🏆 𝟑𝟒 𝚮𝚳𝚬𝚸𝚬𝚺 𝚪𝚰𝚨 𝚻𝚶 𝚳𝚶𝚼𝚴𝚻𝚰𝚨𝚲 𝟐𝟎𝟐𝟐 🇶🇦
✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳
#Story No 166 👇 𝚴𝛕𝛊𝛎𝛕𝛊. 𝚨𝛒𝛄𝛐ς 𝛔𝛕𝛈 𝛋𝛊𝛎𝛈𝛔𝛈, 𝛄𝛒𝛈𝛄𝛐𝛒𝛐ς 𝛔𝛕𝛈 𝛔𝛋𝛆𝛙𝛈
Μία πληγή στο δεξί του πόδι έγινε το διαβατήριο για την… αθανασία. Ο Βαλντίρ Περέιρα, κατά κόσμον Ντίντι ήταν ο σπεσιαλίστας των στημένων φάσεων. Στα 14 χρόνια του είχε δεχτεί ένα δυνατό χτύπημα στον αστράγαλο του δεξιού του ποδιού. Ο τραυματισμός του αποδείχτηκε χρόνιος. Οι γιατροί επέμεναν ότι πρέπει να κοπεί το πόδι σ’ αυτό το σημείο για να μην αντιμετωπίσει κι άλλα προβλήματα στη συνέχεια. Η οικογένεια του αρνήθηκε. Κάθισε έξι μήνες σε αναπηρικό καροτσάκι κι όταν σηκώθηκε υποχρεώθηκε να αλλάξει στιλ παιχνιδιού.
Δεν ήθελε να πιέζει το πόδι του, αλλά από την άλλη μεριά έπρεπε να παίζει και ποδόσφαιρο. Το αποτέλεσμα ήταν να τελειοποιηθεί στις στατικές φάσεις για να έχει θέση στην ομάδα του! Μάλιστα όταν βρισκόταν καθηλωμένος στο καροτσάκι χτυπούσε τη μπάλα με τα δύο δάχτυλα του ποδιού του και στη συνέχεια την έστελνε στο λαιμό. Έτσι έμαθε να δίνει μιά απρόσμενη τροχιά στη μπάλα που πήγαινε ψηλά και ξαφνικά έχανε ύψος. Όταν επέστρεψε στα γήπεδα αυτό το φάλτσο ήταν ο φόβος κάθε τερματοφύλακα. Κι όπως έγραψε ένας δημοσιογράφος, ήταν αργός στη κίνηση, αλλά γρήγορος στη σκέψη.
Αφού περιπλανήθηκε στα φυτώρια των Ιντουστριάλ, Ρίο Μπλάνκο, Γκοϊτασάζ και Αμερικάνο πήγε στην Μαδουρέιρα. Εκεί γιόρτασε τα 21 χρόνια του με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στο πρωτάθλημα του Ρίο. Η Φλουμινένσε δεν έχασε την ευκαιρία και τον απέκτησε με… συνοπτικές διαδικασίες.
Ο Ντίντι ανακάλυψε το φαλτσαριστό σουτ που οι συμπατριώτες του το έλεγαν «φόλια σέκα», δηλαδή «ξερό φύλλο». Το 1950 τα εγκαίνια του Μαρακανά έγιναν σ’ έναν αγώνα επιλέκτων του Ρίο όπου συμμετείχε και ο Ντίντι. Και πέτυχε το πρώτο γκολ σε αυτό το γήπεδο!
Το 1952 ο Αϊμόρε Μορέϊρα, προπονητής της εθνικής Βραζιλίας τότε, κι αργότερα (1977) του Παναθηναϊκού θέλησε να δώσει μια ευκαιρία στο νεαρό που ήδη είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα του Ρίο. Τον κάλεσε στην εθνική ομάδα στο Copa America που γινόταν στη Χιλή. Ο Ντίντι έγινε βασικός επιθετικός μιας ομάδας που ο συναγωνισμός στην επίθεση ήταν κάτι παραπάνω από σκληρός.
Στο Μουντιάλ της Σουηδίας το 1958, μπορεί ο Πελέ να έκλεψε την παράσταση, αλλά το «μυαλό της ομάδας» ήταν ο Ντίντι.
Ηταν ο θρίαμβος της ποδοσφαιρικής σάμπα. Ο τεχνικός Βιθέντε Φέολα, πρωτοτύπησε με το νέο σύστημα 4-2-4 που έφερε προ εκπλήξεων τους Ευρωπαίους που προτιμούσαν το 2-3-5 με κάποιες διαφοροποιήσεις. Με την αμυντική γραμμή δεμένη, χάρη στην παρουσία του έμπειρου Νίλτον Σάντος, τη μεσαία γραμμή να οργιάζει με ηγετική φυσιογνωμία τον Ντίντι και την επίθεση να κάνει θαύματα με τους Αλταφίνι, Βαβά και Ζαγκάλο, η Βραζιλία άρχισε να βρίσκει το ρυθμό της. Στο τρίτο παιγνίδι ήρθε η ώρα του Πελέ και του Γκαρίντσα και το πάρτι άρχισε.
Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχασε την ευκαιρία. Έδωσε ένα σωρό λεφτά για να τον αποκτήσει τον Οκτώβριο του 1958. Το κλίμα όμως ήταν βαρύ. Με αντιπάλους μέσα στην ομάδα τους Ραϊμόν Κοπά, Αλφρέδο ντι Στέφανο, Πάκο Χέντο και Φέρεντς Πούσκας η καθιέρωση ήταν δύσκολη. Λέγεται μάλιστα ότι ο Ντι Στέφανο δεν τον ήθελε στην ομάδα. Η «βασίλισσα» τον έδωσε δανεικό στην Βαλένθια, αλλά ο Ντίντι είχε πάρει την απόφαση να επιστρέψει στη βάση του. Η Μποταφόγκο ήταν το λιμάνι που του έδωσε την καριέρα. Στα 39 του χρόνια ο «πρίγκηπας της Αιθιοπίας» είπε αντίο στο ποδόσφαιρο κι εργάστηκε ως προπονητής.
Εργάστηκε στην εθνική Περού, με την οποία πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Το Περού είχε τη μεγάλη ομάδα των Κουμπίγιας και Σοτίλ, αλλά αποκλείστηκε στα προημιτελικά με 4-2 από την Βραζιλία.
Επίσης εργάστηκε στις Ρίβερ Πλέιτ, Φενερμπαχτσέ, Σαουδική Αραβία, Ατλέτικο Μινέιρο, Κρουζέιρο και Αλιάνζα Λίμα.
Tα τελευταία χρόνια υπέφερε από καρκίνο και πέθανε τον Μάιο του 2001 σε ηλικία 71 ετών.
