Όταν μιλάμε για τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, που έγιναν το 1896 στην Αθήνα, το μυαλό μας πάει αμέσως σε δύο πράγματα. Στη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου από τη ταινία «Οι δρόμοι της φωτιάς» και στον Σπύρο Λούη. Τον νερουλά, με τις καταπληκτικές αντοχές, που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στον μαραθώνιο.
Και ναι, ο Λούης είναι ο πιο γνωστός Έλληνας αθλητής των πρώτων Αγώνων, αλλά δεν είναι ο πρώτος Έλληνας χρυσός Ολυμπιονίκης της Αθήνας. Αυτός ο τίτλος ανήκει στον Λεωνίδα Πύργο, έναν 25χρονο, που σαν σήμερα, 26 Μαρτίου (με το παλιό ημερολόγιο) κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα στη ξιφασκία.
Όπως αναφέρουν διάφορα άρθρα ο αγώνας δεν είχε πολύ κόσμο και για αυτό το κατόρθωμά του δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό. Πάντως, μετά το τέλος του αγώνα, όσο θεατές βρέθηκαν στο Ζάππειο Μέγαρο, πήραν στις πλάτες τους τον μεγάλο νικητή και έκαναν το γύρο της Αθήνας.
Αντίπαλός του ήταν ο περίφημος Γάλλος ξιφομάχος Ζαν Περονέ, που κατέβηκε στους αγώνες ως παγκόσμιος πρωταθλητής και αγαπούσε πάρα πολύ την Ελλάδα και είχε εγκατασταθεί στη χώρα μας πολλά χρόνια νωρίτερα.
Ο 25χρονος, τότε, Πύργος κατάφερε να τον νικήσει με 3-1 στον τελικό οπλοδιδασκάλων του ξίφους ασκήσεως (φλερέ). Σε αντίθεση με τον περισσότερο απλό κόσμο, ο Περονέ όχι μόνο ήξερε τον Πύργο αλλά συνδέονταν με βαθιά φιλία και πολλές φορές ο Γάλλος έμενε στο σπίτι του Ελληνα πρωταθλητή. Και οι δύο θεωρούνταν από τους μεγαλύτερους bon viveur της εποχής και είχαν μεγάλη λατρεία στις γυναίκες.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι τελικοί της ξιφασκίας στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες έγιναν στο Ζάππειο Μέγαρο, σε μία ειδική κατασκευή που στήθηκε για αυτό το σκοπό και ο κόσμος που τους παρακολουθούσε είχε μεγάλη μόρφωση και θεωρούνταν η ελίτ της αθηναϊκής κοινωνίας. Επίσης, στο συγκεκριμένο αγώνισμα, στο οποίο συμμετείχαν εκπαιδευτές και όχι απλοί αθλητές, συμμετείχαν μόνο οι δύο προαναφερθέντες που μονομάχησαν κατευθείαν στον τελικό και ο Ελληνας κατάκτησε το μετάλλιο. Και για τους δύο ήταν η μοναδική τους συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς το 1900 η Ελλάδα δεν εκπροσωπήθηκε από κανέναν αθλητή, ενώ ο Περονέ δεν αγωνίστηκε ξανά με τα χρώματα της πατρίδας του.
