Παραδόξως, Ρεάλ και Τσέλσι δεν έχουν ανταμώσει ποτέ σε διπλά παιχνίδια, είτε νοκ άουτ είτε ομίλων. Παράδοξο για τη χρόνια ευρωπαϊκή τους ιστορία. Η… καταμέτρηση του παρελθόντος τις έφερε αντιμέτωπες δύο φορές και επί συνόλω τριών, εντέλει, αγώνων.
1971, ο (διπλός, εντέλει) τελικός…
Στις 19 Μαΐου 1971 γράφτηκε ιστορία για… το ελληνικό ποδόσφαιρο πρωτίστως καθώς η Τσέλσι αντιμετώπισε τη Ρεάλ στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, διοργάνωση που έπαψε να υφίσταται από το 1999, στο «Γ. Καραϊσκάκης». Ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τελικός που διεξήχθη στη χώρα μας και, παράλληλα, η πρώτη ευρωπαϊκή κούπα στην ιστορία των Λονδρέζων.
Στο γήπεδο του Ολυμπιακού επικράτησε το αδιαχώρητο καθώς στον πρώτο τελικό βρέθηκαν γύρω στους 45.000 θεατές. Και λέμε πρώτο καθώς το ματς έληξε ισόπαλο 1-1, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει και δεύτερος, καθώς δεν προβλεπόταν παράταση ακόμη τότε, διεξαγόμενος δύο ημέρες αργότερα.
Στον πρώτο παιχνίδι ο Πίτερ Όσγκουντ άνοιξε το σκορ για τους Άγγλους στο 56’, με τον Ινάθιο Θόκο να ισοφαρίζει στο 90′ και να στέλνει το ζευγάρι σε δεύτερο ματς. Εκεί όπου η Τσέλσι του Ντέιβ Σέξτον, που στον πρώτο γύρο του θεσμού είχε αποκλείσει τον Αρη, επικράτησε με 2-1 με γκολ των Ντέμπσι στο 33’ και Όσγκουντ στο 39’, για να μειώσει στο 75’ ο Φλέιτας αλλά δεν κατόρθωσε να απειλήσει περισσότερο, πέρα από μία κεφαλιά του Γκρόσο στην εκπνοή την οποία εξουδετέρωσε ο Μπονέτι. Η «βασίλισσα» του Μιγέλ Μουνιόθ πρόβαλε ως φαβορί αλλά εντέλει το γεγηρασμένο της ρόστερ δεν ανταποκρίθηκε.
Ο κόσμος στο δεύτερο ματς ήταν σαφώς λιγότερος σε σχέση με εκείνο δυο ημέρες πριν και δεν έφτασε καν τις 20.000 με 15.000 εξ αυτών να είναι Ελληνες. Οι περισσότεροι οπαδοί των δύο ομάδων δεν είχαν προβλέψει το ενδεχόμενο δεύτερου ματς και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους με τις ήδη κλεισμένες πτήσεις τους.
Αφήστε, δε, που τα εισιτήρια ήταν πανάκριβα για τους Ελληνες φιλάθλους και η τσέπη των περισσότερων ανθρώπων δεν άντεχε εκείνα τα χρόνια –εν μέσω χούντας μάλιστα– ένα ακόμη εισιτήριο δύο μόλις μέρες μετά.
…και η χούντα
Ευλόγως, καθότι εν μέσω της μαύρης επταετίας της χώρας, χούντα των συνταγματαρχών… πρόσφερε τότε στους Ελληνες θεάματα και πολύ ποδόσφαιρο για να τους αποπροσανατολίζει. Τότε, οι δικτάτορες είχαν δώσει τότε… σκληρό αγώνα να εξασφαλίσουν τον τελικό και να τον φέρουν στην Ελλάδα.
Το γεμάτο στάδιο και η σχετικά σωστή οργάνωση του τελικού έδωσε κύρος στην Ελλάδα, κάτι που ώθησε την ευρωπαϊκή ομοσπονδία να επιλέξει την χώρα μας δύο χρόνια μετά για την διεξαγωγή ακόμη ενός τελικού της ίδιας διοργάνωσης. Το Καυτανζόγλειο στην Θεσσαλονίκη ήταν που, το 1973, διοργάνωσε τον αγώνα μεταξύ της Λιντς και της Μίλαν, ο οποίος κατακρίθηκε από πολλούς για τη διαιτησία του Χρήστου Μίχα.
Η Μίλαν είχε επικρατήσει με 1-0, σε έναν αγώνα που θα ερχόταν ξανά στο προσκήνιο το 2009 από έναν Άγγλο ευρωβουλευτή ο οποίος θα ζητούσε από την UEFA επανεξέταση των στοιχείων του αγώνα, χωρίς να βρει ανταπόκριση…
Και γιατί σε αυτόν του 1971 είχε σφυρίξει… ξένος ενώ η παράδοση ήθελε διαιτητή από την εκάστοτε διοργανώτρια χώρα ευρωπαϊκού τελικού; Η UEFA όρισε τον Ελβετό Ρούντολφ Σόιρερ έχοντας πληροφορίες ότι οι Ελληνες ρέφερι είχαν καλές σχέσεις με το δικτατορικό καθεστώς…
1998, το δεύτερο λονδρέζικο
Το «Λουί Ντε» του Μονακό φιλοξένησε, ως κλασικά συνέβαινε εκείνα τα χρόνια και εν μέσω της κληρώσεις των ομίλων των Κυπέλλων Ευρώπης, το UEFA Super Cup του 1998 ανάμεσα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ και την νικήτρια του Κυπελλούχων, Τσέλσι. Με το αξέχαστο γκολ του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς η «βασίλισσα» είχε νικήσει 1-0 τη Γιουβέντους (του… Ζιντάν) στο Αμστερνταμ επιστρέφοντας στα τρόπαια μετά από 32 ολόκληρα χρόνια (!) ενώ οι Λονδρέζοι είχαν επιβληθεί με 1-0 της Στουτγκάρδης στη Στοκχόλμη με τέρμα του Τζιανφράνκο Τζόλα, επιστρέφοντας στα ευρωπαϊκά τρόπαια από… τότε, από το 1971 και τη Ρεάλ!
Η Τσέλσι του Τζιανλούκα Βιάλι με γκολ στο 83’ ενός γνώριμού μας, του Ουρουγουανού Γκουστάβο Πογέτ (το 2015-16 τεχνικός της ΑΕΚ, σήμερα στη χιλιανή Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα), κατέκτησε το μοναδικό της ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ ενάντια στην απογοητευτική Ρεάλ του Γκους Χίντινκ, με τον Ολλανδό να διαδέχεται λίγες εβδομάδες νωρίτερα τον Γερμανό πρωταθλητή Ευρώπης, Γιούπ Χάινκες.
Πλην του Πογέτ, στο εν λόγω ματς εμφανίστηκαν κι άλλο γνώριμοί μας: ο Κριστιάν Καρεμπέ ήταν βασικός για τη Ρεάλ και ο Ρόμπερτ Γιάρνι είχε μπει αλλαγή στο 73’ αντί του Μιγιάτοβιτς.
Stat attack. Real VS England…
Στο 17-12-13 ο απολογισμός της Ρεάλ ενάντια σε αγγλικές ομάδες.
- Εχει τέσσερις προκρίσεις στα τελευταία πέντε νοκ άουτ και αποκλεισμό, εν μέσω αυτών, πέρυσι από τη Σίτι.
- Σε ημιτελικά ενάντια σε Αγγλους αποκλείστηκε από τη Σίτι πέρυσι (ήττες 2-1 και στα δύο) και το 1968 από τη Γιουνάιτεντ (1-0 εκτός, 3-3 εντός), μόνη πρόκριση στους «4» το 1957 επί της Γιουνάιτεντ (3-1, 2-2).
- Στο 9-6-3 ο απολογισμός της Ρεάλ υποδεχόμενη Αγγλους, πλην του περσινού από τη Σίτι είχε ήττες με 1-0 από την Αρσεναλ το 2006 και τη Λίβερπουλ το 2009.
- Με λονδρέζικες ομάδες στη Μαδρίτη (Αρσεναλ και Τότεναμ δηλαδή) μετρά 1-2-1, μόνη νίκη το 4-0 επί της Τότεναμ το 2011.
…Chelsea VS Spain
Στο 18-16-10 ο απολογισμός της Τσέλσι ενάντια σε ισπανικές ομάδες.
- Εκτη φορά σε ευρωπαϊκά ημιτελικά αντιμετωπίζει Ισπανούς και μετρά τέσσερις αποκλεισμούς και μία πρόκριση, το 2009 επί της Μπαρτσελόνα. Ωστόσο επί ισπανικού εδάφους σε ημιτελικό έχασε για τελευταία φορά το 1999 στη Μαγιόρκα (και έκτοτε πήρε ισοπαλίες, δις από Μπαρτσελόνα και μια από Ατλέτικο).
- Στο 6-8-8 ο απολογισμός της Τσέλσι επί ισπανικού εδάφους αλλά με μόνο μια ήττα στα τελευταία 14 (!) κι αυτή από την Μπαρτσελόνα, το 3-0 του Μαρτίου 2018. Η αμέσως προηγούμενη ήττα από την Μπέτις, σε όμιλο, το 2005 και μεσολάβησε 5-8-1 με τους Λονδρέζους να σκοράρουν στα 11/14 εξ αυτών.
- Αήττητη η Τσέλσι στη Μαδρίτη, 2-2-0, όλα όμως ενάντια στην Ατλέτικο.
- Αήττητος ο Τόμας Τούχελ ενάντια στη Ρεάλ: σε καρέ αγώνων, όλα σε ομίλους, δύο με την Ντόρτμουντ και άλλους τόσους με την Παρί, μετρά 3-1-0 ενώ και οι δύο ισοπαλίες στη Μαδρίτη ήταν με 2-2! Και στα τέσσερα, απέναντί του ήταν ο Ζινεντίν Ζιντάν…
Δημοσιεύτηκε στο Footballbet.gr στις 27/4/2021
