Δεν περίμενα, πριν μερικά χρόνια, να με καλέσει στο τηλέφωνο και να διαμαρτυρηθεί, με την ευγένεια που τον διέκρινε, για το “gunners” και για τον “Αλσατό”, σε κείμενό μου στη Sportday αναφορικά με εκείνο το αξέχαστο ντεμπούτο του Αρσέν Βενγκέρ στην Premier League.
“Γάλλος είναι, όχι Αλσατός”.
Και τώρα που το σκέφτομαι, και το “Premier League” θα τον εκνεύριζε. “Αγγλικό πρωτάθλημα είναι” θα σου έλεγε…
Και μόνο που καλούσε, μια στο τόσο, χαιρόμουν. Πολύ. Η μόνη στιγμή που αν και καθιστός, σηκωνόμουν για να μιλήσω στο τηλέφωνο.
Οπως σηκωνόμουν 22 χρόνια πριν, εν μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ, εποχή που έκανα την πρακτική μου και ερχόταν στον σταθμό. Αισθανόμουν, χωρίς να έχω κάνει φαντάρος ακόμη, ότι αφίχθη ο στρατηγός. Στο εξέπεμπε.
Προτεραιότητα ήταν τα αποτελέσματα, εποχή που το ίντερνετ ήταν ακόμη dial up και τα sites λιγοστά. Άντε να βρεις τα σωστά αποτελέσματα των ημιτελικών της κολύμβησης ή γιατί δεν είχε τελειώσει η ιστιοπλοΐα. Σήμερα είναι πανεύκολο, τότε όμως όχι.
Δεκάδες τυπωμένες σελίδες, με το άγχος να προλάβω να τις έχω όλες έτοιμες προτού έρθει στο γραφείο – και τις έπαιρνε μαζί φεύγοντας “για το αρχείο μου”.
Είχα από τότε τη βεβαιότητα ότι δεν εμπιστευόταν κανέναν άλλον εκτός από τα δικά του στατιστικά και σημειώσεις.
Τούτο, να σας πω την αλήθεια, το κράτησα. Ακόμη και στις μέρες μας που η στατιστική, στον αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο ειδικότερα, έχει εξαπλωθεί και βρίσκεις έτοιμο υλικό από έγκυρα ξένα Μέσα, ακόμη και για το έγκυρο θα ψαχτώ αν ισχύει. Θα ψαχτώ π.χ. αν η Γαλλία έχει τρεις σερί προκρίσεις από ημιτελικά Μουντιάλ, όπως διάβασα, θα τσεκάρω.
Η αγαπημένη του Γαλλία…
Εκείνη την εποχή βρήκα το θάρρος, ενώ έλεγε ιστορίες στο γραφείο, να κάνω την ερώτηση που με την αθωότητα ενός παιδιού, διότι παιδί ήμουν στα 20 μου, είχα από πολύ μικρός: Μαραντόνα ή Πελέ.
Και τον απόλαυσα να μου εξηγεί για 15 λεπτά γιατί ο Αλφρέντο ντι Στέφανο και ο Φέρεντς Πούσκας ήταν μια κλάση πάνω από όλους. Άλλωστε, τους είχε δει. Γνώριζε. Τον πρώτο, τότε, δεν τον είχα ακούσει πάλι…
Αφήνω τούτο εδώ, που λένε, ανάμεσα σε δεκάδες άλλες εμπειρικές αναρτήσεις συναδέλφων για τον Γιάννη Διακογιάννη.
