Δυστυχώς οι «57 των Τεμπών» (την ώρα που μια μάνα δεν έχει βρει το παραμικρό δείγμα dna για τη χαμένη της κόρη ενώ εκτιμάται ότι ο 57ος ήταν μετανάστης…) είναι το δέντρο, μπροστά στο δάσος που ακόμη μερικοί δεν λένε να κατανοήσουν. Ούτε τι είναι, ούτε τι έκαναν (και κυρίως, τι δεν έκαναν) και δεν έχουν καμία μα καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Το έγραψα, από τούτη εδώ τη γωνιά, και τις προάλλες: όλοι ανεξαιρέτως, από το 2000, οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί Μεταφορών πρέπει να κάτσουν στο σκαμνί, μα τούτο αφορά μονάχα δύο δέντρα του εν λόγω δάσους.
Τρίτο, ότι με τη σημερινή (πέντε ημέρες μετά!) ανακοίνωση Μητσοτάκη ακυρώθηκε το αφήγημα περί «ανθρώπινου λάθους» αλλά και η επικοινωνιακή εκστρατεία από ΑΡΔάκια και συστημικά Μέσα.
Τέταρτο δέντρο, οι πραγματικές ευθύνες, που ανάγονται από το κράτος και την (ιταλικών συμφερόντων) εταιρεία ως τον τελευταίο εργαζόμενο στους σιδηροδρόμους. Κυρίως στο κράτος βέβαια, και κάπου εδώ φυτρώνει το πέμπτο δέντρο που ακουμπά και τους (τάχα μου ανήξερους) νυν κυβερνώντες: η Ευρωπαϊκή Ένωση προειδοποίησε εδώ κι ένα μήνα ότι θα σύρει στα δικαστήρια την Ελλάδα καθότι η χώρα μας έχει πριμοδοτηθεί με ευρωπαϊκά κονδύλια από το 2007 (!) και δεν έκανε το παραμικρό.
Στον ΣΥΡΙΖΑ «έκατσε» το Μάτι: τιμωρήθηκε στις εκλογές. Το 2011 η βόμβα των μνημονίων έσκασε στα χέρια του ΠΑΣΟΚ: επίσης τιμωρήθηκε. Τα τρένα των Τεμπών συγκρούστηκαν επί Νέας Δημοκρατίας που δεν έχει δικαιολογία, ειδικά όταν προεκλογικά Κυριάκος Μητσοτάκης και Κώστας Καραμανλής όχι μόνο είχαν αναφερθεί στο θέμα αλλά είχαν παρουσιάσει και πλάνο. Και τι έκαναν; Τίποτε. Ό,τι ακριβώς με τη συμφωνία των Πρεσπών που τάχα μου θα ακύρωναν. Δέντρο υπ’ αριθμόν έξι.
Και, έβδομο, το (ως αποκαλύφθηκε) «δώρο» ύψους 800 εκατ. ευρώ στην Hellenic Train από την κυβέρνηση Μητσοτάκης. Το μνημόνιο συνεργασίας με τους Ιταλούς και το ελληνικό κράτος (με ουσιαστική αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών στο σιδηροδρομικό δίκτυο) και με επενδύσεις από 645 έως 810 εκατ. ευρώ ακυρώθηκε το καλοκαίρι του 2022 επειδή το ελληνικό κράτος δεν ολοκλήρωσε τις προϋποθέσεις (όπως τη σηματοδότηση στον άξονα Πειραιάς – Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Ειδομένη και το να θέσει σε λειτουργία του ETCS στον ίδιο άξονα). Και, στις 9 Ιουλίου του 2022, με υπογραφή του εσχάτως υποκριτικά δακρυσμένου Καραμανλή, ακυρώθηκε το MoU και οι επενδύσεις της ιταλικής Trenitalia στην Ελλάδα συρρικνώθηκαν από τα 645 εκατ. ευρώ στα 77,5 εκατ. ευρώ ενώ ακυρώθηκε η υποχρέωση του ιταλικού ομίλου να αναλάβει το κόστος αγοράς νέων τρένων (ύψους 215 εκατ. ευρώ). Η πρόσφατη παραίτηση Καραμανλή ήταν μια για τα μάτια ανάληψη πολιτικής ευθύνης μα, κυρίως, επέλεξε να αποσυρθεί από το προσκήνιο διότι διαβλέπει τι (του) έρχεται.
Να μην ξεχνάμε όμως και τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αντίστοιχο Καραμανλή του: ο δικός του υπουργός Μεταφορών, Χρήστος Σπίρτζης, είναι άφαντος εδώ και 24ωρα ενώ θα έπρεπε να λογοδοτεί δημόσια. Τούτος, μεταξύ άλλων, υπέγραψε οι συρμοί να τρέχουν με 160 και πάνω χλμ. την ώρα χωρίς να νοιαστεί να εγκαταστήσει το ηλεκτρονικό σύστημα ασφαλείας. Ιδού το δέντρο υπ’ αριθμόν οκτώ.
Και κάπου πίσω στο εν λόγω δάσος της παράνοιας, της τρέλας και του πένθους, δύο καμένα δεντράκια. Είχε μαλλιάσει η γλώσσα των μηχανοδηγών να προειδοποιούν κι είχαν πυκνώσει τα δυστυχήματα που από τύχη -μέχρι την Τρίτη 28/2- δεν είχαν θύματα, αλλ’ αυτό ούτε κανείς είχε δει κάτι, ούτε είχε ακούσει.
ΥΓ1. Ό,τι αντιλήφθηκαν εκατομμύρια πολίτες, ειδικοί αλλά και άνθρωποι που χωρίς να είναι ειδικοί χρησιμοποιούν τη λογική και την αντίληψη, από την πρώτη στιγμή στάθηκαν στο «ναι, ο σταθμάρχης, μα δεν φταίει μόνο αυτός». Ο πρωθυπουργός της χώρας που εδώ και 24ωρα κλαίει απ’ άκρη σε άκρη, χρειάστηκε πέντε ημέρες για να ακυρώσει το εμετικό του αφήγημα κι από το «ανθρώπινο λάθος» να φτάσει σε έναν γενικό καταλογισμό ευθυνών – σε όλους και λιγότερο στον ίδιο και την κυβέρνησή του. Ζήτησε συγγνώμη. Όπως συγγνώμη είχε ζητήσει για τους κοριούς από τον Νίκο Ανδρουλάκη, όπως για την Αττική Οδό, όπως για τις φωτιές, όπως.. γτχτ στην τελική.
ΥΓ2. Ας τιμωρηθεί ο σταθμάρχης, εννοείται. Έφταιξε και θα το πληρώνει έχοντας για πάντα 57 φέρετρα βάρος στη συνείδησή του. Ωστόσο δεν νοείται να μην τιμωρηθούν όχι μόνο όσοι έβαλαν έναν ανίκανο 59χρονο στο εν λόγω πόστο αλλά και όσοι τον άφησαν αβοήθητο στη μόλις πέμπτη του βάρδια στη δουλειά. Και φυσικά κάθε πολιτικό ζώο που έφαγε από τα έτοιμα: εκατοντάδες εκατομμύρια πέρασαν από τα χέρια των κυβερνώντων για τα τρένα. Πού πήγαν; Απαντήσεις, κύριοι. Πειστικές. Ειδάλλως, Γουδί.
ΥΓ3. Το δίδαγμα της εν λόγω εθνικής τραγωδίας είναι η επιβεβαίωση ότι το κράτος είναι ανίκανο και άχρηστο και χρειαζόμαστε ένα άλλο. Χθες. Ένα σύγχρονο, αποτελεσματικό και ισχυρό κράτος. Τα Ελλάδα 2.0 του Μητσοτάκη, η μεταρρύθμιση του Σημίτη, η ανασύνταξή του Καραμανλή ήταν άλλα λόγια για να αγαπιόμαστε.
