Menu

Mundostories #289 Ο κορυφαίος παίκτης στη μουντιαλική ιστορία, ο JFK και η αλλαγή… εθνικής ομάδας

Mundostories #289 Ο κορυφαίος παίκτης στη μουντιαλική ιστορία, ο JFK και η αλλαγή… εθνικής ομάδας

🏆 Ο κορυφαίος παίκτης στη μουντιαλική ιστορία, ο JFK και η αλλαγή… εθνικής ομάδας

✍️ 🅼🆄🅽🅳🅾🆂🆃🅾🆁🅸🅴🆂 ⏳

#Story No 289 👇

O Αλσίδες Γκίτζια, ο «μάγος» του Μαρακανά, ανακηρύχθηκε κορυφαίος παίκτης στην ιστορία των Μουντιάλ, ύστερα από διαδικτυακή ψηφοφορία της FIFA το 2018.

Ήταν αυτός που το 1950… πάγωσε το «Μαρακανά» και τη Βραζιλία με την Ουρουγουάη. Τρεις άνθρωποι έκαναν, όπως λέγεται, το Μαρακανά να «βουβαθεί»: ο Φρανκ Σινάτρα, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ και ο Γκίτζια, ο άνθρωπος που πέτυχε πριν από 72 χρόνια το νικητήριο γκολ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας, αφήνοντας τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Έστειλε ανθρώπους στην αυτοκτονία και έναν ολόκληρο λαό σε κρίση εθνικής ταυτότητας.

Ο Γκίτζια, το «Φάντασμα», όπως τον ονόμασαν οι Βραζιλιάνοι οπαδοί για να χαρακτηρίσουν τις μουντιαλικές ημέρες του 1950, ήταν μέλος της μεγάλης και ταλαντούχας «σελέστε» των Ομπντούλιο Βαρέλα, Ρόκε Μασπόλι και Χουάν Σκιαφίνο, αν και το πιο λαμπρό αστέρι της «σελέστε» ήταν πράγματι το «El Fantasma». Της χάρισε το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο, τη μικρότερη χώρα που έχει κατακτήσει ποτέ το τρόπαιο. Αυτήν τη -γεωγραφική και αγωνιστική- σφήνα ανάμεσα σε Αργεντινή και Βραζιλία, που η λέξη «θάρρος» είναι φτωχή για να περιγράψει το βάρος της φανέλας της.

Ανεξάρτητα από την όποια σημασία δίνει κάποιος σε τέτοιου είδους ψηφοφορίες, είναι τρομερό πως ένας παίχτης της δεκαετίας του ’50 έσπασε το γνωστό δίδυμο τέτοιων ψηφοφοριών, δείγμα της μοναδικής αίγλης που άφησε πίσω της η μεγάλη ομάδα της «σελέστε» χάρη στο κατόρθωμά της.

Τι κι αν ο 23χρονος Γκίτζια φόρεσε τη φανέλα της Ουρουγουάης μόλις 4 μήνες πριν από το μοιραίο Μουντιάλ του ’50; Αυτό δεν θα του στερούσε καθόλου τη δυνατότητα να φέρει σε πέρας έναν από τους κορυφαίους άθλους της μουντιαλικής ιστορίας, που στο εσωτερικό της Ουρουγουάης θα έμενε γνωστός ως «El Maracanazo». Έπαιξε και στους 4 αγώνες που έδωσε η Ουρουγουάη σε εκείνο το Μουντιάλ, σκοράροντας μάλιστα σε καθέναν από αυτούς!

Σύμφωνα με τον αστικό, ποδοσφαιρικό, μύθο μετά το δεύτερο γκολ στον τελικό, ο προπονητής Χουάν Λόπεζ Φοντάνα ζήτησε από τον Γκίτζια να παίξει άμυνα και να ξεχάσει την επίθεση, μόνο και μόνο για να δει βέβαια τις οδηγίες του να παρακούγονται: «Αυτός ο τρελός ήθελε και τρίτο γκολ!». Κι έτσι ο πιτσιρικάς Γκίτζια που μεγάλωσε ακούγοντας ιστορίες για την κατάκτηση της πρώτης παγκόσμιας κούπας από τη «σελέστε», έκανε ό,τι πέρασε από το χέρι του για να επαναληφθεί ο άθλος…

Ο Γκίτζια πέθανε στις 16 Ιουλίου του 2015, ακριβώς 65 χρόνια και τελευταίος επιζών από την αναμέτρηση του «Μαρακανά» . Μάλλον για να μας θυμίζει ότι υπάρχουν πράγματα στη ζωή που μας ακολουθούν μέχρι να φύγει η ψυχή.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν μπορούσε πια να ακούσει τις ραδιοφωνικές περιγραφές από τα γκολ του θρυλικού αγώνα. Παρά τη σκληράδα και την αντοχή που τον διέκρινε τόσο στο χορτάρι όσο και ως χαρακτήρας, η εμπειρία αυτού του γεγονότος περιείχε τέτοια συναισθηματική φόρτιση, που ξεπερνούσε ακόμα και τον Αλσίδες Γκίτζια.

Ο δημοσιογράφος Ρομπέρτο Μουλέρτ σύγκρινε το γκολ του Γκίτζια με το φιλμ του Αμπραχαμ Ζαπρούντερ, στο οποίο έχει αποτυπωθεί καρέ-καρέ, δίχως ήχο, η δολοφονία του Τζον Κένεντι. Μάλιστα ο Μουλέρτ είπε πως αν δεις μαζί τα δύο βίντεο η στιγμή του γκολ έρχεται μαζί με τη στιγμή του πυροβολισμού, αφήνοντας ακόμα και την ίδια σκόνη στα δύο φινάλε.

Ο Γκίτζια το 1953 πήρε μεταγραφή για τη Ρόμα, στην οποία αγωνίστηκε έως το 1961 (201 εμφανίσεις, 19 γκολ), ενώ έπαιξε και τέσσερα ματς με τη Μίλαν την περίοδο 1961-62. Έχοντας λάβει την ιταλική υπηκοότητα αγωνίστηκε πέντε φορές με την εθνική Ιταλίας τη διετία 1957-1959 (1 γκολ) αλλά οι «ατζούρι» δεν πέρασαν στο Μουντιάλ του 1958. Έκλεισε την καριέρα του 1967 αγωνιζόμενος για πέντε χρόνια με την Ντανούμπιο του Μοντεβιδέο (128 εμφανίσεις, 12 γκολ).

Στις 29 Δεκεμβρίου 2009, η Βραζιλία τίμησε τον παίκτη για το καθοριστικό του γκολ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950. Ο Γκίτζια επέστρεψε στο «Μαρακανά» σχεδόν 60 χρόνια αργότερα για αυτή την τιμή και αποτύπωσε τα πόδια του σε ένα καλούπι, για να πάρει τη θέση του δίπλα σε κορυφαίους ποδοσφαιριστές όπως ο Πελέ, ο Εουσέμπιο και ο Φραντς Μπεκενμπάουερ στον περίπατο της φήμης του «Μαρακανά» ενώ το 2010 τιμήθηκε με το Τάγμα Αξίας της FIFA.