Menu

Τέμπη. Αντί να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέπτη…

Τέμπη. Αντί να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέπτη…

Το εύκολο είναι να κατηγορήσεις το λάθος.

Μα, όταν κάτι πανευρωπαϊκά γίνεται αυτοματοποιημένα και εν Ελλάδι χειροκίνητα, ήτοι από ανθρώπους, το ανθρώπινο λάθος είναι στο πρόγραμμα.

Ξεχνάτε πώς ξεκίνησε η τραγωδία στο Μάτι; Από κάποιον ηλικιωμένο που είπε να κάψει τα ξερόχορτα. Κόστιζε τη ζωή σε 101 ψυχές.

  • Πέρασαν 4,5 χρόνια και στην περιοχή οι ηλικιωμένοι συνεχίζουν να καίνε ξερόχορτα. Τους βλέπω.
  • Πέρασαν 4,5 χρόνια και τα άδεια οικόπεδα παραμένουν τίγκα στο χόρτο, αυτό που ξεράθηκε και έκαψε τον κοσμάκη.
  • Πέρασαν 4,5 χρόνια και το Μάτι έμεινε ως ήταν, καμία παρέμβαση, καμία αλλαγή, μηδέν.
  • Πέρασαν 4,5 χρόνια και η ελληνική πολιτεία των νυν εφεσίβαλε σε δικαστική, πρωτόδικη απόφαση για καταβολή 300.000 ευρώ στους συγγενείς θύματος του Ματιού χρησιμοποιώντας στην έφεση ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν τότε για να δικαιολογηθούν οι πρώην, τα οποία οι νυν δεν δέχονταν τότε. Μιλάμε για παράνοια.

Μα, το ελληνικό κράτος είναι μια παράνοια. Πάντα ήταν. Από το 2000 (!) είχαν αφιχθεί “μηχανήματα” εκσυγχρονισμού των τρένων και των γραμμών και των συστημάτων ενόψει των Αγώνων του 2004 και δεν έγινε το παραμικρό. Οι εργαζόμενοι κινητοποιήθηκαν ζητώντας να λυθούν θέματα ασφαλείας και τους κατηγόρησαν ως συνδικαλιστές.

Και σήμερα, αντί να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέπτη και να αναρωτηθούμε γιατί καμιά 60αριά παιδιά δεν επέστρεψαν σπίτι και ούτε πρόκειται ποτέ, φταίει ο σταθμάρχης ενώ κανονικά όλοι οι πρωθυπουργού και όλοι οι υπουργοί Μεταφορών από το 2000 ως και σήμερα, έπρεπε να κάτσουν στο σκαμνί και να (κατα)δικαστούν. Ανεξαιρέτως.