«Το να κερδίσεις ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι», είχε γράψει στο ημερολόγιο του κάποτε ο Γιόζεφ Γκέμπελς, «είναι μεγαλύτερης σημασίας από την κατάληψη μίας πόλης στην Ανατολή».
Ωστόσο οι ναζί είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο όσο εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, με την πυρηνική φυσική. Οπως είχαν γράψει οι «Times» προ δεκαετίας στον κατάλογο με τους 50 χειρότερους διάσημους οπαδούς, “ο Αδόλφος Χίτλερ μπορεί να βομβάρδισε το “Ολντ Τράφορντ”, αλλά δεν ήταν οπαδός της Μάντσεστερ Σίτι”.
Ο Φύρερ είχε μία ελαφρά συμπάθεια για τη Σάλκε που, κατά έναν αστείο τρόπο, κέρδισε το πρωτάθλημα έξι φορές μεταξύ 1933 και 1945 (σ.σ. άλλα δύο η φιλοναζί Δρέσδη και ένα… η Ραπίντ Βιέννης)». Ο χιουμοριστικός, η αλήθεια είναι, κατάλογος απαρτιζόταν με σαρκαστικές καταχωρήσεις, όπως ότι ο Τομ Χανκς υποστηρίζει την Αστον Βίλα επειδή απλά του αρέσει το όνομά της ή ότι ο Χιου Γκραντ είναι τόσο βαρετός και… φλώρος σαν την ομάδα του, τη Φούλαμ.
Από τη διοίκηση της Σάλκε απάντησαν στους Βρετανούς, με τον ίδιο ανάλαφρο τρόπο. «Το αν ο Χίτλερ ήταν οπαδός μας υπήρξε ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούσαμε ότι ο Αδόλφος είχε μία ελαφρά συμπάθεια για την ομάδα μας. Μας κυρίευσε μεγάλη περιέργεια, τσεκάραμε και διπλοτσεκάραμε και αποδείχθηκε ότι πρέπει να ήταν οπαδός της πολυθρόνας. Αλλωστε ποτέ δεν σηκώθηκε να έρθει έστω και σε έναν αγώνα μας, ακόμα και όταν παίζαμε τελικό πρωταθλήματος στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, δυο βήματα απ’ το σπίτι του. Ισως βέβαια να μην προλάβαινε, αφού είχε να οργανώσει τις γενοκτονίες ή… μπορεί τελικά να μην ήταν εν γένει οπαδός του ποδοσφαίρου».
Η αλήθεια είναι ότι το καθεστώς χρησιμοποίησε τη Σάλκε καθότι προερχόταν από τη βιομηχανική κοιλάδα του Ρουρ και ήταν «ένα λαμπρό παράδειγμα για το τι μπορεί να κάνει ο εργατικός πληθυσμός», όπως έλεγε ο υπουργός Προπαγάνδας Γκέμπελς. Η Σάλκε βέβαια είχε ρίζες στο αριστερό, εργατικό κίνημα, είχε παίκτες Πολωνούς μετανάστες αλλά οι προπαγανδιστές φρόντισαν να διαγράψουν γρήγορα αυτό το κομμάτι της ιστορίας.
Οσο για την Μπάγερν, μιας και η πορεία του Χίτλερ από ένα άσημο κόμμα ως την εξουσία ξεκίνησε από ομιλίες σε μπυραρίες του Μονάχου, όπου έδρευε το κόμμα του; Το 2003 ο Ούρι Σίγκελ αποκάλυψε ότι ο θείος του, Κουρτ Λαντάουερ ανέλαβε την προεδρία της FCB από το 1913, ενός συλλόγου που είχε «γεννηθεί» από πρωτοβουλία Γερμανών Εβραίων και συνήθως είχε τέτοιους παίκτες ή προπονητές. Ο Λαντάουερ φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και μόνο αυτός και μια αδερφή του επιβίωσαν εντέλει. Το 1936 δε ο φορ Βίλι Σιμεστράιτερ είχε φωτογραφηθεί δίπλα στον Τζέσε Οουενς, τον αθλητή που είχε εξευτελίσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες τους ναζί με τέσσερα χρυσά μετάλλια.
Über alles?
Αν υπάρχει μια φράση που μπορεί να φέρει σε αμηχανία τον όποιο Γερμανό προσπαθεί να πείσει πως ο ναζισμός ήταν… μια κακή παρένθεση στη λαμπρή ιστορία της χώρας, που επιδιώκει να προάγει την «καθαρή» εικόνα της χώρας (της αποσυνδεδεμένης από τη γενοκτονία τουλάχιστον 6 εκατ. Εβραίων, 20 εκατ. πολιτών και πολιτικών κρατουμένων, συν 29 εκατ. στρατιωτών και πολιτών που έχασαν τη ζωή τους στην Ευρώπη, κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με το σύνολο να συνθέτει την πιο θανατηφόρα σύγκρουση στην ιστορία της ανθρωπότητας) είναι το «Deutschland üeber alles». Ητοι, «η Γερμανία υπεράνω όλων».
Οι Γερμανοί σήμερα εμμένουν ότι, καίτοι αποτελούσε μότο των ναζί, ήταν απόσπασμα από ποίημα του 1841, είχε χρησιμοποιηθεί στα 30s στον εθνικό ύμνο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και παραπέμπουν στην πλήρη στίχο: «αγαπώ τη Γερμανία περισσότερο από κάθε τι άλλο στον κόσμο».
Δημοσιεύτηκε στο «Scripta Manent» της «Sportday» στις 18/9/2017
