🏆 Η 6άρα που άλλαξε την Αργεντινή
✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳
#Story No 281 👇
Το 1958 η Αργεντινή ταξιδεύει στην Σουηδία για το Παγκόσμιο Κύπελλο θεωρώντας εαυτόν ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Ένα χρόνο νωρίτερα η ομάδα του Γκιγέρμο Στάμπιλε είχε κατακτήσει το Copa America παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο αλλά ο εμβληματικός (ήταν από το 1941 στον πάγκ0) προπονητής προχώρησε σε μερικές ρηξικέλευθες επιλογές, κυρίως αλλάζοντας τη μισή από την ομάδα που πήρε εκείνο το τρόπαιο. Ο στόχος, μεγάλος, άλλωστε την προηγούμενη φορά, το 1934 στην Ιταλία, η Αργεντινή ηττήθηκε στον πρώτο της αγώνα από την Σουηδία με 3-2 στην παράταση, τώρα όμως όλα έδειχναν αλλιώς, έκτοτε και για 24 χρόνια η «αλμπισελέστε» δεν είχε αγωνιστεί σε κανένα Μουντιάλ. Λίγο και καιρό μετά το Copa America μάλιστα είχε συντρίψει τη Βραζιλία με 3-0.
Παράλληλα, εντός τειχών το ποδόσφαιρο μετατρέπεται από ερασιτεχνικό σε επαγγελματικό δημιουργώντας μια αίσθηση στους πολίτες της χώρας πως δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για την εθνική ομάδα να λαμβάνει μέρος σε διεθνείς διοργανώσεις όπως το Μουντιάλ από την στιγμή που το εγχώριο πρωτάθλημα προσφέρει όλες αυτές τις συγκινήσεις.
Η Αργεντινή πολιτικά παρέμενε ουδέτερη και μόνο προς το τέλος των συγκρούσεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κήρυξε τον πόλεμο στις δυνάμεις του Άξονα. Το 1946 εξελέγη πρόεδρος της Αργεντινής ο Χουάν Ντομίνγκο Περόν και αμέσως ξεκίνησε μία τεράστια κοινωνική μεταρρύθμιση, αλλά και μια απίστευτη κρατική παρέμβαση στο ποδόσφαιρο. Παράλληλα υιοθέτησε μια πολιτική εθνικού προστατευτισμού της χώρας από οτιδήποτε μπορούσε να χαλάσει την εικόνα της, συμπεριλαμβανομένου και του δημοφιλέστερου αθλήματος.
Ωστόσο, η Τσεχοσλοβακία συντρίβει με 6-1 την Αργεντινή και την στέλνει σπίτι της πριν καν τα προημιτελικά. Η ήττα αυτή θα κάνει… θόρυβο στην χώρα. Η πολιτική της ποδοσφαιρικής απομόνωσης για δύο δεκαετίες είχε προκαλέσει μια καταστροφική στασιμότητα στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Την ώρα που οι Ευρωπαίοι εξελίσσονταν, μάθαιναν κι ενσωμάτωναν πράγματα, στην Αργεντινή συνέχιζαν να ζουν με τις αναμνήσεις.
Και η ήττα στο Χέλσινγκμποργκ ήταν ιστορική αλλά και κομβική. Η Αργεντινή είχε μείνει πίσω. Η αφέλεια και η επιμονή σε ένα αναχρονιστικό στυλ παιχνιδιού δεν μπορούσαν να συνεχιστούν. Αυτό που έπρεπε να γίνει ήταν μια αλλαγή και η προσαρμογή στα νέα δεδομένα ώστε να μην μείνει πίσω από τις υπόλοιπες χώρες. Κάτι που θα το καταφέρει έστω και με 20 χρόνια καθυστέρηση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978…
