Ο μέσος Ελληνας είναι ξερόλας. Γνωστό. Στους σεισμούς έχει θέση για τις τεκτονικές πλάκες, στις καταιγίδες τα λέει καλύτερα από τη Χριστίνα Σούζη, στις πανδημίες έχει εμπεριστατωμένη άποψη, ανώτερη λοιμοξιολόγων και επιστημόνων που σπούδαζαν 30 χρόνια το αντικείμενο. Φυσικά, έχει άποψη και για το γήπεδο του Παναθηναϊκού αφού είναι και αρχιτέκτονας, και μηχανικός, και τραπεζικός, και όλα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη τα όσα λαμβάνουν χώρα αναφορικά με το project Βοτανικός είναι μια ακόμη επικοινωνιακή φούσκα. Οι κατά καιρούς ιδιοκτησίες δεν είχαν αναπτυξιακό πλάνο για το γήπεδο – ούτε η νυν. Όπως κλασικά οι ελληνικές ομάδες: φτιάξτε μας γήπεδο και μοιραζόμαστε τα έσοδα. Και ειδικά στους «πράσινους» ουδέποτε είχαν σταθερή πολιτική για το γήπεδο, εδώ καλά καλά δεν είχαν πολιτική για assets όπως το προπονητικό κέντρο της Παιανίας ή την εμπορική χρήση του σήματος.
Το γήπεδο, λοιπόν, δεν είναι σίγουρο ότι θα κατασκευαστεί – τίποτε δεν είναι σίγουρο όταν δεν πληρώνεις σχεδόν τίποτε. Και αφού δεν πληρώνεις, δεν μπορείς να αξιώνεις πολλά έσοδα – πάντως γενικά οι εμπορικές χρήσεις είναι μικρές και δεν φέρνουν τόσο χρήμα( βλ. «Καραϊσκάκης»). Ωστόσο ένα νέο γήπεδο μπορεί να σου δώσει ώθηση για να πας ψηλά και χωρίς αυτά: σούπερ έδρα, εισιτήρια και διαρκείας κλπ.
Επί της τρικυμίας εν κρανίω, λοιπόν, εδώ υπουργός έλεγε για έσοδα από ονοματοδοσία και μετά από μια ώρα το αναιρούσε. Το, δε, «ανάδοχος με διαγωνισμό» τι σημαίνει; Ότι μπορεί να πάει οποιοσδήποτε.
Και, για να μη το κουράζω, κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι μια ωραιότατη φούσκα διότι, το καλοκαίρι, το αργότερα το φθινόπωρο, έρχονται εκλογές…
