Menu

Γερμανία 1930 – Γερμανία 2017. Το αυγό του φιδιού βγαίνει ξανά…

Γερμανία 1930 – Γερμανία 2017. Το αυγό του φιδιού βγαίνει ξανά…

Επαναλαμβανόμενη ιστορία ή σημεία των καιρών; Όπως και να έχει, για πρώτη φορά ύστερα από 87 χρόνια ένα ακροδεξιό, ναζιστικό κόμμα είναι στη γερμανική Βουλή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και επειδή η ιστορία διδάσκει, μια… επανάληψη των όσων έγιναν το 1930 (και οδήγησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) έχει άμεση σχέση με το σήμερα.

Οι Γερμανοί άλλωστε το έχουν πάρει το μάθημά τους. Όχι τυχαίο ότι εκατοντάδες διαδήλωσαν το βράδυ της Κυριακής σε πολλές γερμανικές πόλεις για να διαμαρτυρηθούν για την είσοδο του ακροδεξιού κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) στην Bundestag, κόμμα που έλαβε 11,5% και αναδείχθηκε τρίτη πολιτική δύναμη. Υπό τα συνθήματα «όλο το Βερολίνο μισεί τους ναζί», «έξω οι ναζί» και «ο ρατσισμός δεν είναι εναλλακτική», οι κυρίως νεαροί διαδηλωτές εξέφραζαν το θυμό τους για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Τι εστί AfD;

Στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας η ακροδεξιά δεν είχε πατήσει το πόδι στην Bundestag, κυρίως επειδή το εκλογικό όριο του 5% για την είσοδο ενός κόμματος στη γερμανική Βουλή είναι μεγάλο. Αρκετά νεοναζιστικά κόμματα είχαν να καταφέρει να μπουν στα κοινοβούλια των ομόσπονδων κρατιδίων αλλά ουδέποτε στη Βουλή. Από χθες το AfD, που εκπροσωπείται ήδη σε 13 κοινοβούλια των Länder, με το 11,5% που έλαβε στις ομοσπονδιακές εκλογές καταλαμβάνει την τρίτη θέση στην κομματική σειρά.

Η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» είναι ένα τυπικό ακροδεξιό κόμμα. Δεν έχει αναφερθεί ποτέ στους ναζί ή στον Αδόλφο Χίτλερ επίσημα αλλά έχει όλα τα στοιχεία του ναζισμού καθώς ο λόγος του είναι αντιμεταναστευτικός, αντιϊσλαμικός, ευρωσκεπτικιστικός και εθνικιστικός.

Από ποιους ψηφίστηκε όμως; Κυρίως στην Ανατολική Γερμανία! Στα τέσσερα από τα πέντε νέα κρατίδια που ανήκουν στις περιοχές της, το AfD ήταν δεύτερο κόμμα και στη Σαξωνία ήταν πρώτο, λίγο μπροστά από το CDU. Τούτο ίσως σημαίνει ότι οικονομικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ευρύτερη περιοχή και τη συνεχιζόμενη υστέρησή της συγκριτικά με τη Δυτική Γερμανία μπορεί όντως να επέδρασαν στην εκλογική επιλογή των ψηφοφόρων από τα κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας υπέρ του AfD.

Ψηφίστηκε, σε όλη τη χώρα, κυρίως από τις μεσαίες ηλικιακές ομάδες 33-44 ετών, από δυσαρεστημένους ψηφοφόρους που φοβούνται την επιρροή του Ισλάμ στη Γερμανία και εναντιώνονται στη μετανάστευση.

Αν υπάρχει φόβος το AfD να κυβερνήσει; Μα και προ του 1930 ουδείς πίστευε ότι κάποια μέρα το NSDAP του Αδόλφου Χίτλερ θα κυβερνούσε!

Πώς έφτασε στην εξουσία ο Χίτλερ;

Ηταν ξανά Σεπτέμβριος, 14 όμως. Οι εκλογές που πάγωσαν την Ευρώπη καθώς το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ, το NSDAP που κανείς δεν υπολόγιζε… εκτινάχθηκε στο 18,3% συγκεντρώνοντας 107 έδρες. Ούτε λίγο ούτε πολύ, 87 χρόνια πριν, τον Σεπτέμβριο του 1930, οι ναζί εξασφάλιζαν 6,5 εκατομμύρια ψήφους!

Η πολιτική και η ρητορική του «Φύρερ» από τις αρχές της δεκαετίας του ’20 σε μπυραρίες της Βαυαρίας, ήταν συγκεκριμένη: «οι πολιτικοί πρόδωσαν τη Γερμανία στη συνθηκολόγηση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι πολιτικοί έχουν καταστρέψει τη χώρα, οι Εβραίοι φταίνε για όλα διότι κυβερνούν σκιωδώς την πατρίδα μας, οι Αριστεροί πρέπει να εξαλειφθούν, οι Μποσλεβίκοι πρέπει να αφανιστούν από προσώπου γης».

Ο Χίτλερ εντάχθηκε σε ένα άσημο κόμμα που έλεγχε μια μικρή μερίδα απόστρατων και μάλιστα το 1923 έκαναν πραξικόπημα αλλά ήταν πιο ανοργάνωτο και από το πρόσφατο στην Τουρκία. Η απόπειρα, που έμεινε γνωστή ως το «Πραξικόπημα της Μπυραρίας», απέτυχε και ο Χίτλερ οδηγήθηκε στη φυλακή αλλά έμεινε εκεί μόλις για 13 μήνες. Μετά την αποφυλάκισή του, το φίδι βγήκε από το αυγό, συνεπικουρούμενο με τη δημιουργία των «ταγμάτων εφόδου» (SA) που τρομοκρατούσαν, εκφόβιζαν, εκβίαζαν. Αλλά έως τότε παρέμενε ακίνδυνος…

Όλα άλλαξαν με το οικονομικό κραχ του 1929 που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και είχε καταστροφικές συνέπειες για την οικονομική και πολιτική ζωή στη Γερμανία. Η πλήρως εξαρτημένη από τα δάνεια των αμερικανικών τραπεζών γερμανική οικονομία κατέρρευσε, σχεδόν το 30% της εργατικής τάξης έμεινε άνεργο και ο μέσος Γερμανός γέμισε με απέχθεια για το πολιτικό σύστημα, τους καπιταλιστές αλλά και το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Το 1928 το κόμμα του Χίτλερ έπιασε το 2,5% των ψήφων, το 1930 ανέβηκε στο 18,3% και τον Ιούλιο του 1932 η εκλογική του δύναμη έφτασε το 37% με 800.000 ενεργά μέλη και τα 225.000 «στρατιώτες» στα SA Τάγματα Εφόδου αριθμούσαν 225.000 μάχιμους.

Ο χιτλερισμός το 1933 μέτρησε 230 έδρες και 13.733.000 ψήφους. «Κάνοντας τον Χίτλερ καγκελάριο, παραδίδετε την ιερή πατρίδα των Γερμανών σε έναν από τους μεγαλύτερους δημαγωγούς της ιστορίας. Σας προειδοποιώ ότι αυτός ο άνθρωπος του κακού θα βυθίσει το Ράιχ στην άβυσσο και θα φέρει αμέτρητες συμφορές στο έθνος μας» προειδοποιούσε ο στρατηγός Εριχ Λούντεντοφ τον Πάουλ φον Χίντενμπουργκ αλλά ο εμβληματικός αλλά και σε προχωρημένη ηλικία πρόεδρος όρκισε καγκελάριο τον Αδόλφο Χίτλερ και έδωσε εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης από τα δεξιά κόμματα και τους Ναζί στις 30 Γενάρη του 1933.

Ο ίδιος ο Χίντενμπουργκ προσπαθούσε επί σειρά ετών να αποφύγει το εν λόγω σενάριο αλλά δεν είχε εναλλακτική μιας και η Αριστερά δεν είχα πια δύναμη στη χώρα ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες επέλεξαν την ενοχή στους ναζί από την απευθείας αντιπαράθεση μαζί τους.

Εκτοτε, η ιστορία είναι λίγο έως πολύ γνωστή. Τα άλλα κόμματα σταδιακά τέθηκαν εκτός νόμου, χιλιάδες αγωνιστές εκτελέστηκαν ή στοιβάχθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες εκτελέστηκαν, ακόμη και πρώην συνεργάτες του Χίτλερ ο οποίος καλούσε κάθε Γερμανό να ορκιστεί στο δικό του όνομα και όχι στην πατρίδα ή στο κόμμα.

Λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λέγεται ότι ο Χίτλερ παραδέχθηκε, στον Χάινρικ Χίμλερ, ότι «μόνο αν ο αντίπαλος είχε κατανοήσει έγκαιρε τους στόχους μας, και διέλυε από την αρχή τον αρχικό μας πυρήνα, θα είχε ηττηθεί»….


Δημοσιεύτηκε στο E-magazino.gr στις 25/9/2017