Menu

Τα 150 μίλια της δόξας. Η Σαχτάρ θυμίζει… Ιφιγένεια

Τα 150 μίλια της δόξας. Η Σαχτάρ θυμίζει… Ιφιγένεια

Οι αρχαίοι Ελληνες την αποκαλούσαν «Ταυρική χερσόνησο» επειδή, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, την όργωσε ο Ηρακλής με έναν γιγάντιο ταύρο.

Εκεί κατέληξε η Ιφιγένεια, εκεί πήγε ο Ορέστης κυνηγημένος από τις Ερινύες για να βρει την αδελφή του. Η Κριμαία, σήμερα, αποτελεί το… Μονακό της Ασίας: την περιοχή που κάθε χώρα επιθυμεί. Υπήρξε επαρχία των Ρωμαίων, των Μογγόλων, τον Ρως, ακόμη και των Βενετών για να ελέγχουν την κριμαϊκή οικονομία και το εμπόριο της Μαύρης Θάλασσας.

Το 1783 προσαρτήθηκε από τη Μεγάλη Αικατερίνη στη Ρωσική Αυτοκρατορία και παρέμεινε μέλος της, όπως και της ΕΣΣΔ, μέχρι και τον θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν το 1953. Ο διάδοχος του «πατερούλη», Νικίτα Χρουστσόφ, ως Ουκρανός και στο πλαίσιο της αποσταλινοποίησης της αχανούς χώρας, χάρισε την περιοχή το ’56 στην πατρίδα του, την Ουκρανία. Τούτο δεν είχε τότε σημασία, μόνο συμβολικό. Απέκτησε όμως, με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, 33 χρόνια μετά καθώς η Ενωση έπαψε να υπάρχει και οι Ρώσοι δεν αναγνώριζαν την παραχώρηση. Η Κριμαία έγινε.. πινγκ πονγκ, πότε ήταν επαρχία της Ουκρανίας και πότε αυτόνομο κράτος εντός Ουκρανίας. Τούτα, έως την άνοιξη του 2014 όταν με κινήσεις-αστραπή, ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν καίρια σημεία της περιοχής, για να ακολουθήσει δημοψήφισμα και το 96,77% τάχθηκε υπέρ της ένωσης με τη Ρωσία. Η Κριμαία έγινε, με το… ζόρι, είναι μέρος της Ρωσίας (ως, επισήμως, «Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας») αλλά τούτο το αναγνωρίζει μόνο η Μόσχα: ούτε η Ουκρανία, ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οσο για τη Σεβαστούπολη, την «ηρωίδα πόλη» που αντιστάθηκε επί σειρά ετών στους ναζί και προς τέλος καταστράφηκε ολοσχερώς, για να γίνει η ανακατασκευή της πρώτη μεταπολεμική προτεραιότητα του Στάλιν; Σήμερα οι Ρώσοι τη θεωρούν δική τους ομοσπονδιακή πόλη και οι Ουκρανοί δικοί τους, πάντως το καθεστώς είναι ειδικό και έχει μια αυτονομία και σε σχέση με την υπόλοιπη Κριμαία.

Ολα αυτά δημιούργησαν μια τόσο έκρυθμη κατάσταση που επηρέασε και τον αθλητισμό. Το γήπεδο-στολίδι της Σαχτάρ του Ντόνετσκ υπέστη σοβαρές ζημιές από βομβαρδισμούς και ο σύλλογος μετακόμισε αρχικά στο Λβιβ και πλέον, στο Χάρκοβο (150 μίλια βορειότερα), χρησιμοποιώντας την έδρα της Μέταλιστ. Αλλοι σύλλογοι, όπως η Σεβαστούπολη και η Ταβρίγια Συμφερόπολης δέχθηκαν δελεαστικές προτάσεις να μετάσχουν στη ρωσική Premier League και εντέλει διαλύθηκαν ως σύλλογοι, για να επανιδρυθούν ως SKChFS και TSK Συμφερόπολης αντίστοιχα, μέλη της ρωσικής ομοσπονδίας.

Το αποσχιστικό κίνημα νίκησε επειδή όντως οι Ρώσοι κάτοικοι της Κριμαίας είναι περισσότεροι από τους Ουκρανούς. Και επειδή Ελληνες, Αρμένιοι και άλλοι εκδιώχθηκαν προ επτά δεκαετιών από τις «εκκαθαρίσεις» του Στάλιν, όπως και οι Τάταροι. Που όταν, μετά το ’89, γύρισαν να διεκδικήσουν τα κτήματά τους, τους είπαν «σόρι, πλέον είναι αργά»…


Δημοσιεύτηκε στο «Scripta manent» της «Sportday» στις 21/2/2018