Η ιστορία επαναλαμβάνεται πολλές φορές ως φάρσα αλλά στην προκειμένη περίπτωση μόνο με φάρσα δεν έχουμε να κάνουμε. Μετά από μισό ακριβώς αιώνα και αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά τις επόμενες μέρες, η διοργάνωση του κυπέλλου Ελλάδος δεν θα τελειώσει ποτέ, όπως συνέβη τρεις φορές στο παρελθόν το 1962, το 1964 και το 1966 για τελείως διαφορετικούς λόγους που δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με την τωρινή κατάσταση.
Στις μνήμες και στην ιστορία έχουν μείνει περισσότερο τα γεγονότα του 1964 και πολύ λιγότερο οι άλλες περιπτώσεις.
Το 1962 είχαμε τελικό «αιωνίων» στη Νέα Φιλαδέλφεια που δεν τελείωσε ποτέ λόγω… σκότους! Είχε γίνει ένα πολύ σκληρό παιχνίδι με τον Ελβετό ρέφερι Nτανιέλ Μελέ να αποβάλει στο πρώτο ημίχρονο τους Σάββα και Αριστείδη Παπάζογλου από πλευράς Ολυμπιακού και τον Ανδρέα Παπαεμμανουήλ από τον Παναθηναϊκό. Το πρώτο ημίχρονο με τις τόσες πολλές διακοπές ξεπέρασε την ώρα, το ημίχρονο κράτησε μισή ώρα και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά το ματς πήγε στην παράταση και εκεί αναγκαστικά διακόπηκε καθώς είχε ήδη νυχτώσει και δεν υπήρχαν προβολείς!
Οι θεατές σε όλη την διάρκεια της αναμέτρησης ήταν εξοργισμένοι θεωρώντας ότι επρόκειτο για «συνωμοσία» με στόχο την επανάληψη του τελικού (δεν υπήρχε τότε η διαδικασία των πέναλτι που καθιερώθηκε το 1969) για οικονομικούς λόγους. Η ΕΠΟ υπό τον φόβο νέων επεισοδίων θεώρησε την διοργάνωση ως μη γενόμενη και δεν όρισε επαναληπτικό. Δεν αναδείχθηκε κυπελλούχος και δεν εκπροσωπήθηκε η χώρα την επόμενη σεζόν (1962-63) στο κύπελλο Κυπελλούχων.
Δύο χρόνια αργότερα οι «αιώνιοι» βρέθηκαν αντιμέτωποι αυτή την φορά στον ημιτελικό και στο γήπεδο της Λεωφόρου. Παρά το «κάζο» του 1962, ο τρόπος διεξαγωγής του κυπέλλου παρέμεινε ο ίδιος όπως ίδια παρέμεινε και η προκατάληψη του κόσμου.
Ο κανονισμός, αντιγραφή των αγγλικών προτύπων, προέβλεπε σε περίπτωση ισόπαλου αποτελέσματος, επαναληπτικό αγώνα στην έδρα της ομάδας που ήταν φιλοξενούμενη στο πρώτο παιχνίδι.
Το 90λεπτο βρήκε τις δύο ομάδες ισόπαλες 1-1 με την κερκίδα να «βράζει» έχοντας και το προ διετίας προηγούμενο. Βλέποντας τις δύο ομάδες να αποδίδουν νωθρά, θεωρήθηκε ότι στόχευαν σε επανάληψη του τελικού στο Καραϊσκάκη. Η ιαχή «Θα μπούμε μέσα» δονούσε την ατμόσφαιρα σε μία σπάνια περίπτωση «συναδέλφωσης» των οπαδών των δύο ομάδων που φώναζαν το ίδιο σύνθημα!
Μία σπίθα αρκούσε για να ανάψει η φωτιά και την…σπίθα αυτή την έδωσε μία χαμένη ευκαιρία του Μίμη Δομάζου στο 112’. Για τις επόμενες δύο ώρες το γήπεδο της Λεωφόρου «βίωνε» πρωτοφανείς βανδαλισμούς. Δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Ξηλώθηκαν και κάηκαν, γκολπόστ, διαφημιστικές πινακίδες και ότι άλλο υπήρχε ενώ τα επεισόδια συνεχίστηκαν και στο κέντρο των Αθηνών (!) φθάνοντας μέχρι και την πολιορκία των γραφείων της ΕΠΟ!
Η διοργάνωση ματαιώθηκε με την ΕΠΟ να δηλώνει αυτή την φορά την ΑΕΚ (νικήτρια του άλλου ημιτελικού) στο Κυπελλούχων.
