Ζούμε στις εποχές της socialmediaκής προπαγάνδας.
Η κυβερνητική αλλά και αντιπολιτευτική γραμμή ορίζονται μέσα από πληρωμένους, fake λογαριασμούς Facebook ή Twitter κι επί πληρωμή σχόλια.
Τις τελευταίες ημέρες πρώτο θέμα (άκουσον άκουσον, σε μια χώρα που έχει γονατίσει από την οικονομική κρίση) ήταν η κόντρα δεξιών και αριστερών για το ποιος ήταν χειρότερος, ο Αδόλφος Χίτλερ ή ο Ιωσήφ Στάλιν. Το «κατάντια» είναι λίγο για να περιγράψει τη σύγκριση, οκτώ δεκαετίες μετά ωστόσο πήραν «γραμμή» (από τις δύο παρατάξεις) εφημερίδες και sites για κάτι που είναι… πασιφανές. Απλό.
Γίνεται να διαστρεβλώνεται η ιστορία εν έτει 2017; Προφανώς. Και ανεπιτυχώς.
Αλλωστε η έννοια του ολοκληρωτισμού αποδίδει την αντίληψη ότι ανάμεσα στον ναζισμό και τον σταλινισμό υπάρχει μια ανταγωνιστική σχέση, αν και αποτελούν τις δυο όψεις ενός νομίσματος. Μιλάμε για δύο απολυταρχικά καθεστώτα, μονοπρόσωπα, χωρίς εκλογές, με έναν «ηγέτη» που ταυτίζεται με το κόμμα (το οποίο έχει μετατραπεί σε στρατό) και που αναλαμβάνει την εξουσία με τη βία. Αυτό έκανε το 1922 ο Στάλιν στη Σοβιετική Ενωση, αυτό έκανε το 1934 στη Γερμανία ο Χίτλερ.
Επειδή, δυστυχώς ακόμη και σήμερα, είτε κάποιοι παραμένουν ανιστόρητοι είτε απλώς δεν ασχολήθηκαν ή δεν θυμούνται, και οι δύο περιπτώσεις ήταν ό,τι χειρότερο εμφανίστηκε ποτέ στον πλανήτη.
Αυτό που διαχωρίζει Χίτλερ και Στάλιν είναι… το β’ μέρος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1941 με την εισβολή των ναζί στην ΕΣΣΔ. Μέχρι τότε, Γερμανία και Σοβιετική Ενωση ήταν σύμμαχοι: στην κεντρική φωτό του άρθρου, ο υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ενώσεως, Βιατσεσλάβ Μιχαΐλοβιτς Μόλοτοφ (υπογράφοντας), ο υπουργός Εξωτερικών της ναζιστικής Γερμανίας Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ (με τα μαύρα πίσω από τον Μόλοτοφ) και ο Στάλιν (δεξιά) στις 23 Αυγούστου 1939.
Ήταν η ημέρα που επιβεβαιώθηκε η κίνηση η οποία πάγωσε τον πλανήτη από το σοκ: ο Στάλιν σύμμαχος του Χίτλερ, άρα η Αγγλία (με τη Γαλλία ήδη υπό ναζιστική κατοχή και τις ΗΠΑ σε πολιτική ουδετερότητας) έμενε μόνη για να αντισταθεί. Είχε λογική, και εμπορικώς αφού η ΕΣΣΔ εξήγαγε σχεδόν το 30% των προϊόντων της στη Γερμανία. Είχε παρασκήνιο καθώς ο Στάλιν κέρδισε έτσι χρόνο να προετοιμάσει τον στρατό ενόψει γερμανικής εισβολής, όπως λέγεται. Ωστόσο, αν και (αποδεδειγμένα) από τον Ιανουάριο του ’41 ο Στάλιν έλαβε πάνω από 100 προειδοποιήσεις για την εισβολή των ναζί, της αγνόησε όλες. Κι όταν το γερμανικό blitzkrieg χτύπησε τα σοβιετικά εδάφη στις 22 Ιουνίου 1941, ο Στάλιν απομονώθηκε για σχεδόν 48 ώρες στην ντάτσα του, μέχρι και φήμες για αυτοκτονία του είχαν διαδοθεί μέχρι να εμφανιστεί μεθυσμένος και να δώσει οδηγίες αντίστασης, η οποία έκανε καιρό να επιτευχθεί.
Το σύμφωνο Μόλοτοφ – Φον Ρίμπεντροπ έφερε και τη διχοτόμηση της Πολωνίας, τον Σεπτέμβριο του 1939, εποχή που ο πόλεμος ξεκίνησε: η μισή χώρα στους ναζί, η άλλη μισή στους σταλινικούς.
Φως φανάρι ότι οι σταλινικές «εκκαθαρίσεις» της δεκαετίας του ‘30, αλλά και η φυσική γήρανση των εμπειροπόλεμων στρατηγών, είχαν στερήσει από τον Κόκκινο Στρατό την κατάλληλη ηγεσία (36.471 αξιωματικοί στρατού ξηράς και 3.000 ναυτικού δεν ήταν εν ζωή το ’41, ελέω Στάλιν). Οι εκκαθαρίσεις του Στάλιν, όσο κι αν μερικοί (αριστεροί, ευλόγως) της αμφισβητούν, έγιναν. Μετά τον θάνατό του και την αποσταλινοποίηση της ΕΣΣΔ, ο Νικίτα Χρουστσόφ στο 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ προχώρησε σε αποκαλύψεις για την εκτέλεση εκατομμυρίων Σοβιετικών από τον «πατερούλη» κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων ενώ αμέτρητες χιλιάδες φυλακισμένοι, απελευθερώθηκαν. Σε εκείνους που βρέθηκαν στα στρατόπεδα εργασίας δόθηκε η άδεια να δημοσιεύσουν την εμπειρία τους. Ο πιο ξεχωριστός από αυτούς ήταν ο συγγραφέας Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, του οποίου το μυθιστόρημα «Μια ημέρα από τη ζωή του Ιβάν Ντενίσοβιτς» έγινε παγκόσμιο best seller… Η μεγαλύτερη εκκαθάριση όμως του Στάλιν ήταν… η νίκη του. Αγνόησε ανεξήγητα της προειδοποιήσεις Σοβιετικών κατασκόπων, συμμάχων, ακόμη και του Ιάπωνα πρέσβη, κάτι που επέτρεψε τη γερμανική εισβολή το 1941 ωστόσο η αντεπίθεση με αρχή τη νίκη στο Στάλινγκραντ στα τέλη του 1942 και ο θρίαμβος, μέχρι το Βερολίνο στον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» του χάρισαν δάφνες θριάμβου. Αλλά και άφησαν πίσω 25 εκατομμύρια νεκρούς, στρατιώτες και άμαχους, Σοβιετικούς καθώς τα στρατιωτικά λάθη ήταν πολλά.
Επί Χίτλερ στη ναζιστική Γερμανία, είχαν γίνει ανάλογες εκκαθαρίσεις τόσο Γερμανών όσο και Γερμανών Εβραίων, πριν το ξέσπασμα του πολέμου. Ο αντισημιτισμός του Χίτλερ προκάλεσε τον θάνατο 6 με 7 εκατ. Εβραίων στην Ευρώπη, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος άφησε 6,5 με 7 εκατ. νεκρούς Γερμανούς στρατιώτες ενώ οι απώλειες των αμάχων εκτιμώνται σήμερα στα 3 εκατ. ανθρώπους. Προφανώς η ευθύνη, για έναν πόλεμο που προκάλεσε το Γ’ Ράιχ, είναι συνολική (μιλάμε για 70 με 80 εκατομμύρια ανθρώπους!).
Ο Χίτλερ αυτοκτόνησε το 1945, το (καμμένο) πτώμα του λέγεται ότι κατέληξε και κρύφτηκε σε μια αποθήκη έξω από τη Μόσχα. Ο Στάλιν πέθανε το 1953, επισήμως από εγκεφαλικό αλλά αρκετοί μέχρι σήμερα ασπάζονται το σενάριο της δολοφονίας καθώς ο Γεωργιανός ήταν έτοιμος να προβεί σε εκκαθάριση των Εβραίων της ΕΣΣΔ σε λίγους μήνες και, κατόπιν, να καταλάβει την αμερικάνικη πλευρά του Βερολίνου, «είναι ένα κόκκαλο στο δόντι μου», όπως έλεγε στον Λαβρέντι Μπέρια (εκτελέστηκε λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Στάλιν, στο πρώτο βήμα της αποσταλινοποίησης).
Κι αν το ζήτημα είναι η διαφορά ανάμεσα στις έννοιες «εθνικοσοσιαλισμός» και «κομμουνισμός», ναι μεν ο Χίτλερ ήταν (ακρο)δεξιός και ο Στάλιν αριστερός, ωστόσο στην πορεία (τους) η πολιτική λογική καταργήθηκε. Το να θέλει να κάνει αντιπολίτευση η ΝΔ ενάντια του ΣΥΡΙΖΑ προτάσσοντας τον Στάλιν και ο ΣΥΡΙΖΑ να απαντά με τον Χίτλερ, είναι η απόλυτη κατάντια του σημερινού ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Το οποίο, ελέω κρίσης, εξωθήθηκε στα δύο άκρα αλλά είναι νομοτέλεια η επάνοδός του στο κέντρο.
Δημοσιεύτηκε στο simplyman.gr στις 14/9/2017
