Περί Κουφοντίνα, παρελθόντος και εκδίκησης (ή μη)

Θα σας μιλήσω ειλικρινά: ο Κυριάκος είναι ένα σπάνιο παιδί – και παραμένει παιδί. Από τα καλύτερα που γνώρισα, 22 χρόνια πια στην πιάτσα.

Διότι, όταν ηλικιακά ήταν όντως παιδί, του διέκοψαν απότομα την καλύτερη ηλικία της ζωής μας.

Ο Κυριάκος έχει, πολλούς πολλούς παραπάνω λόγους από τον καθένα μας να εύχεται “ψόφο” σε έναν εγκληματία δολοφόνο, σε έναν εγκληματία.

Προσωπικά, στο άκουσμα “Κουφοντίνας” η πρώτη, μύχια σκέψη μου δεν μπορεί να αποτυπωθεί, γραφτεί δημόσια. On second thought όμως, που λένε και στο χωριό μου, όχι.

Με πολλά, πάρα πολλά “αλλά” (και τι θα γίνει αν ο κάθε καταδικασμένος αρχίσει απεργία πείνας ή γιατί δεν διεκδίκησε νομικά τα δικαιώματά του κλπ.) ωστόσο στο λίκνο της Δημοκρατίας, χαρακτηρισμό στον οποίο πατούν όλοι (ακόμη και οι ακραίοι πολιτικά) οφείλουν άπαντες να σεβαστούν πάνω από όλα το πολίτευμα και τους νόμους.

Ούτε και να του χαριστεί όμως: dura lex, sed lex. Οταν στα 20s ο Αδόλφος Χίτλερ φυλακίστηκε για εκείνο το αστείο πραξικόπημα που έκανε, τον έβαλαν σε ξενοδοχείο, ούτε καν σε φυλακή ενώ λίγα χρόνια μετά αναίρεσαν τον νόμο που απαγόρευε την παρουσία του κόμματός του καθότι η δημοκρατία της Βαϊμάρης τον θεωρούσε… ακίνδυνο.

Μπράβο, Κυριάκο Μαντούβαλε, για το τεράστιο, εκ νέου, σθένος σου.

Και κάτι άλλο, εξίσου ενδιαφέρον. Περισσότερο από το να βλέπεις 100 νούμερα να διαδηλώνουν με πανό για τη 17Ν. Για τον Θεό δηλαδή.

“Κατά την άποψή μου, η (μη) μεταγωγή Κουφοντίνα στη φυλακή Δομοκού είναι πολιτική θέση, η οποία επιχειρείται να κρυφτεί πίσω από αποσπασματικές νομικές ερμηνείες και “μισές αλήθειες”. Ο καθένας δικαιούται να πάρει θέση τόσο υπέρ ή κατά της ύπαρξης του νόμου, όσο και υπέρ ή κατά της κυβέρνησης ή της 17Ν. Είναι ανεπίτρεπτο, όμως, αυτή η (δικαιο)πολιτική τοποθέτηση να γίνεται στο όνομα της «παραβίασης του νόμου», σε μία εποχή που, δυστυχώς, το ψέμα και η ανακρίβεια μεταδίδονται πιο γρήγορα και από τον κορωνοϊό”.