Στην εποχή των social media, το να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις ένα ισχυρό trend, ένα δυνατό hashtag εύκολο δεν είναι. Εξ ου και αρκετοί χασταγκάρουν το δικό τους σε κάτι επίκαιρο, ας πούμε «εκπτώσεις 20% στο τάδε μαγαζί», κοτσάρουμε το link και βάζουμε #paooly #olatzampastonMitso τη μέρα του ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού.
Μου προξένησε μεγάλη εντύπωση η καμπάνια της Lidl Hellas με το hashtag #ApoTaLidl και με στόχο να μετατρέψει μια ατάκα χλευασμού και τρολαρίσματος σε μια προώθηση καλής πράξης.
Σύμφωνα με τη γνωστή εταιρεία, προσπαθεί να αντιστρέψει την πασίγνωστη ατάκα «από τα Lidl» σε κάτι θετικό. Σε τι; «Σε μια προσφορά αγάπης που έχει ως στόχο το κοινό καλό» λέει η ανακοίνωση, «συνεργαζόμαστε με τη ΜΚΟ “Μπορούμε” και μαζί μετατρέπουμε κάθε τέτοιο σχόλιο σε δέκα μερίδες φαγητού προσφέροντάς τες σε συμπολίτες μας που το έχουν ανάγκη».
Από πλευράς marketing, η κίνηση είναι σωστή. Δείχνει ότι οι άνθρωποι της εταιρείας είναι αν μη τι άλλο ακομπλεξάριστοι, δείχνει μια προσπάθεια, έναν στόχο σε μια χώρα όπου όμως, αν… ριζώσει μια ατάκα, δεν ξεφεύγεις. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα από το «Λεφτά υπάρχουν» δεν θα βρείτε, άλλωστε μόνο έτσι δεν εκστομίστηκε η φράση από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ανάλογο του ποδοσφαιρικού «Εντεκα αυτοί, έντεκα και εμείς» και ούτω καθεξής. Κάπως έτσι καθιερώθηκε και το «από τα Lidl», νομίζω την τελευταία φορά που το… σοσιάλισα (στο Twitter) είναι με το «φορ», αναφερόμενος στον… Τσάβες.
Τέσπα, που λένε και οι νέοι. Δεν κρίνεται άλλωστε η ποιότητα των εμπορευμάτων του Lidl και του κάθε Lidl. Η νοικοκυρά που πάει για ψώνια, ξέρει και κρίνει. Προφανώς, για να έχει καθιερωθεί η εν λόγω φράση, κάποια προϊόντα δεν θα άρεσαν. Και, ως παθών (σ.σ. τι, δεν πάνε οι άνδρες σούπερ μάρκετ; Νομίζετε…), την έχω χρησιμοποιήσει και κυριολεκτικά, εννοώντας τη.
Ωστόσο τούτο δεν αποτελεί κανόνα και επαναλαμβάνω, δεν κρίνεται η ποιότητα των προϊόντων. Και για άλλες «αλυσίδες» έχουν ακουστεί και γραφτεί διάφορα, άλλωστε.
Κρίνεται όμως η εν λόγω κίνηση της Lidl Hellas να δημοσιοποιήσει τα περί «δέκα μερίδων φαγητού». Μια ελεημοσύνη, μια κίνηση ενόψει γιορτών που συνιστά των ορισμό της υποκρισίας. Διότι οι γιορτές είναι πρόσχημα: αυξάνεται ο τζίρος ούτως ή άλλως τέτοιων επιχειρήσεων τον Δεκέμβρη ελέω γιορτών, άρα χασούρα δεν θα υπάρχει.
Συν ότι, αν γράψω κάτι αρνητικό, επί παραδείγματι «έχουμε κυβέρνηση #ApoTaLidl», πιάνει για δέκα μερίδες φαγητού ή μισές; Ή θα βγάλει κάνα ειδικό φόρο ο Τσακαλώτος;
Τέτοιες ενέργειες θυμίζουν εκείνο το αξέχαστο «1 like = 1 προσευχή», προφανώς για να συγκεντρωθούν μέσω Facebook οι απαραίτητες προσευχές με τις οποίες πρέπει να τροφοδοτηθεί ηλεκτρονικά κάποιος… Τις ίδιες προσευχές που λένε εδώ και κάτι χρόνια οι μικροέμποροι στις ελληνικές κωμοπόλεις, οι οποίοι εκτός από τα μνημόνια των Παπανδρεσαμαροτσίπρων, έχουν και να αντιμετωπίσουν το τοπικό χρήμα που εξαφανίστηκε από τις περιοχές, ελέω της ύπαρξης μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκερ (όπως το Lidl). Στις περισσότερες –τέτοιες- περιοχές δε, από τη στιγμή που βάσει νόμου (ανάλογα των αριθμό κατοίκων) δεν είχαν δικαίωμα να ανοίξουν καταστήματα, τα πήγαν λίγο, λιγουλάκι έξω από την κάθε πόλη. Ετσι, για την αλητεία.
Εν γένει, το να θυμάσαι κάθε Χριστούγεννα να κάνεις κάποια «καλή» ή καλή κίνηση, είναι υποκριτικό. Τους υπόλοιπους έντεκα μήνες του έτους δεν πεινάει ή δεν έχει ανάγκη από φάρμακα ο κόσμος;
Και ΟΚ, κάντο. Μαζί σου. Γιατί το διαφημίζεις; Προσωπικά γνωρίζω κόσμο που είναι μέσα στην προβολή, διάσημους ας πούμε (αν και διαφωνώ με τον εν λόγω όρο, γενικώς…) που κάνει ένα κάρο αγαθοεργίες καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και με τον όρο να μην ακουστεί ή γραφτεί το παραμικρό! Κατανοητή η διαφορά, θαρρώ.
ΥΓ. Όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο, εκσυγχρονισμένο όμως:
Βασιλόπιτα #ApoTaLidl
Για να πας το κομμάτι του Χριστού αυτοπροσώπως…
Δημοσιεύτηκε στο E-magazino.gr στις 14/12/2017
