Θίχτηκαν ορισμένοι με το βρισίδι / ξέσπασμα του Νίκου Παππά προς δημοσιογράφους, αμέσως μετά το νικηφόρο του σουτ με τη Φενερμπαχτσέ.
Από τη μια, υπάρχει η συμπεριφορά ενός αθλητή που τον τελευταίο καιρό είναι το λιγότερο κατακριτέα. Προφανώς κάτι έχει συμβεί και ο ίδιος «βράζει». Το δίκιο του, το χάνει με «συμπεριφορά» του, είτε μέσω Instagram ή με τις εξωγηπεδικές αντιδράσεις του. Σύμφωνοι ως εδώ;
Το περιβόητο «ΑΡΔ» που χρησιμοποιεί Αλήτες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι, δηλαδή) τον κάνει ακόμη πιο γραφικό. Και προφανώς απευθύνεται προς συγκεκριμένους. Ωστόσο αν κάποια στιγμή, ως κλήθηκε από μερικούς, μιλήσει με ονόματα, θα κατηγορηθεί ότι στοχοποιεί δημοσιογράφους, ναι ή όχι;
Δεν λαδώθηκα ποτέ, δεν έγραψα ποτέ κάτι επειδή «μου το είπαν», δεν θεωρώ εαυτόν ΑΡΔ και δεν με αγγίζει η εν λόγω κατηγορία από έναν μπασκετμπολίστα. Και, επί προσωπικού, διαφωνώ 100% με το «πυρ ομαδόν» που δέχθηκε, κυρίως μέσω social media, από ορισμένους «θιγμένους» του χώρου.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν, για να το πάρουμε και σε… κόκκινη έκδοση, ο Σπανούλης τέντωνε τα αυτιά στο ΟΑΚΑ; Ή με τα «πέντε» του Μπουρούση; Αυτό δεν ήταν πρόκληση, όπως κατηγορήθηκε ο Παππάς ότι κάνει, προς το πλήθος για επεισόδια;
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν δημοσιογράφοι δέρνονταν στα γήπεδα ή ακόμη και έξω από το σπίτι τους. Κάτι ανακοινώσεις μόνο, και ποτέ (ανακοινώσεις) για δημοσιογράφων sites. Κατά τα άλλα, τουμπεκί.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν συνάδελφοι απολύονταν με εντολή «ενοχλημένων» ποδοσφαιρικών παραγόντων.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν οπαδικοί δημοσιογράφοι, σε αναπαραγωγή των non papers των ΠΑΕ, έβγαζαν πρωτοσέλιδα ή τίτλους σε sites που αν μη τι άλλο προκαλούσαν και προέτρεπαν σε βία.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν στοχοποιήθηκαν παίκτες ως «ρουφιάνοι» των ρεπόρτερ.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν γράφτηκαν, ανώνυμα από συναδέλφους, εμετικά ανυπόγραφα ρεπορτάζ κατά δημοσιογράφων.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν η Μαρία Σπυράκη παραδεχόταν ότι το Mega απέκρυβε ειδήσεις για την το ΔΝΤ και το μνημόνιο.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν στον ΣΚΑΪ ο Μπάμπης Παπαδημητρίου αποθέωνε τον Σόιμπλε και τη γερμανική τακτική της λιτότητας στην Ελλάδα.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν η ΕΡΤ έκανε συνεντεύξεις / δελτία Τύπου πρωθυπουργών (Σαμαράς, Τσίπρας κλπ.), προσφέροντας… ενημέρωση.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν συνάδελφοι δημοσιογράφοι σύρθηκαν στα δικαστήρια επειδή έκαναν ρεπορτάζ (π.χ Βαξεβάνης για λίστα Λαγκάρντ).
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν η ΕΣΗΕΑ απεργούσε, φιμώνοντας εφημερίδες και κανάλια, ενώ οι βουλευτές μας υπέγραφαν μέτρα και μνημόνια.
Δεν είδα την ίδια ευθιξία όταν έπεφτε το φέσι σύννεφο από εκδότες και λοιπούς ιδιοκτήτες μίντια. Μόνο για την ΕΡΤ μας έπιασε ο πόνος – και ξανάνοιξε.
Μήπως έχουμε να κάνουμε με μια επιλεκτική ευθιξία;
Υπάρχουν μερικά λάθη, τα οποία φέρνουν λιγότερα προβλήματα εάν δεν τους δίνεις μεγάλη σημασία, παρά να προσπαθείς να τα ξεριζώσεις. Ένα αυτό. Και, δεύτερον, «Όσοι νιώθουν καλά με τη συνείδηση τους, δεν θίγονται»: ισχύει και για τον Παππά, ισχύει και γενικώς…
Και, εν κατακλείδι (διότι τα πάντα στο εν λόγω θέμα είναι «κρίση χαρακτήρα»), θέλεις να χαρακτηρίσεις κάποιον ως «κωλόπαιδο», «τσογλάνι» κλπ., το πράττεις για μία ή δύο στιγμές του, πιθανότατα εν βρασμώ ψυχής, ή γενικά / συνολικά; Διότι μόλις προ ολίγων ημερών διέρρευσε ότι ο «εν λόγω» με δική του πρωτοβουλία πλήρωσε για να φτιαχτεί γήπεδο μπάσκετ στις φυλακές Κορυδαλλού. Ναι ο ίδιος που, ως πόσταρε και μια ψυχή, μόνο για το Ολοκαύτωμα δεν έχει κατηγορηθεί εσχάτως…
Δημοσιεύτηκε στο simplyman.gr στις 30/10/2017
