο πρώην παίκτης του Πανιωνίου, πρώην τεχνικός του Αιγάλεω και του ΠΑΣ Γιάννενα, Στεφάν Ντεμόλ (ο οποίος σημείωσε ένα από τα τέσσερα γκολ στη νίκη με 4-3 επί της ΕΣΣΔ) και ο πρώην προπονητής του Πανσερραϊκού, Ούγκο Μπρος.
Με μία νίκη, μία ισοπαλία και μία ήττα στον όμιλο, το Βέλγιο δεν εντυπωσίασε τόσο, όσο όταν «πέταξε» εκτός Μουντιάλ την Ολλανδία σε διπλό μπαράζ.
Στα νοκ άουτ, όμως, έδιωξε πρώτα τους Σοβιετικούς, μετά απέκλεισε στα πέναλτι την ανανεωμένη Ισπανία και μόνο η μετέπειτα πρωταθλήτρια Αργεντινή κατάφερε να του επιβληθεί. Στο μικρό τελικό δυσκόλεψε και την εξαιρετική γαλλική ομάδα, αλλά τελικώς έχασε με 4-2 στην παράταση.
Για ένα έθνος μόλις 11.000.000 ανθρώπων μία τέτοια μεγάλη αθλητική διάκριση δεν ερχόταν πολύ συχνά, συνεπώς ό,τι κι αν ήταν τελικά γραφτό να συμβεί τότε, η ομάδα εκείνη είχε ήδη κερδίσει μία θέση στην καρδιά τους. Άλλωστε το βελγικό ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή γνώριζε μεγάλη ακμή και διέθετε ομάδες που πρωταγωνιστούσαν στην Ευρώπη: από τα 70s η Αντερλεχτ και η Κλαμπ Μπριζ είχαν δώσει το «παρών» σε ευρωπαϊκούς τελικούς, με την πρώτη μάλιστα να κατακτά δύο Κύπελλα Κυπελλούχων και ένα Κύπελλο UEFA ενώ η Μπριζ, υπό τις οδηγίες του θρυλικού Ερνστ Χάπελ, παραλίγο να στεφθεί Πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1978, αλλά λύγισε στον τελικό κόντρα στη Λίβερπουλ.
Σε επίπεδο εθνικής ομάδας, επίσης, οι Βέλγοι είχαν διακρίσεις, αρχής γενομένης από την παρουσία στον τελικό του Euro 1980, όπου ηττήθηκαν από τη Δυτική Γερμανία με 2-1 στο «Ολίμπικο» της Ρώμης. Εν συνεχεία, η αξιοπρεπής πορεία το 1982 στην Ισπανία με τις νίκες επί της Αργεντινής και του Ελ Σαλβαδόρ, προτού λυγίσουν στον όμιλο της β’ φάσης με Πολωνία και Σοβιετική Ένωση.
Επιπλέον, η εμφάνιση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γαλλίας το 1984, όταν η ήττα από τη Δανία άφησε τους Βέλγους εκτός ημιτελικής φάσης, είχαν δημιουργήσει προσδοκίες για την παρουσία στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου προκρίθηκαν με δραματικό τρόπο. Έμεινε στη 2η θέση του προκριματικού ομίλου και έχασε την απευθείας πρόκριση στη διαφορά γκολ από την Πολωνία, εξαιτίας μίας αναπάντεχης εντός έδρας ήττας από την Αλβανία με 2-0. Εξ ου και οι Βέλγοι έδωσαν να δώσουν αγώνες μπαράζ με αντίπαλο τη γειτονική, «μισητή» και, κυρίως, φιναλίστ των διοργανώσεων του 1974 και 1978 Ολλανδία.
Το 1986, υπό την καθοδήγηση του Γκι Τάις, το Βέλγιο πια διέθετε μία γενιά ποδοσφαιριστών ιδιαίτερα προικισμένων αλλά η Αργεντινή αποδείχθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο και παρά το γεγονός ότι οι Βέλγοι άντεξαν για ένα ημίχρονο. Έπειτα ανέλαβε δράση ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος με δύο γκολ, στο 51’ και στο 63’ της αναμέτρησης, έβαλε τέλος στη μέχρι πρότινος καλύτερη πορεία τους στη διοργάνωση, μέχρι και τα ημιτελικά του 2018…
