1954. Στο Μουντιάλ της Ελβετίας, η Γερμανία επανεμφανίστηκε για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το κακό που προκάλεσε στον πλανήτη, ως Δυτική βέβαια.
Μεγάλο φαβορί ήταν τότε η θρυλική «αράντσιπατ» (σ.σ. χρυσή ομάδα) που ήταν αήττητη από τον Μάιο του 1950, όταν είχε λυγίσει στη Βιέννη από την Αυστρία με 5-3 και, έκτοτε, είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, ενώ είχε κάνει όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη να παραμιλάει διαλύοντας δύο φορές σε φιλικά την Αγγλία (6-3 και 7-1) ενώ διέθετε παίκτες παγκόσμιας κλάσης: Μπόζικ, Τσίμπορ, Χιντεγκούτι, Κότσις και φυσικά Φέρεντς Πούσκας. Ηταν τέτοια η ισχύς των Μαγυάρων που στον όμιλο συνέθλιψαν με 9-0 την (αδύναμη) Νότια Κορέα και με 8-3 τους Δυτικογερμανούς (τέσσερα γκολ ο Κότσιτς, δύο ο Χιντεγκούτι κι από ένα οι Πούσκας και Τοθ). Στα προημιτελικά ήρθε η σειρά της Βραζιλίας με 4-2, στα ημιτελικά με το ίδιο σκορ, αλλά στην παράταση, της Ουρουγουάης και στον τελικό τέθηκαν αντιμέτωποι με τη Δυτική Γερμανία.
Το «θαύμα της Βέρνης», ως ονομάστηκε εκείνος ο τελικός (που έγινε και ταινία) περικλείεται από πέπλο μυστηρίου ακόμη και σήμερα. Δεδομένα ήταν ότι η Δυτική Γερμανία νίκησε με 3-2 έχοντας βρεθεί δις πίσω στο σκορ και χάρη στο τέρμα του Ραν στο 84’ και ότι ο Πούσκας έπαιξε με… ένα πόδι ελέω τραυματισμού στον αστράγαλο και έκτοτε δεν είχε ξαναπαίξει. Και, δη, σε βαρύ τερέν αφού έβρεχε διαρκώς κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δεδομένα επίσης ότι οι παίκτης του Σεπ Χερμπέργκερ πήραν το… μάθημά τους από την 8άρα των ομίλων και έκτοτε έπαιξαν πολύ καλύτερα ενώ στις εξέδρες του «Βάνκντορφ» βρέθηκαν πάνω από 30.000 Γερμανοί.
Βεβαίως, πολλά ακούστηκαν και άλλα τόσα γράφτηκαν από τότε, για την απόδοση των Δυτικογερμανών, κυρίως περί ντοπαρίσματος και, άλλωστε, τέσσερις μήνες μετά τους αγώνες οι Τούρεκ, Μάι, Βάλτερ, Εκελ, Κόλμαϊερ και Λίμπριχ προσβλήθηκαν από ίκτερο με αποτέλεσμα να σταματήσουν το ποδόσφαιρο…
Δημοσιεύτηκε στο «Scripta manent» της «Sportday» στις 7/7/2019
