15 Μαρτίου 1995, βράδυ, ώρα 20:50. Το βραδινό δελτίο του MEGA όδευε προς το τέλος. Ήταν βραδιά Champions League και αμέσως μετά θα μεταδιδόταν η αναμέτρηση της Παρί Σεν Ζερμέν με την Μπαρτσελόνα στον επαναληπτικό προημιτελικό της διοργάνωσης (για την ιστορία και μόνο η Παρί είχε νικήσει 2-1 εκείνο το βράδυ και είχε προκριθεί στα ημιτελικά μετά την ισοπαλία 1-1 στο πρώτο ματς). Το ματς άρχιζε τότε στις 21:15 τοπική ώρα, τόσο παλιά – δεν είχε καθιερωθεί ακόμη το 21:45 που κράτησε επί πολύ έτη.
Η ρουκέτα έπεσε ένα όροφο κάτω από το αθλητικό τμήμα στα τότε κτίρια του καναλιού. «Ήταν το τέλειο κτύπημα. Είχαν σημαδέψει την κολώνα ανάμεσα στο γραφείο της γραμματείας του αθλητικού και του γραφείου του Παύλου Τσίμα» θυμούνται αυτόπτες μάρτυρες.
Εκεί ήταν όπου προκλήθηκε η μεγάλη ζημιά. Ανάμεσα στις υλικές καταστροφές και τέσσερα αυτοκίνητα. Ο Αιμίλιος Λιάτσος που παρουσίαζε το δελτίο είχε διατηρήσει την ψυχραιμία του στο μέτρο του δυνατού λέγοντας στον «αέρα»: «Κυρίες και κύριοι, μόλις πριν από λίγα λεπτά ακούσαμε μια έκρηξη στο πίσω μέρος του κτιρίου όπου στεγάζεται το Mega (σ.σ για την ακρίβεια επρόκειτο για την πλαϊνή προς την πλευρά του Μαρκόπουλου). Αρχικά νόμιζα ότι ήταν κεραυνός. Τελικά το Mega έπεσε θύμα βομβιστικής ενέργειας, ευτυχώς χωρίς θύματα».
Τότε η Λιάνα Κανέλλη ήταν στον ΣΚΑΪ και μετέδιδε τα εξής:
Αν και ήταν κοινό μυστικό ότι επρόκειτο για ένα ακόμη κτύπημα της «17Ν», χρειάστηκαν να περάσουν αρκετές μέρες για να σταλεί στην εφημερίδα «Έθνος» η προκήρυξη με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη η οργάνωση-φάντασμα εκείνη την εποχή. Στάλθηκε στις 27/3 και δημοσιεύτηκε την επομένη. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Την Τετάρτη 15 Μάρτη η 17Ν χτύπησε με δύο ρουκέτες τις εγκαταστάσεις του MEGA στην Παιανία, στη διάρκεια του βραδινού δελτίου ειδήσεων στις 20:30. Τόσο τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ που ακολούθησαν όσο και ολόκληρος ο Τύπος τις επόμενες μέρες παρουσίασαν το χτύπημα σαν «τυφλό».
Ισχυρίστηκαν ότι η 17Ν δεν είχε προειδοποιήσει κανέναν πριν από την εκτόξευση βάζοντας έτσι σε σοβαρό κίνδυνο τους εργαζόμενους στο MEGA. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.
Μέλος της 17Ν τηλεφώνησε στις 20:30 στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και ανέφερε ότι σε 15 με 20 λεπτά θα εκραγούν δύο βόμβες που είχαμε τοποθετήσει στις εγκαταστάσεις του MEGA στην Παιανία. Τους ζήτησαν να τηλεφωνήσουν στο Mega για να αποχωρήσουν οι εργαζόμενοι από τις εγκαταστάσεις (σ.σ. τότε η ιδιοκτησία της «Ελευθεροτυπίας» ήταν μέτοχος της ιδιοκτησίας του Mega). ουδείς τηλεφώνησε, μάλιστα ο τότε διευθυντής Σεραφείμ Φυντανίδης δεν δίστασε να επέμβει τηλεφωνικά στο ζωντανό τηλεοπτικό ρεπορτάζ του Mega, όπου ψευδολογώντας ασύστολα ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρξε προειδοποίηση της 17Ν, ότι κανείς δεν τηλεφώνησε στην «Ελευθεροτυπία».
Τι έλεγε ο Κουφοντίνας
Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα ο Δημήτρης Κουφοντίνας στο βιβλίο του «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» έκανε μια μικρή ελάχιστη αναφορά στο κτύπημα κατά του Μega, χωρίς να κατανομάζει ποιοι ήταν εκείνοι που πυροδότησαν την ρουκέτα.
«Την επόμενη χρονιά, τον Μάρτιο του 1995, η 17Ν εκτόξευσε δύο ρουκέτες στις εγκαταστάσεις του καναλιού MEGA στην Παιανία. Από την πίσω πλευρά, σημαδεύοντας τα δοκάρια του κτιρίου για να μην υπάρξει περίπτωση να χτυπηθούν εργαζόμενοι. Η ίδια η ομάδα που τοποθέτησε τους εκτοξευτήρες των ρουκετών, τηλεφώνησε είκοσι λεπτά πριν από την εκτόξευση στην Ελευθεροτυπία, προειδοποιώντας για την έκρηξη. Έτσι γινόταν πάντα και το σύστημα προειδοποίησης λειτουργούσε. Αυτή την φορά δεν γνωρίζω τι ακολούθησε, από την στιγμή πουν ο τηλεφωνητής έλαβε την προειδοποίηση που πάντως αυτή δεν έφθασε στο MEGA».
Κανένας από τους κατηγορούμενους που συνελήφθησαν δεν ομολόγησε τη συμμετοχή του στην ενέργεια αυτή, ούτε κατονόμασε κάποιον άλλον ως δράστη. Για την επίθεση κατηγορήθηκαν ο Σάββας Ξηρός σαν αυτουργός και ο Δημήτρης Κουφοντίνας σαν απλός συνεργός.
Η μαρτυρία Κυπραίου
O μάρτυρας Εμμανουήλ Κυπραίος που ήταν μέσα στο κανάλι είπε κατά τη δίκη: «Μέσα υπήρχε προσωπικό από σύμπτωση ήταν περιορισμένος ο αριθμός. Θα μπορούσε να είναι περισσότερα, ήταν όμως 4 άτομα. Ένας που ήταν απ’ έξω και ήθελε να πετάξει κάτι, να ρίξει, μπορούσε να αντιληφθεί ότι είναι άνθρωποι μέσα, ήταν τόπος που υπάρχουν γραφεία, υπήρχαν υπάλληλοι που εργάζονταν επί σχεδόν 24ώρου βάσεως. Είναι τηλεοπτικός σταθμός. Η μία εξερράγη, διαπέρασε τον τοίχο και μπήκε μέσα και εξερράγη και ευτυχώς στην περιοχή που έσκασε δεν υπήρχαν άνθρωποι. Μια άλλη η οποία δεν εξερράγη απλώς προσέκρουσε στον τοίχο και δεν διαπέρασε. Κατά τη γνώμη μου κατά σύμπτωση δεν υπάρχουν άνθρωποι εκεί».
