🏆 Οι άλλες έξι εκπλήξεις των ημιτελικών των Μουντιάλ
✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳
#Story No 263 👇
Οι εκπλήξεις από ένα Παγκόσμιο Κύπελλο δεν λείπουν. Είθισται να είναι… κανόνας. Πλην όμως σπάνια προχωρούν πολύ, ως φέτος το Μαρόκο που μπήκε στα ημιτελικά και, δη, ως η πρώτη αφρικάνικη χώρα που πραγματοποιεί τέτοια πορεία. Στο παρελθόν υπήρξαν έξι ανάλογες περιπτώσεις…
1930, ΗΠΑ: η πρόκριση των ΗΠΑ από τη φάση των ομίλων και μάλιστα δίχως να δεχθούν γκολ ήταν αναπάντεχη. Αποτελούμενη κυρίως από Σκωτσέζους πρώην επαγγελματίες ποδοσφαιριστές όπως ο Τζον Γουόρντ, ο Τζέιμς Γκάλαχερ, ο Τζέιμς Μπράουν και ο Μπερτ ΜακΓκι, νίκησαν με 3-0 τα δύο ματς του ομίλου κόντρα σε Παραγουάη και Βέλγιο κι έτσι αθόρυβα έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά. Στο ματς κόντρα στους Λατινοαμερικανούς, μάλιστα, ο Μπερτ Πάτενοντ σημείωσε το πρώτο χατ-τρικ στην ιστορία των Μουντιάλ (το δεύτερο από τα τρία γκολ αναγνωρίστηκε μόλις το 2006 από τη FIFA). Στα ημιτελικά απέναντι στην Αργεντινή ήταν λογικό οι Αμερικανοί να μην έχουν ελπίδα, «πληρώνοντας» την αδυναμία τους στο ψηλό παιχνίδι, ηττήθηκαν με 6-1 και (για πρώτη και τελευταία φορά στην ιστορία του τουρνουά) δεν διεξήχθη μικρός τελικός (οι ΗΠΑ θα έπαιζαν με τη Γιουγκοσλαβία).
1950, Ισπανία: η «ρόχα» ήταν σχεδόν… ανύπαρκτη στα Μουντιάλ, παρά τη μεγάλη ποδοσφαιρική της παράδοση, πλην αυτού της Βραζιλίας. Στον όμιλο η Αγγλία, εκτός από τους ερασιτέχνες Αμερικάνους, ηττήθηκε και από την Ισπανία με μία συγκλονιστική εμφάνιση του τερματοφύλακα Αντονι Ράμαγετς (εκείνη την μέρα απέκτησε το προσωνύμιο «η γάτα του Μαρακανά») και σε συνδυασμό με το γκολ του εξαιρετικού Βάσκου σκόρερ Τέλμο Θάρα. Η -θεωρητική- υπεροχή των Αγγλων στο άθλημα που ισχυρίζονται ότι εφηύραν, κλονίστηκε. Και πέρασε στον τελικό όμιλο μαζί με Βραζιλία, Σουηδία, Ουρουγουάη αλλά δέχθηκε 6άρα από τη «σελεσάο», 3άρα από τη Σουηδία και πήρε 2-2 από τη «σελέστε». Τίμια.
1974, Πολωνία: με προπονητή τον Κάζιμιρ Γκόρσκι και βοηθό του τον Γιάτσεκ Γκμοχ , πρώτα άφησε εκτός τελικής φάσης την Αγγλία αποσπώντας ισοπαλία στο Γουέμπλεϊ ενώ στα γερμανικά γήπεδα πραγματοποίησε φοβερές εμφανίσεις. Στην ομάδα αγωνίζονταν οι Τομασέφσκι, Σιμονοφσκι, Μούσιαλ, Ζμούντα, Γκόργκον, ενώ δέσποζε στο κέντρο η φυσιογνωμία του Κάζιμιρ Ντέινα, μαζί με τους Κάσπερτσακ και Μάτσικ. Στην επίθεση οι Γκρέγκορζ Λάτο, Ρόμπερτ Γκάντοχα και Αντρέι Σάρμαχ, έκαναν θαύματα. Στην πρώτη φάση των ομίλων ήταν η μοναδική που έκανε 3/3 νίκες (με Αργεντινή, Αϊτή και Ιταλία) και στη δεύτερη φάση νίκησαν Σουηδούς και Γιουγκοσλάβους – με νίκη επί της οικοδέσποινας Δυτικής Γερμανίας έμπαιναν στον τελικό αφού υστερούσαν στη διαφορά τερμάτων. Το καθοριστικό ματς διεξήχθη στη Φρανκφούρτη, η έναρξή του καθυστέρησε αρκετά εξαιτίας της βροχής που μετέτρεψε τον αγωνιστικό χώρο σε… λιμνοθάλασσα, το βαρύ τερέν δυσκόλεψε τις προσπάθειες των Πολωνών που στηρίζονταν στην ταχύτητα και τη φινέτσα και λύγισαν από γκολ του Γκερντ Μίλερ στο 75’. Στον τελικό της παρηγοριάς νίκησαν τη Βραζιλία με 1-0, βγήκαν 3οι και στο Μουντιάλ η Πολωνία ανέδειξε τους δύο πρώτους σκόρερ του θεσμού (Λάτο με 7 γκολ, Σάρμαχ με 5, όσα και ο Γιόχαν Κρόιφ), τον κορυφαίο νεαρό παίκτη (Ζμούντα) και διέθετε την καλύτερη επιθετική συγκομιδή (16 γκολ).
1994, Βουλγαρία: από τα προκριματικά φανέρωσε ψήγματα των δυνατοτήτων της, αποκλείοντας τη Γαλλία με νίκη στα τελευταία λεπτά μέσα στο Παρίσι. Πήγε στο Μουντιάλ μετρώντας 16 ματς δίχως νίκη στη διοργάνωση και το αρνητικό ρεκόρ αυξήθηκε μετά την συντριβή με 3-0 από τη Νιγηρία. Κάπου εκεί, ο εκ των βασικών αξόνων της κυρίαρχης Μπαρτσελόνα της εποχής, ο Χρίστο Στόιτσκοφ, ανέλαβε τα ηνία της Βουλγαρίας, στην οποία το ταλέντο περίσσευε: Κράσιμιρ Μπαλάκοφ, Εμίλ Κονσταντίνοφ, Εμίλ Κρεμενλίεφ, Ντάνιελ Μποριμίροφ και Γιόρνταν Λέτσκοφ ήταν μερικά από τα στελέχη της ομάδας του Ντίμιταρ Πένεφ, τα οποία γνώρισε πολύ καλά η Ελλάδα, στην αρχή της αντεπίθεσής τους: 4-0 τους Ελληνες, 2-0 την Αργεντινή, πρόκριση στα πέναλτι με το Μεξικό στους «16», ανατροπή και πρόκριση επί της απερχόμενης πρωταθλήτριας κόσμου Γερμανίας στους «8», ήττα από την Ιταλία στον ημιτελικό με γκολ στο 87’ από τον Ρομπέρτο Μπάτζιο και συντριβή με 4-0 στον μικρό τελικό από τη Σουηδία.
1998, Κροατία: τα πρώτα σημάδια τα είχε δείξει από το Euro 1996 στην Αγγλία, όταν έφτασε στα προημιτελικά και αποκλείστηκε από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Γερμανία. Η Κροατία διέθετε μία καταπληκτική φουρνιά παικτών (Σλάβεν Μπίλιτς, Αλιόσα Ασάνοβιτς, Ζβόνιμιρ Μπόμπαν, Ρόμπερτ Προσινέτσκι, Ρόμπερτ Γιάρνι, Νταβόρ Σούκερ και Γκόραν Βλάοβιτς) και με καθοδηγητή τον Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς πραγματοποίησε την παρθενική εμφάνισή της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου με φιλοδοξίες. Νικώντας Τζαμάικα και Ιαπωνία, ακολούθησε την πρωτοπόρο Αργεντινή στην επόμενη φάση, όπου απέκλεισε τη Ρουμανία χάρη σε πέναλτι του αρχισκόρερ της (και του τουρνουά), Νταβόρ Σούκερ. Στα προημιτελικά, οι Κροάτες διέλυσαν με 3-0 τη Γερμανία σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του θεσμού. Προηγήθηκαν στον ημιτελικό και ενάντια στους διοργανωτές Γάλλους αλλά ο… σεληνιασμός του Λιλιάν Τιράμ (σημείωσε τα μοναδικά του γκολ σε 146 εμφανίσεις με τους «μπλε»!) τους έστειλε, όπου νίκησαν την Ολλανδία, στον μικρό τελικό.
2002, Τουρκία: αναλογιστείτε ότι είχαν οι Τούρκοι να εμφανιστούν σε Μουντιάλ από το 1954 και έκτοτε δεν τα κατάφεραν ξανά! Δύο όλες κι όλες οι παρουσίες τους αλλά τρέλαναν κόσμο τότε στην Απω Ανατολή. Πίσω από τη Βραζιλία στον όμιλο (από την οποία ηττήθηκαν με 2-1 με ανύπαρκτο πέναλτι στο 87’) και μπροστά από Κόστα Ρίκα (1-1) και Κίνα (3-0) η ομάδα του Σενιόλ Γκιουνιές απέκλεισε και τη συνδιοργανώτρια Ιαπωνία στους «16» (1-0) μα και στο… χρυσό γκολ της παράτασης, την έτερη έκπληξη εκείνου του τουρνουά, τη Σενεγάλη, επίσης με 1-0, προτού ανταμώσει ξανά με τη Βραζιλία στον ημιτελικό κι αυτή τη φορά ηττηθεί καθαρά και δίκαια με το… τίμιο 1-0. Και τερμάτισε 3η νικώντας τη έτερη συνδιοργανώτρια Νότια Κορέα στον μικρό τελικό με 3-2. Οι γείτονες διέθεταν τρομερή φουρνιά παικτών, από τον κίπερ Ρουστού Ρετσμπέρ και τους αμυντικούς Εμρέ Ασίκ, Μπουλέντ Κορκμάζ και Φατίχ Ακιέλ ως τους μέσους Τουγκάι Κερίμογλου, Οκάν Μπουρούκ, Εργκιούν Πενμπέ, Εμρέ Μπελόζολου και τους φορ Χακάν Σουκούρ, Χασάν Σας, Ιλχάν Μανσίζ.
