Θα μπορούσα να γράψω 15 λόγους για τους οποίους θα έπρεπε, σήμερα κιόλας, να αποχωρήσει από τον πάγκο της Εθνικής ο Αγγελος Αναστασιάδης. Π.χ. γιατί έβαλε τον Ζέκα δεξιό μπακ ή τον Σιόβα στα χαφ. Όταν το πράττει ο Αγγελος, είναι παλιομοδίτης, κολλημένος και πρέπει να φύγει. Όταν ο Οτο Ρεχάγκελ έβαζε αριστερό μπακ τον Στέλιο Γιαννακόπουλο ήταν ο Γερμανός προπονηταράς που πήρε την ταυτότητα του αντίπαλου προπονητή. Το αυτό και ο (σερ) Τάκης Λεμονής που έπαιξε με φορ τον Φορτούνη στο 0-0 του Ολυμπιακού με την Μπαρτσελόνα.
Η Εθνική μας, και το ποδόσφαιρο γενικότερα, έχει σταματήσει να βγάζει παίκτες. Καλούς παίκτες. Και όσους έβγαλε, αποτελούν πλέον περίγελο. Να θυμίσω τον Παπασταθόπουλο που είναι ο καλύτερος παίκτης των αντιπάλων της Αρσεναλ; Να θυμίσω τον Μανωλά που δεν κόβει ούτε με βαλέ; Ο δε πλέον ποιοτικός μας παίκτης, ο Φορτούνης, εδώ και μία, μιάμιση σεζόν φυλάει τα ποδάρια για να μη χάσει το επόμενο συμβόλαιο.
Η διαφορά έγκειται στα ακούσματα: οι Ελληνες διεθνείς άκουγαν το κλαρίνο του φιλάθλου από την εξέδρα, οι Ιταλοί είχαν βάλει Πουτσίνι ενώ εξέφρασε έντονο ενδιαφέρον για την απόκτηση του Μανωλά ο Άγιαξ. Της Ηπείρου.
Μια υποχρέωση με την Αρμενία έμεινε ώστε τα παλικάρια μας να πάνε στην παραλία, να πιουν φρέντο καπουτσίνο και να μας απασχολήσουν εκ νέου από το φθινόπωρο.
