Είθισται οι δικτάτορες και όσοι εποφθαλμιούν να καταλύσουν τη δημοκρατία, να γνωρίζουν καλά τη σημειολογία ορισμένων εδαφών και περιοχών.
Ο Ισπανικός Εμφύλιος (1936-39) ξεκίνησε… από το Μαρόκο. Από την ισπανική (;) πόλη της Μελίγια. Οχι τυχαία καθώς ο μελλοντικός δικτάτορας Φρανθίσκο Φράνκο γνώριζε τη σημασία της. Εξ ου και σήμερα το μόνο… επιζών άγαλμά του βρίσκεται στη Μελίγια. Τα υπόλοιπα γκρεμίστηκαν.
Η Μελίγια είναι μια παράλια πόλη στη βόρεια ακτή της Αφρικής, η οποία αποτελεί έδαφος της Ισπανίας από το 1496, οπότε και καταλήφθηκε από τους Αραβες. Εκτιμάται ότι είναι το αρχαίο Ρουσάδειρον, η Μλίλια των Μαυριτανών. Είναι χτισμένη επί της ανατολικής πλευράς της ομώνυμης χερσονήσου που καταλήγει στο ακρωτήριο Τρες Φόρκας, αποτελώντας μια από τις 17 αυτόνομες περιφέρειες της Ισπανίας, μα κυρίως έχει χερσαία σύνορα στα νότια με το Μαρόκο, απέχοντας 15 χλμ. από την Μαροκινή πόλη Ναντόρ. Οι περισσότεροι σήμερα κάτοικοι είναι Ισπανοί. Η Θέουτα είναι επίσης μια παράλια πόλη στη βόρεια αφρικανική ακτή, ακριβώς απέναντι από το Γιβραλτάρ, και επίσης αποτελεί έδαφος της Ισπανίας ούσα αυτόνομη κοινότητα, και επίσης με χερσαία σύνορα στα νότια με το Μαρόκο.
Τα εδάφη της Μελίγια και της Θέουτα είναι σήμερα τα μοναδικά ευρωπαϊκών κρατών στην Αφρική. Το Μαρόκο θεωρεί ότι αυτά τα εδάφη καθώς και ορισμένες νησίδες (κυρίως Περεχίλ) θα έπρεπε να του ανήκουν και συνεπώς αποτελούν σημείο τριβής μεταξύ των δύο κρατών εδώ και δεκάδες χρόνια.
Πριν δέκα χρόνια δε, η Ισπανία ξόδεψε 30.000.000 δολάρια για τη δημιουργία φραχτών γύρω από τους ισπανικούς θύλακες της Μελίγια και της Θέουτα. Ο λόγος διότι αποτελούν «μονοπάτια» που χρησιμοποιούν οι μετανάστες για να περάσουν στα ευρωπαϊκά εδάφη. Η «επένδυση» των Ισπανών φαινόταν να λειτουργεί αλλά τον τελευταίο χρόνο μεγάλες ομάδες μεταναστών από την υποσαχάρια Αφρική προσπαθούν να περάσουν πάνω από τους φράχτες ή να κολυμπήσουν γύρω τους με μεγάλη συχνότητα προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη. Συχνά καταλήγουν τραυματίες στα χέρια των μαροκινών και ισπανικών Αρχών ή ακόμη χειρότερα νεκροί.
Η δε Περεχίλ (κατά τους Iσπανούς, Λέιλα κατά το Mαρόκο) είναι μια ακατοίκητη βραχονησίδα διαμέτρου μικρότερου του χιλιομέτρου, διακόσια μέτρα από τις μαροκινές ακτές και 10 χλμ. από τη Θεόυτα στην αφρικανική ακτή. Και τα δύο κράτη τη θεωρούν δικό τους έδαφος. Το 2002 το Μαρόκο έστειλε εκεί μια ντουζίνα στρατιωτών που ύψωσαν τη μαροκινή σημαία, η Mαδρίτη ενίσχυσε τις πολεμικές ναυτικές της δυνάμεις στη περιοχή και απείλησε το Μαρόκο με βαριές κυρώσεις εάν δεν τους απέσυρε άμεσα. Η αρχικά αμήχανη αντίδραση της Eυρωπαϊκής Eνωσης τότε εξελίχθηκε, τα 24ωρα, σε ανεπιφύλακτη αλληλεγγύη προς την ισπανική πλευρά.
ΥΓ. Η ιστορία της Περεχίλ θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει «δεδικασμένο» για τη δική μας χώρα αναφορικά με περιπτώσεις όπως τα Ιμια. Ουδείς, ποτέ το σκέφτηκε όμως…
Δημοσιεύτηκε στο «Scripta manent» της «Sportday» στις 24/2/2018
