Menu

Ασε ρε παιδί μου, μην αρχίσουν τίποτε συλλήψεις…

Ασε ρε παιδί μου, μην αρχίσουν τίποτε συλλήψεις…

Έγραψε περί «λουκέτου σε φυλοκυβερνητικές εφημερίδες από Σεπτέμβρη». Δεν ξένισε.

Δεν φταίει ο Πρετεντέρης που έχει μάθει επί δεκαετίες να γράφει 200 λέξεις τη μέρα και να παίρνει πενταψήφιο μηνιάτικο. Όλα λυμένα, μια εκπομπή στο Mega όπου πληρωνόταν τα 10πλάσια από αυτούς που είχαν φτάσει το κανάλι έως εκεί, τους αφανείς ήρωες, και όλα καλά.

Ευθύνεται η λογική της Δεξιάς, από ιδρύσεώς της. Είναι στο dna της. Δεμένη από τα 20s στο ελληνικό στέμμα, ήταν ως παράταξη σαν μικρό παιδί: «αυτό θέλω, μπαμπά» και Κώτσο βασιλιά.

Δύο στημένα δημοψηφίσματα, 3-4 κλεμμένες εκλογές, έμαθε τους παραδοσιακούς οπαδούς στην πώλωση, στη βεβαιότητα της κυριαρχίας, στην ερωτική σχέση με τον στρατό. Η μισή ΕΡΕ του Καραμανλή ήταν δωσίλογοι και χωροφύλακες της κατοχής.

Ο Πρετεντέρης πιθανώς ακόμη να φτιάχνεται κάθε πρωί με τη φωτογραφία της Φρειδερίκης (ή του Κοκού) και θυμάται τις παλιές, καλές εποχές, ψάχνοντας καμιά στρατιωτική στολή στην ντουλάπα. Και του έχει δοθεί βήμα να γράφει απλά για να θυμόμαστε ότι υπάρχει.

Δεν ξεχάσω ένα true story που μου έχουν διηγηθεί. Εκλογές ’89, βγαίνει ο Μητσοτάκης (χωρίς αυτοδυναμία εντέλει). Αρκετά νωρίς για εκλογική βραδιά, ένας γνωστός αριστερός του χωριού πάει να φύγει.

– «Πού πας από τώρα, μπάρμπα;» τον ρωτούν.

– «Ασε ρε παιδί μου, μην αρχίσουν τίποτε συλλήψεις…».

Έγραψε περί «λουκέτου σε φυλοκυβερνητικές εφημερίδες από Σεπτέμβρη». Δεν ξένισε.

Δεν φταίει ο Πρετεντέρης που έχει μάθει…

Posted by Νίκος Μποζιονέλος on Friday, February 8, 2019