Τι θα πει «αρχηγός κράτους» που μερικοί από εσάς έκαναν σημαία στα social media, ζητώντας ο τέως να τύχει κηδείας δημοσία δαπάνη; Που, μεταξύ μας, όλα εντέλει δημοσία δαπάνη μετά τιμών ήταν, εύγε στη Δεξιά του τόπου μας.
Ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ δεν ήταν αιρετός, δεν εξελέγη, δεν ψηφίστηκε. Ήταν «κληρονομικώ δικαιώματι» αρχηγός του κράτους.
Από το 1974 και τη Μεταπολίτευση το δημοκρατικό μας πολίτευμα δεν, ξαναλέω, δεν αναγνωρίζει κληρονομικούς τίτλους στην πολιτεία του. Και η πολιτεία της οποίας υπήρξε αρχηγός ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ δεν υπάρχει. Η πολιτεία, όχι η χώρα ή το έθνος.
Άρα θεσμικά, ουδεμία τιμή αρχηγού κράτους δικαιούνταν. Ό,τι δικαιούται ο κάθε Έλληνας πολίτης (άντε Ολυμπιονίκης) δικαιούνταν κι ο Γλύξμπουργκ. Ό,τι τάφο μπορεί να πληρώσει η οικογένεια του, να τον πληρώσει για να τον θάψει.
Αλλά επειδή εμείς οι Έλληνες είμαστε και ευγενείς, του επιτρέψαμε να ταφεί δίπλα στους προγόνους του. Αυτό είναι δικαιωματικό και ουδείς μπορούσε να του το αρνηθεί.
