Menu

Ο νέος εκλογικός χάρτης της χώρας δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι…

Ο νέος εκλογικός χάρτης της χώρας δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι…

Τα… μικροδεξιά κόμματα, τα μειονοτικά, οι «κομμένοι» του ΣΥΡΙΖΑ, το πρόβλημα της ενσωμάτωσης και το μισοάδειο ποτήρι του ΚΙΝΑΛ.

Του Αργύρη Παγαρτάνη

Πολλοί θα γράψουν για τα αποτελέσματα των εκλογών. Η συντριπτική πλειοψηφία θα επικεντρωθεί στα δύο μεγάλα κόμματα, πού κέρδισαν, πού έχασαν, που είχαν τις μεγαλύτερες και τις μικρότερες διαφορές τους. Εμένα μου έκαναν εντύπωση μια ντουζίνα διαφορετικά πράγματα από τα αποτελέσματα.

ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ

Ειλικρινά, δεν θυμάμαι άλλη προσπάθεια καταμέτρησης να έχει καθυστερήσει τόσο πολύ.

Στις 7:00 το πρωί της Δευτέρας, δηλαδή 12 ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, δεν είχαν ενσωματωθεί ούτε το 70% των εκλογικών τμημάτων στις ευρωεκλογές! Στις δε 19:00, δηλαδή 24 ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, είχε ενσωματωθεί το 84, δηλαδή έλειπε σχεδόν το 1 στα 6 τμήματα! Δεν συζητάμε για σταυροδοσία που πάντα αργεί, αλλά για αποτελέσματα, αριθμό ψηφοδελτίων.

Δεν μπορείς να μην θυμηθείς τις δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών ότι όλα βαίνουν καλώς το πρωί της Κυριακής, αλλά και τις ανακοινώσεις για «προμήθεια 12.000 tablets», ώστε να βγει γρήγορα το αποτέλεσμα… Στη Β’ Πειραιά, λέει, εκεί που έγινε το πιλοτικό πρόγραμμα, «τελείωσαν» όλα σε 1,5 ώρα, ενώ χειροκίνητα είχαν χρειαστεί πάνω από 4,5 ώρες, λέει… Στις 10:00 το πρωί της Δευτέρας, 15 ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, λείπουν ακόμα 24 τμήματα να ενσωματωθούν.

Δηλαδή, αν δεν «έβαιναν καλώς» τα πράγματα, τι θα γινόταν; Τηλεφώνημα σαν κι αυτά του Παπαγιαννόπουλου «Πέρα Παναγιά, Μαντάς 132, Γκόρτσος 5, Δώθε Παναγιά, Μαντάς 233, Γκόρτσος 7»;

Η διαδικασία ήταν πρωτόγνωρη, λέει. Πρώτη φορά στήθηκαν τόσες κάλπες. Κι αναρωτιέμαι, ποιος τους ανάγκασε να κάνουν και τις δύο (ουσιαστικά τρεις) εκλογές την ίδια μέρα; Μόνοι τους δεν το αποφάσισαν; Αν καταλάβαιναν τις δυσκολίες, γιατί ανέλαβαν τέτοιο εγχείρημα;

Κι αν δεν ήθελαν να επιβαρύνουν το λαό με συνεχόμενες Κυριακές στις κάλπες, θα μπορούσαν να είχαν κάνει το άλλο: Πρώτο γύρο αυτοδιοικητικών στις 19 Μαϊου, δεύτερο γύρο αυτοδιοικητικών (όπου χρειαζόταν, και με πολύ πιο γρήγορη διαδικασία, με δύο μόνο ψηφοδέλτια και χωρίς σταυρούς) και ευρωεκλογές στις 26. Αλλά προφανώς δεν βόλευε πολιτικά αυτό την κυβέρνηση. Ευκολονόητο το γιατί, μια ματιά στα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών αρκεί.

Όλοι αυτοί που αποφάσισαν αυτή την παρωδία, ας ανάψουν μια λαμπάδα στους ψηφοφόρους, που με την ψήφο τους ξεκαθάρισαν όλα τα αποτελέσματα από νωρίς και δεν άφησαν παρά λίγα (και κυρίως τοπικά) ερωτήματα να πλανώνται. Αν π.χ. κρινόταν ψήφο ψήφο η τελική διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων αλλά και π.χ. ποιος θα είναι δεύτερος στην Αττική, θα γινόταν πολύ μεγαλύτερη φασαρία για την πρωτόγνωρη καθυστέρηση. Αλλά το γεγονός ότι δεν γίνεται φασαρία δεν σημαίνει ότι κάποιοι δεν απέτυχαν παταγωδώς στη δουλειά που ανέλαβαν.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Μια πιο προσεκτική ματιά στα ποσοστά της αποχής ανά περιφέρεια δείχνουν ότι πια παγιώνεται η «πολιτική» αποχή και όχι η «χιλιομετρική». Παλαιότερα η αποχή είχε μεγαλύτερα νούμερα στην επαρχία, με τη λογική του «πού να τρέχω τώρα να ψηφίσω»… Τώρα τα ποσοστά είναι θηριώδη, ανησυχητικά, στις πόλεις όπου το εκλογικό τμήμα βρίσκεται (στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων) στη γειτονιά του ψηφοφόρου. Άρα το γύρισμα της πλάτης στην κάλπη είναι πολύ πιο συνειδητό, δεν συνεπάγεται ταλαιπωρία.

Στην Α’ Αθηνών, πιο πόλη δεν γίνεται, το ποσοστό συμμετοχής ήταν μικρότερο από 49%! Στην Α’ Πειραιά 52% και στην Α’ Θεσσαλονίκης 56%. Όλα χαμηλότερα από το «εθνικό» ποσοστό συμμετοχής 58,5%.

Κάτω από 50% συμμετοχής σημειώθηκε και στις τρεις περιφέρειες του Βόρειου Αιγαίου (Λέσβου, Χίου, Σάμου). Από την ηπειρωτική Ελλάδα πρώτευσαν πάλι οι γνωστές περιφέρειες Λακωνίας και Φλώρινας, «παραδοσιακά» πρώτες σ’ αυτόν τον τομέα.

Συμπέρασμα: Στις πόλεις το σύνθημα «ψήφισε, μην μένεις απαθής» δεν περνάει. Λογικά κάτι παραπάνω θα «τσιμπήσει» στις εθνικές εκλογές, αλλά μην περιμένουμε θαύματα τύπου 2009, όπου στις ευρωεκλογές ψήφισαν 5,2 εκ. άνθρωποι και στις βουλευτικές, λίγους μήνες αργότερα, ξεπέρασαν τα 7 εκατ.

ΚΙΝΑΛ

Μισογεμάτο ή μισοάδειο το ποτήρι; Πέτυχε ή απέτυχε; Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Στις εθνικές εκλογές Ιουνίου 2012, το ΠΑΣΟΚ είχε 12,28% (756.024 ψήφους), με 33 βουλευτές μπήκε στην τριμερή κυβέρνηση (με ΝΔ, ΔΗΜΑΡ) και ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο. Οι ευρωεκλογές του 2014 ήταν η πρώτη κάλπη μετά απ’ αυτό, ως ΕΛΙΑ έχασε σχεδόν 300.000 ψηφοφόρους και τερμάτισε με 8,02% και 458.514 ψήφους.

Λίγους μήνες αργότερα (Ιανουάριος 2015) διασπασμένο με την φυγή του Γ.Παπανδρέου και την ίδρυση του ΚΙΔΗΣΟ, το ΠΑΣΟΚ πήγε στο 4,68% (289.469 ψήφοι). Για να μην ψάχνετε, το ΚΙΔΗΣΟ στις ίδιες εκλογές είχε 2,47% και 152.557 ψήφους. Τον Σεπτέμβριο του 2015 ως Δημοκρατική Συμπαράταξη (μαζί με την ήδη εξαϋλωμένη ΔΗΜΑΡ), αλλά με το ΚΙΔΗΣΟ απών από τη διαδικασία, πήγε στο 6,29% και 341.732 ψήφους.

Τα αποτελέσματα στις ευρωεκλογές δίνουν ένα ελαφρώς καλύτερο ποσοστό από την προηγούμενη καταγραφή (κάτι παραπάνω από 7,7%), που μεταφράζεται σε κάποιες χιλιάδες ψήφους παραπάνω (σίγουρα όμως κάτω από 8,02% του 2014).

Το ΚΙΝΑΛ δεν έπαθε τίποτα από τη διαρροή κάποιων προσώπων (Θεοχαρόπουλος, Μωραϊτης, Τόλκας), ούτε από τη Γέφυρα διάφορων (Μπίστης, Τζουμάκας, Ρεπούση κτλ.) που προσπάθησαν να τσιμπήσουν ψήφους. Είναι επιτυχία αυτό, σε συνδυασμό με την όποια συσπείρωση μπορεί να είχαν σε μεγαλύτερες ηλικίες;

Το ΚΙΝΑΛ πήρε διψήφιο ποσοστό σε 12 από τις 58 εκλογικές περιφέρειες, εκεί που παραδοσιακά έχει έρεισμα και παγιωμένες σχέσεις χρόνων με τους ψηφοφόρους. Από την άλλη, όμως, δεν υπάρχει κανένα άλμα προς τα εμπρός. Ούτε καν βήμα. Ένα «ποδαράκι» μόνον, πλάγιο κιόλας (οι πιο παλιοί, της αλάνας, καταλαβαίνουν τι εννοώ).

Το μεγάλο στοίχημα του ΚΙΝΑΛ είναι να πείσει νέους ψηφοφόρους να το ακολουθήσουν, προς το παρόν αποτυγχάνει παταγωδώς. Αυτή η ευθύνη βαραίνει τα νέα του στελέχη, να προσπαθήσουν με μοντέρνο τρόπο να ξεριζώσουν από την συνείδηση του νέου τις τρεις κυριότερες αντιδράσεις που καταλαμβάνουν τους νέους όταν ακούνε ΠΑΣΟΚ: Αηδία (σχέσεις με σκάνδαλα και «αυτοί μας φτάσανε ως εδώ»), αδιαφορία («αυτό ψηφίζει ο παππούς μου») και διάθεση χιούμορ (όλα αυτά τα «…με ΠΑΣΟΚ» και «…με ΣΥΡΙΖΑ»).

ΚΚΕ

Το μόνο εντυπωσιακό που παρατηρεί κανείς είναι πόσο αναλογικά είναι κατανεμημένα τα μειωμένα (λίγο, αλλά μειωμένα) ποσοστά του. Μόνο σε τρεις (3) περιφέρειες από τις 58 εμφανίζει έστω και ελάχιστη άνοδο ποσοστού σε σχέση με το 2014 (Βοιωτία, Καβάλα, Ροδόπη). Δεν καταποντίστηκε πουθενά σε σχέση με τα προηγούμενα ποσοστά του, αλλά το ποσοστό του «ροκανίστηκε», αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο.

Το γιατί ένα κατ’ εξοχήν κόμμα αγώνα και διαμαρτυρίας δεν μπορεί να εισπράξει δύναμη από την δεδομένη πίκρα των ψηφοφόρων δεν είναι δική μου δουλειά να το αναλύσω. Άλλωστε, έχει «απαντηθεί» πολλάκις από τους ψηφοφόρους, από το 2009 που μπήκαμε στα μνημόνια.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ-ΑΚΡΑ ΔΕΞΙΑ

Εδώ θα πρέπει να γίνει μια πιο γενική ανάλυση. Το ποσοστό της ΧΑ εμφανίζεται μειωμένο περίπου στο μισό απ’ όσο ήταν το 2014, ωστόσο οφείλουμε τα δούμε τα πράγματα πιο γενικά, για να καταλήξουμε σ’ ένα ασφαλές συμπέρασμα. Οπωσδήποτε πιο εμπεριστατωμένα από την μάλλον επιφανειακή ανάλυση ότι «η ακροδεξιά δεν ηττήθηκε, επειδή πήρε ποσοστό κι ο Βελόπουλος».

Πάμε με αριθμούς και ποσοστά, όχι μόνο της ΧΑ, αλλά όλου του χώρου δεξιά της ΝΔ, στις τελευταίες ευρωεκλογές (2014) και τις τελευταίες βουλευτικές (Σεπτέμβριος 2015), για να γίνουν οι συγκρίσεις:

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014 ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΕΠΤ. ‘15ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2019

(στο 89%)

ΚΟΜΜΑ%ΨΗΦΟΙΚΟΜΜΑ%ΨΗΦΟΙΚΟΜΜΑ%ΨΗΦΟΙ
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 9,39%536.913ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ6,99%379.722ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ4,85%243.356
ΑΝΕΛ3,46%197.837ΑΝΕΛ3,69%200.532ΕΛ. ΛΥΣΗ4,14%207.500
ΛΑΟΣ2,69%154.029ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ6,99%379.722ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ1,24%62.140
ΕΝ. ΠΑΤΡΙΔΑ 1,04%59.482ΚΟΙΝΩΝΙΑ0,66%35.594ΛΑΟΣ-ΠΑΤΡΙΕ1,23%61.679
ΚΟΙΝΩΝΙΑ0,60%34.487ΠΑΤ. ΕΝΩΣΗ0,11%6.070ΑΝΕΛ0,80%39.912
ΕΘ. ΜΕΤΩΠΟ0,15%8.783ΕΛ. ΠΑΤΡΙΔΑ0,72%36.056
ΠΑΤΡ. ΕΝΩΣΗ0,08%4.614ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ0,66%32.984
ΚΕΑΝ0,04%2.383ΕΘ. ΜΕΤΩΠΟ0,19%9.442
ΑΡΜΑ 0,17%8.776
ΕΛ. ΟΡΑΜΑ0,04%1.777
ΣΥΝΟΛΑ17,45%998.528ΣΥΝΟΛΟ11,45%621.918ΣΥΝΟΛΟ14,04%703.622

Συμπέρασμα: Ο χώρος αυτός δεξιά της ΝΔ (με τις διαβαθμίσεις του, βέβαια, δεν είναι όλοι ίδιοι) έχασε κάτι λιγότερο από 3,5% σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2014, ωστόσο αν τον συγκρίνουμε με το 2015 εμφανίζεται σχεδόν παγιωμένος όσον αφορά το σύνολο των ψηφοφόρων που τον επιλέγουν (κάντε αναγωγή στο 100% των αποτελεσμάτων και θα προκύψει αρκετά μεγαλύτερος αριθμός ψήφων με το 2015).

Δεν υπάρχει διάθεση τσουβαλιάσματος και εξίσωσης της ρητορικής και της οπτικής π.χ. του Δημαρά (Άρμα Συνεργασίας) και του Μαριά (ο Άλλος Δρόμος) με τον Κρανιδιώτη (Νέα Δεξιά) και το δίδυμο Καρατζαφέρη-Συνοδινού (ΛΑΟΣ-ΠΑΤΡΙΕ). Σαν χώρος καταμετράται.

Προφανώς υπήρξαν ανακατατάξεις και διαφορετικές τοποθετήσεις, με κυριότερη την παρουσία της Ελληνικής Λύσης, που προφανώς θα προσπαθήσει να εκπροσωπηθεί και στην ελληνική βουλή.

Ανεξάρτητα απ’ αυτό, όμως, εν όψει εθνικών εκλογών το ζήτημα είναι ποια κόμματα εκτός από ΧΑ, Ελληνική Λύση και ΑΝΕΛ θα συμμετάσχουν (πιθανότατα πολύ λιγότερα), αν θα γίνουν προσπάθειες κάποιοι να τα βρουν κάποιοι μεταξύ τους και αν, στην περίπτωση που δεν γίνει αυτό, η ΧΑ θα «επαναπατρίσει» κάποιες τέτοιες ψήφους. Αυτό θα πρέπει να δούμε πριν βγάλουμε οριστικό συμπέρασμα ότι «η ακροδεξιά υποχωρεί». Προς το παρόν, και σε απόλυτους αριθμούς, φαίνεται περισσότερο μια ανακατανομή, παρά υποχώρηση.

ΜΕΡΑ 25-ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ-ΛΑΕ-ΕΝΥΠΕΚΚ («ΚΟΜΜΕΝΟΙ ΣΥΡΙΖΑ»)

Από τα πρόσωπα που έπαιξαν βασικό ρόλο στο πρώτο εξάμηνο του ΣΥΡΙΖΑ και μετά απομακρύνθηκαν (Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνης, Μητρόπουλος) κι έφτιαξαν δικούς τους σχηματισμούς είναι προφανές ότι ο Βαρουφάκης είναι ο πιο κερδισμένος, έστω κι αν χάνει με απολύτως οριακό τρόπο το 3% και την έδρα.

Ο λόγος; Το πολύ ξεκάθαρο, τεχνοκρατικό σχεδόν, μήνυμα που έστειλε την τελευταία εβδομάδα και η προσωπική γοητεία που ασκούν τα λεγόμενά του σε μια μερίδα του πληθυσμού. Που ξέχασε ότι πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο, ο οποίος παραλίγο να μας στείλει αμετάκλητα στην κόλαση της δραχμής.

Οι τέσσερις αυτοί σχηματισμοί έχουν συνολικά (89%):

ΚΟΜΜΑΠΟΣΟΣΤΟΨΗΦΟΙ
ΜέΡΑ253,01%151.087
Πλεύση Ελευθερίας1,61%80.685
Λαϊκή Ενότητα0,57%28.462
Ορθια Ελλάδα0,40%20.141

Αν αφήσουμε εκτός τον Βαρουφάκη, το συνολικό ποσοστό των υπόλοιπων 2,58% δεν είναι μακριά απ’ αυτό που είχε πάρει η ΛΑΕ (με Κωνσταντοπούλου μέσα, και με Μητρόπουλο απών) τον Σεπτέμβριο του 2015.

Θα γίνει κάποια προσπάθεια σύμπραξης αυτών των δυνάμεων; Θα παίξει κάποιο ρόλο το ΕΠΑΜ (Δ.Καζάκης), που δεν πήρε μέρος στις εκλογές, αλλά δεν έχει αχρηστευθεί ως κίνηση; Θα γίνει προσπάθεια προσεταιρισμού του Βαρουφάκη; Αν ενωθεί πάντως αυτός ο χώρος έχει τα πρόσωπα να περάσει μηνύματα, ενδεχομένως και να περάσει το 3% στην επόμενη Βουλή.

ΠΟΤΑΜΙ-ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ-ΑΝΕΛ

Τρία κοινοβουλευτικά κόμματα, που είχαν μαζί 11,22% του εκλογικού σώματος στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 (4,09% Ποτάμι, 3,69% ΑΝΕΛ, 3,44% Ενωση Κεντρώων), προφανώς με προνομιακό ακροατήριο, μαζί δεν φτάνουν ούτε το 4% (1,54% Ποτάμι, 1,45% Ένωση Κεντρώων, 0,80% ΑΝΕΛ). Σκούπισμα κανονικό.

Προφανώς οι ψηφοφόροι τους πήγαν σε άλλες κατευθύνσεις. Αν κρίνω από τα ποσοστά τους σε συγκεκριμένες περιφέρειες, οι του Ποταμιού επέλεξαν ομαδικά ΝΔ (και όχι τόσο ΚΙΝΑΛ, με το οποίο είχε συνταχθεί), οι της Ένωσης Κεντρώων πήγαν στην Ελληνική Λύση και οι των ΑΝΕΛ μοιράστηκαν σε πολλούς, κάποιοι δε πήγαν απευθείας στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως δείχνει εν μέρει και η σταυροδοσία της Έλενας Κουντουρά).

Έχω την εντύπωση ότι Ποτάμι και ΑΝΕΛ θα προσπαθήσουν να μείνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο προσκήνιο μέσω συνεργασιών.

ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Το μήνυμα που λαμβάνω εγώ από την πρωτιά του ΚΙΕΦ στο νομό Ροδόπης είναι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που παρουσιάζεται. Πολύς κόσμος «ξύπνησε» τώρα και ανησυχεί, ωστόσο το κόμμα αυτό συμμετείχε και το 2014 στις ευρωεκλογές, με πολύ καλύτερα αποτελέσματα από τώρα και πρωτιά και στους δύο μειονοτικούς νομούς (Ροδόπη, Ξάνθη).

Αναλυτικά, το 2014 το ΚΙΕΦ είχε πάρει 15.391 στο νομό Ξάνθης (25,91%) και 26.042 στο νομό Ροδόπης (42,00%) και συνολικά 42.792 ψήφους πανελλαδικά (0,75%).

Τώρα παίρνει 12.504 στο νομό Ξάνθης (24,86% με 40 τμήματα να απομένουν) και 18.446 στο νομό Ροδόπης (35,71% με 45 τμήματα να απομένουν).

Για να υπάρξει ακριβής εικόνα πρέπει να ενσωματωθούν όλα τα αποτελέσματα, αλλά ως τώρα φαίνεται ότι το κόμμα θα χάσει περίπου τον ένα στους πέντε ψηφοφόρους του, ο οποίος κατευθύνθηκε στα κόμματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, «σταυρώνοντας» στη συντριπτική πλειοψηφία τον μουσουλμάνο υποψήφιο (πιο πετυχημένος ο Μουσταφά Ουφούκ του ΣΥΡΙΖΑ).

Για όποιον γνωρίζει έστω και λίγο τις μεθόδους, με τις οποίες γίνονται προσπάθειες να ποδηγετηθεί η μειονότητα, το γεγονός αυτό ισοδυναμεί με υποχώρηση της επιρροής των εθνικιστικών κύκλων σε αξιοπρόσεκτο ποσοστό. Το ΚΙΕΦ-DEB παίζει έναν ρόλο «απογραφέα», αφού είναι απίθανο να εκλέξει ευρωβουλευτή (στις εθνικές εκλογές μουσουλμάνοι υποψήφιοι κατέρχονται με όλα τα κόμματα). Η μείωση της επιρροής του είναι μια σημαντική μορφή απαγκίστρωσης ενός τμήματος της μειονότητας από άλλες πρακτικές.

Στο άλλο μέτωπο, της Δυτικής Μακεδονίας, η επιρροή του ΕΕΣ-Ουράνιο Τόξο είναι σταθερή, υπάρχει μια απειροελάχιστη αύξηση ψήφων, συνολικά σε κάτι λιγότερο από 6.000. Παράδοξο είναι, βέβαια, η διασπορά ψήφων ανά την επικράτεια, με παρουσία σχεδόν σ’ όλες τις περιφέρειες, με μερικές δεκάδες ψηφοφόρων βέβαια σε καθεμιά, εκτός από αυτήν της Φλώρινας, όπου έχουν ένα 3,30%.

Η διατήρηση, πάντως, αυτού του πολύ μικρού ποσοστού σε σχέση με το πιο ευνοϊκό κλίμα που είχε δημιουργηθεί μετά την αναγνώριση από την Ελλάδα μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας (τονίζω όμως, ΟΧΙ μειονότητας) συνιστά ήττα και μάλιστα μεγάλη όσων είχαν επενδύσει σε σημαντικές αυξήσεις ποσοστών και σημαίνει λήξη συναγερμού (πρόσκαιρα ή όχι, θα δούμε) σε όσους (ανάμεσά τους κι εγώ) φοβήθηκαν κάτι τέτοιο.

ΕΙΔΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Το συνολικό ποσοστό των δύο κομμάτων των Οικολόγων (0,88% οι Οικολόγοι Πράσινοι, 0,45% οι Πράσινοι-Αλληλεγγύη) καταγράφεται στο 1,33%. Προφανώς δεν ακολούθησε το ρεύμα της Ευρώπης, αποδεικνύοντας ότι το οικολογικό κίνημα στην Ελλάδα αποτελεί μια ευκαιριακή επιλογή, που συνθλίβεται όταν υποτίθεται ότι τίθενται πιο σημαντικά ερωτήματα.

Το Αγροτικό-Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας (0,55%) βρίσκεται σχεδόν ακριβώς στα ποσοστά που είχε και το 2014 (0,57%). Στον Έβρο είχε περίπου 2,5%, σε άλλες περιοχές (Αιτωλοακαρνανία, Ηλεία, Ιωάννινα, Κιλκίς, Λακωνία, Λέσβος, Μαγνησία) ξεπέρασε το 1%. Αυτές οι «μπετομένες» 30.000+ ψήφοι θα αποτελέσουν οπωσδήποτε δέλεαρ για πολλούς, που θα θελήσουν να τους προσεταιριστούν.

ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ

Κόμματα που κατά τη ΝΔ συστήθηκαν για να της ροκανίσουν ψήφους, όσες μπορούν περισσότερους. Η Νέα Ελληνική Ορμή της Κατερίνας Παπακώστα (η οποία, πάντως, δεν ήταν υποψήφια) και οι Έλληνες Ριζοσπάστες του Σάββα Τσιτουρίδη, προσπάθησαν να απευθυνθούν στην καραμανλική πτέρυγα. Πήραν μαζί 0,37% των ψήφων, κάτι λιγότερους από 20.000 ψηφοφόρους.

ΤΖΗΜΕΡΟΣ ΝΑΙ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΟΧΙ

Ο Θάνος Τζήμερος πέτυχε σχεδόν ίδιο ποσοστό στις περιφερειακές εκλογές της Αττικής (2,67% έναντι 2,97% το 2014) και εξέλεξε τρεις συμβούλους αντί για δύο (λόγω αλλαγής του εκλογικού νόμου) με το συνδυασμό του. Το δημιούργημά του, η Δημιουργία Ξανά, πήρε στην Ελλάδα ολόκληρη λιγότερες ψήφους απ’ ότι ο Τζήμερος στην Αττική.

ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Κάτι περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι (0,91%) επέλεξαν να ρίξουν την ψήφο τους στο νεοσύστατο κόμμα του Ηλία Ψηνάκη «Πολίτες». Κάτι λιγότεροι από 30.000 (0,51%) ψήφισαν το «Ελλήνων Συνέλευσις» του Αρτέμη Σώρρα και κάτι περισσότεροι από 10.000 (0,20%) τον Δημοσθένη Βεργή!

Για την ιστορία, στο δήμο Μαραθώνα, όπου ο Ψηνάκης εξελέγη δήμαρχος την περασμένη περίοδο, το κόμμα του πήρε το 1,51% (233 ψήφους). Το ΕΣΥ του Σώρρα τερμάτισε στην 7η θέση στη Λακωνία (1,76%) και στην 8η στην Αργολίδα (1,42%).