🏆 𝟓𝟔 𝚮𝚳𝚬𝚸𝚬𝚺 𝚪𝚰𝚨 𝚻𝚶 𝚳𝚶𝚼𝚴𝚻𝚰𝚨𝚲 𝟐𝟎𝟐𝟐 🇶🇦
✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳
#Story No 144 👇 𝚻𝛊 𝛃𝛌𝛆𝛑𝛐𝛖𝛎 έ𝛎𝛂ς 𝚩𝛆𝛌𝛄𝛐ς 𝛋𝛊 𝛆𝛎𝛂ς 𝚶𝛌𝛌𝛂𝛎𝛅𝛐ς 𝛔𝛕𝛐𝛎 𝛋𝛂𝛉𝛒𝛆𝛑𝛕𝛈…
Λένε πως όταν ένας Βέλγος κοιτάζεται στον καθρέπτη, αντικρίζει έναν… Ολλανδό. Τόσα πολλά ενώνουν τις δύο γειτονικές χώρες, που είχαν κατά τη διάρκεια των αιώνων παράλληλες πορείες. Μαζί γιγαντώθηκαν εμπορικά, μαζί εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο με τις (αιματηρές) αποικιοκρατίες τους, μαζί χώρισαν τα τσανάκια τους μετά τους παγκόσμιους πολέμους τον προηγούμενο αιώνα.
Ουδεμία έκπληξις ότι συνδιοργάνωσαν και μια μεγάλη διοργάνωση: το Euro του 2000. Και είχαν διεκδικήσει το Μουντιάλ του 2018 και μελλοντικά θα κατέλθουν, ξανά μαζί, σε διεκδίκηση.
Ωστόσο δεν είναι όλα ρόδινα. Άλλωστε στο γήπεδο, νικητής βγαίνει πάντα ένας. Ως βγήκε η Ολλανδία στον αγώνα του α’ γύρου για το UEFA Nations League, με το ευρύ 4-1 στις Βρυξέλλες (δύο γκολ από τον Στίβεν Μπέρχφαϊν, από έναν των Μέμφις Ντεπάι και Ντένζελ Ντάμφρις). Το εν λόγω σκορ ουσιαστικά δίνει στους «οράνιε» και την πρώτη θέση του ομίλου, εκτός κι αν οι «διάβολοι» κάνουν τη -μεγάλη- ανατροπή στον μεταξύ τους αγώνα στο Αμστερνταμ.
Οι δύο χώρες έχουν αναμετρηθεί συνολικά 127 φορές, μεγάλος ο αριθμός βέβαια αλλά εξ αυτών τα 109 ήταν σε φιλικά: λογικό, ελέω της γειτνίασής τους. Σε τελική φάση τους… έλαχε να ανταμώσουν δύο φορές, ισάριθμες σε Παγκόσμιο Κύπελλο και ισάριθμες στα 90s. Το 1994 στη Φλόριντα των ΗΠΑ οι Βέλγοι επικράτησαν με 1-0, με γκολ του Φιλίπ Αλμπέρ, αλλά προκρίθηκαν αμφότερες από τον όμιλο (παρουσία και των Σαουδικής Αραβίας και Μαρόκου), για να αποκλειστούν το Βέλγιο στους «16» από τη Γερμανία και η Ολλανδία στους «8» από τη Βραζιλία, αμφότερα με σκορ 3-2.
Η έτερή τους μουντιαλική συνάντηση, και πάλι σε όμιλο, έλαβε χώρα στο Παρίσι το 1998, σε ματς δίχως γκολ (0-0), με πολλά φάουλ, αντεγκλήσεις στο γήπεδο και τον Πάτρικ Κλάιφερτ να αποβάλλεται στο 82’. Τούτη τη φορά όμως δεν προχώρησαν και οι δύο: το Βέλγιο του Ζορζ Λέεκενς περιορίστηκε σε τρεις ισοπαλίες στον όμιλο που συμπλήρωναν Μεξικό και Νότια Κορέα ενώ οι «οράνιε» τους Γκους Χίντινκ έφτασαν, μετά τις προκρίσεις επί Γιουγκοσλάβων και Αργεντινών, ως τα ημιτελικά για να μείνουν εκτός από τη Βραζιλία στα πέναλτι και να ηττηθούν, στον μικρό τελικό, από την Κροατία.
Εκείνο το 0-0 του 1998 ήταν το τελευταίο μεταξύ τους επίσημο για Ολλανδούς και Βέλγους, ως το φετινό 4-1 των Βρυξελλών για τους «οράνιε», που διατήρησαν (πάντα σε επίσημα) το αήττητο σερί τους επί των «διαβόλων»: 3-1-0 μεν αλλά με τελευταία ήττα εκείνη του, μακρινού πια, 1994.
Συνολικά σε επίσημα ο απολογισμός είναι 10-4-3 υπέρ των Ολλανδών σε 17 αγώνες, με πλέον ιστορικό, και κομβικό, τον αγώνα της 18ης Νοεμβρίου 1973. Τότε η Ολλανδία του (μετέπειτα τεχνικού της ΑΕΚ) Φράντισεκ Φάντρονκ υποδέχθηκε το Βέλγιο, με τις δύο ομάδες να ισοβαθμούν στον όμιλο των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Δυτικής Γερμανίας, το πρώτο ματς στις Βρυξέλλες είχε λήξει 0-0 και ο αγώνας στο Αμστερνταμ απέκτησε χαρακτήρα «τελικού» για την πρόκριση. Οι Βέλγοι, που δεν είχαν δεχθεί γκολ μέχρι τότε, τελικά έβγαλαν όλη την προκριματική φάση χωρίς ήττα και με μηδέν παθητικό, είδαν γκολ του Λέον Σέμελινγκ να ακυρώνεται λανθασμένα ως οφσάιντ και με 12-0 γκολ έμειναν δεύτεροι, πίσω από την Ολλανδία (που είχε 24-2 τέρματα).
Ιστορικό εκείνο το παιχνίδι διότι είχε προηγηθεί η μεγάλη κόντρα του Γιόχαν Κρόιφ με τον Αγιαξ αλλά και την ολλανδική ομοσπονδία, που του έβαζαν εμπόδια στη μετακίνησή του στην Μπαρτσελόνα. Ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» αφενός απείλησε με αποχή από τον αγώνα των «οράνιε» με το Βέλγιο αν το θέμα δεν έκλεινε σύντομα, αφετέρου χρησιμοποίησε το επιχείρημα ότι χρειαζόταν επίσημα παιχνίδια στα πόδια ενόψει του κρίσιμου και καθοριστικού παιχνιδιού. Όπερ και εγένετο, και από τις 28 Οκτωβρίου 1973 ήταν με κάθε επισημότητα παίκτης της Μπάρτσα…
Η «απάντηση» των Βέλγων στον αποκλεισμό από το Μουντιάλ της Γερμανίας ήρθε την επόμενη δεκαετία. Και μάλιστα ενάντια στην κορυφαία Ολλανδία της μετά-Κρόιφ εποχής. Οι γειτονικές χώρες έδωσαν μπαράζ, μετά τους ομίλους, για την πρόκριση, με τους «διαβόλους» του Γκι Τάις να επικρατούν με 1-0 στις Βρυξέλλες, με τέρμα του Φράνκι Βερκότερεν και τον Ολλανδό Φιμ Κιφτ να έχει αποβληθεί από το 4ο λεπτό, και στη ρεβάνς αποδείχθηκε… χρυσό το τέρμα του Ζορζ Γκρουν στο 85’. Ενώ οι «οράνιε» του Λίο Μπεενχάκερ (σ.σ. είχε αντικαταστήσει τον «προφέσορα» Ρίνους Μίχελς που αντιμετώπισε καρδιακό επεισόδιο) είχαν θέσει τις βάσεις της ανατροπής και της πρόκρισης με δύο γκολ από τους Πέτερ Χούταν και Ρομπ ντε Φιτ, ο άσος της Αντερλεχτ τους… ξέρανε λίγο πριν από τη λήξη.
Η συνέχεια, γνωστή: το Βέλγιο πήγε στο Μεξικό και έγραψε ιστορία με τη συμμετοχή του ως τα ημιτελικά και παίκτες όπως οι Ρόναλντ Κούμαν, Φρανκ Ράικαρντ, Ρουντ Γκούλιτ, Μάρκο φαν Μπάστεν είδαν το Παγκόσμιο Κύπελλο από τον… καναπέ. Ναι, οι ίδιοι που τρία χρόνια αργότερα κατέκτησαν το Euro 1988 – με τον Μίχελς στον πάγκο.
