Το Μάντσεστερ αναφέρεται στην ιστορία ως ρωμαϊκό φρούριο που χτίστηκε το 79 μ Χ. και, κατά το Μεσαίωνα, ήταν ιδιοκτησία πλούσιων κτηματιών που την εκμεταλλεύονταν με τους υπηκόους τους, μέχρι που άρχισε η μεγάλη επέκτασή της κατά το 19ο αιώνα.
Η Βιομηχανική Επανάσταση βρήκε το Μάντσεστερ, στα μέσα του 19ου αιώνα, ως τη μεγαλύτερη βιομηχανική πόλη σε ολόκληρο τον κόσμο. Εργάτες από όλη τη Βρετανία και την Ευρώπη συνέρρεαν για δουλειά στην πόλη, με αποτέλεσμα την ακραία αστικοποίησή της. Στα τέλη του 19ου αιώνα αποτελούσε ένα μέρος όπου όλα μπορούσαν να συμβούν και συνέβαιναν: νέες βιομηχανικές μέθοδοι, πρωτοποριακοί τρόποι σκέψης, νέες θρησκείες και νέες κοινωνικές τάξεις. Ένα ρητό που χρησιμοποιείται ακόμα και στις μέρες μας και που αντικατοπτρίζει το πνεύμα ανανέωσης της εποχής είναι: «ό,τι κάνει το Μάντσεστερ σήμερα, ο υπόλοιπος κόσμος το κάνει αύριο».
Παλαιότερος ρωμαϊκός οικισμός, χρονολογούμενος από το 43 μ.Χ είναι το Λονδίνο, ενώ το 61 μ.Χ. κάηκε ολοσχερώς από την επέλαση ενός κέλτικου φύλου των Ικενίων, με βασίλισσα τη Βοαδίκεια, που κρατάει και τα ηνία ως η παλιότερη γυναίκα που ηγήθηκε επαναστατικού κινήματος. Κατά τον 7ο αιώνα εποικίστηκε από Αγγλοσάξωνες. Ταλαιπωρήθηκε μέχρι τα τέλη του 9ου αιώνα από επιδρομές των Βίκινγκς, μέχρι τις αρχές του 11ου αιώνα, κι έκτοτε γνώρισε σταδιακά μεγάλη οικονομική ανάκαμψη. Στους Μεσαιωνικούς χρόνους γνώρισε και μεγάλη πληθυσμιακή ανάπτυξη, μέχρι που στα μέσα του 14ου αιώνα, χτυπήθηκε από τον «μαύρο θάνατο» μια θανατηφόρα επιδημία πανώλης, που αφάνισε το 1/3 του πληθυσμού της πόλης. Κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς όπως και το Μάντσεστερ, με μεγάλες υλικές καταστροφές και απώλεια 30.000 περίπου ζωών.
Από τη δεκαετία του ‘80, η πόλη γνωρίζει μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, παράγοντας πλέον σήμερα το 30% του ΑΕΠ της Μεγάλης Βρετανίας.
Δύο πόλεις, σήμερα πλέον, είναι συνώνυμες της αγγλικής επιτυχίας – και ουχί μόνον ποδοσφαιρικά.
