Κυριακή 14 Οκτωβρίου 1951, η Εθνική Ελλάδας νικά με 4-0 τη Συρία στην Αλεξάνδρεια.
Κυριακή 14 Οκτωβρίου 1951, η Εθνική Ελλάδας χάνει με 1-0 από τη Γαλλία Β’ στη Μασσαλία.
Απίστευτο και όμως, ελληνικό.
Η ΕΠΟ είχε κλείσει φιλικό με τη β’ ομάδα της Γαλλίας για τις 14/10 στο «Βελοντρόμ» της Μασσαλίας (ένα φιλικό, που, επί της ουσίας, ήταν «ρεβάνς» ενός άλλου φιλικού μεταξύ των ομάδων, το οποίο είχε πραγματοποιηθεί στις 13/12/1950 στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας με νικητές τους «μπλε» με 1-0). Τον ίδιο μήνα, ωστόσο, η Εθνική μας επρόκειτο να συμμετάσχει στο ποδοσφαιρικό τουρνουά των πρώτων Μεσογειακών Αγώνων, τους οποίους θα φιλοξενούσε η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Φθάνοντας, έτσι, στον Σεπτέμβριο του 1951, η ελληνική Ομοσπονδία έντρομη συνειδητοποίησε ότι την ίδια ημέρα που ήταν να γίνει το φιλικό με τους Γάλλους οι υπεύθυνοι των Μεσογειακών Αγώνων προγραμμάτισαν η Εθνική μας να αντιμετωπίσει την Συρία για την πρώτη αγωνιστική της διοργάνωσης… Μύλος!
Η Β’ Γαλλίας δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο η… Α’, αλλά σίγουρα ήταν πολύ πιο δυνατή από την Εθνική μας – το ματς μαζί της, λοιπόν, κρινόταν (και ήταν) πολύ σπουδαίο για εκείνη την εποχή και πως δεν γινόταν να ακυρωθεί. Ούτε, όμως, ήταν δυνατόν η «γαλανόλευκη» να λείψει από τους Μεσογειακούς Αγώνες, μιας διοργάνωσης επίσημης και επίσης με ιδιαίτερα μεγάλη σημασία για τότε.
Εν τέλει, βρέθηκε λύση για να αποφευχθεί και το κάζο! Μετά από πρόταση της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ», η ΕΠΟ κατάρτισε… δύο διαφορετικές Εθνικές Ελλάδος, μια για κάθε παιχνίδι! Προκειμένου να επιτευχθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ομοιογένεια σε αυτά τα δύο συγκροτήματα, αποφασίστηκε η ομάδα που θα έπαιζε με την Συρία να βασιστεί κατά κύριο λόγο σε παίκτες του Ολυμπιακού, ενώ εκείνη που θα πήγαινε στην Μασσαλία σε ποδοσφαιριστές συλλόγων της Αθήνας.
Πράγματι, κόντρα στην Συρία η Ελλάδα παρατάχθηκε με επτά παίκτες του Ολυμπιακού, δύο της άλλης μεγάλης ομάδας του Πειραιά, του Εθνικού και δύο του Αστέρα Αθηνών (Ρωσσίδης, Μουράτος, Λινοξυλάκης και άλλοι). Κι έφτασε στο ευρύ 4-0 με χατ-τρικ του Νίκου Λεκατσά (18’, 23’, 71’), ενώ το τέταρτο ελληνικό γκολ σημείωσε ο Μουράτης (75’ πέναλτι). Μάλιστα, σε εκείνο το ματς χρίστηκε διεθνής, για πρώτη και τελευταία φορά, ο Γιάννης Κανάκης της ΑΕΚ (χρίστηκε επίσης διεθνής με την εθνική Ενόπλων, σημειώνοντας 10 τέρματα), ο οποίος πήρε τη θέση του Γιώργου Δαρίβα του Ολυμπιακού, μιας και εκείνος έπαιξε στο παιχνίδι των Μεσογειακών.
Στον άλλον αγώνα, τώρα, αυτόν με τη Γαλλία Β’, η Ελλάδα εμφανίστηκε με οκτώ παίκτες της ΑΕΚ, δύο του Παναθηναϊκού και έναν του Εθνικού Πειραιά, ενώ στην διάρκεια της αναμέτρησης μπήκε αλλαγή και ένας παίκτης του Πανιωνίου, που δεν ήταν, μάλιστα… όποιος κι όποιος αλλά ο μεγάλος Κώστας Νεστορίδης, ο οποίος εκείνη την ημέρα έκανε το ντεμπούτο του με το εθνόσημο! Έπαιζαν επίσης Παραγυιός, Γούλιος, Βάβουλας, Φυλακτός, Δαρίβας και άλλοι. Η ομάδα ηττήθηκε με 1-0 ενώ αγωνιζόταν με παίκτη λιγότερο από το 55ο λεπτό έχοντας χάσει με τραυματισμό τον Πούλη.
Για την ιστορία, μερικές ημέρες μετά την… διπλή της εμφάνιση την ίδια μέρα η Ελλάδα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο ποδοσφαιρικό τουρνουά των πρώτων Μεσογειακών Αγώνων και, μάλιστα, δίχως να δεχθεί ούτε ένα γκολ!
