Είναι δυνατόν σε μια πόλη που φιλοξενεί κοτζάμ Ρεάλ Μαδρίτης να υπάρχει αντίθετος… πόλος; Κι όμως στην πρωτεύουσα της Καστίλης και της Ισπανίας δεν είναι λίγοι εκείνοι που «ορκίζονται» στο κόκκινο το λευκό και το γαλάζιο τα χρώματα της Ατλέτικο και θεωρούν το λευκό χρώμα της μισητής συμπολίτισσας ως κόκκινο… πανί. Οι διαφορές των φίλων της Ατλέτικο με εκείνους της Ρεάλ δεν έχουν ( όπως στο clasico με την Μπαρτσελόνα) γλωσσολογικό, εθνικό, τοπικιστικό, ακόμη και πολιτικό χαρακτήρα. Πρόκειται για μια κοινωνιολογική σύγκρουση που ανάγεται στις απαρχές ίδρυσης των δύο ομάδων στο λυκαυγές του 20ου αιώνα (το 1902 ιδρύθηκε η Ρεάλ και τον επόμενο χρόνο η Ατλέτικο). Αν και… παράρτημα στην πρώτη 20ετια της ζωής της Αθλέτικ Μπιλμπάο το 1923 ανεξαρτητοποιείται και βαδίζει τον δικό της δρόμο.
Η νέα ομάδα της Μαδρίτης όμως θα διατηρήσει κάποια στοιχεία από την μητρική της χώρας των Βάσκων και δεν θα τοποθετήσει πάνω από το σήμα της τη βασιλική κορώνα, όπως η συμπολίτισσα κι αρκετές ακόμη ομάδες στην Ισπανία που πήραν το προσωνύμιο «Ρεάλ» και… υιοθετήθηκαν από το στέμμα. Η κίνηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα η … πελατεία της να απαρτίζεται σε πρώτη τουλάχιστον φάση από το λούμπεν κομμάτι της ισπανικής πρωτεύουσας.
Το υποτιμητικό παρατσούκλι άλλωστε που τους είχαν «κολλήσει» οι συμπολίτες τους (colchoneros, ήτοι «στρωματοποιοί») είναι ενδεικτικό της προέλευσης τους. Αντιθέτως, οι φίλοι της Ατλέτικο με περιφρόνηση αποκαλούσαν «σαλονάτους» τους φίλους της Ρεάλ οι οποίοι προέρχονταν από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα κι είχαν δεσμούς άρρηκτους με το πολιτικό γίγνεσθαι της εποχής. Το κοινωνικό ρήγμα που υπήρχε μεταξύ των δύο ομάδων πήρε κι αθλητικές διαστάσεις επί της εποχής Φράνκο όταν κι η «λευκή ομάδα» έγινε η ουσιαστική εκπρόσωπος του καθεστώτος σε αθλητικό επίπεδο. Πλέον η Καστίλλη γίνεται το απόλυτο… φέουδο της Ρεάλ κι η Ατλέτικο «ψαρεύει» οπαδούς στις τάξεις εκείνων που θέλουν να πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα ή προτιμούν το περιθώριο της εκάστοτε πολιτικής κατάστασης.
Με την πάροδο των χρόνων και ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, η κοινωνική διαφοροποίηση χάνει τον έντονο χαρακτήρα της αλλά η αντιπαλότητα των δύο ομάδων παραμένει στο dna των οπαδών ως και σήμερα.
Πολλά έχουν γραφτεί, περισσότερα θα γραφτούν στο μέλλον. Για το κόμπλεξ που διακατέχει την Ατλέτικο, για τα γαρίφαλα που ακολουθούσαν τον Μιλίνκο Πάντιτς, τον «προδότη» Ούγκο Σάντσες που άφησε την Ατλέτικο για τη Ρεάλ χωρίς να πετύχει γκολ στο ντέρμπι, για τον Μπερντ Σούστερ, έναν από τους δύο που πέτυχε γκολ στο ντέρμπι με τις φανέλες των δυο ομάδων.
Δημοσιεύτηκε στο «Scripta manent» της «Sportday», στις 17/11/2017
