Ηταν 2009, debate ενόψει εκλογών. Σε κάποια φάση ο Κώστας Καραμανλής έκανε λόγω για έλλειμμα 5,6%. Προσοχή. 5,6%!
«Θέλω να μου πείτε αν αυτά τα νούμερα, αυτοί οι αριθμοί είναι πραγματικοί, αν είναι αληθινοί ή αν κρύβονται άλλοι αριθμοί τους οποίους εμείς θα ανακαλύψουμε» ήταν η ατάκα του Γιώργου Παπανδρέου, εν αναμονή πρωθυπουργού αφού ήταν δεδομένη η ήττα του (κατά δήλωσή του) κουρασμένου.
Στο ίδιο debate ο Νίκος Ευαγγελάτος έλεγε στον Καραμανλή για «7.500 συμβασιούχες καθαρίστριες με μισθούς 400 ευρώ, απλήρωτες εδώ και 16 μήνες» και ο Αλέξης Τσίπρας του ότι «συνάντησα νέες και νέους με ένα πτυχίο και μεταπτυχιακό να γυρνάνε από βουλευτικό γραφείο σε βουλευτικό γραφείο, ζητώντας ένα ρουσφέτι σε πρόγραμμα stage των 480 ευρώ ανασφάλιστης εργασίας».
Τι είχε απαντήσει τότε; Μια ατάκα που οι fans του Καραμανλή (όσοι έχουν απομείνει) την έκαναν… σημεία: ότι «έχουμε δύο δύσκολα χρόνια μπροστά μας» και ότι θα αρκούσε ένα νοικοκύρεμα και δύο χρόνια πάγωμα μισθών. Δύο χρόνια! Οσο για το έλλειμμα; «Μας κληροδοτήθηκε ένα έλλειμμα που ξεπερνούσε το 7,5%, μπορέσαμε σε δυο χρόνια μέσα να το φέρουμε κάτω από 3%».
Τούτα, αναγνώστη και αναγνώστρια, λέχθηκαν στο πιο κρίσιμο debate της μεταπολίτευσης. Καμία σχέση με την πραγματικότητα, όπως ήταν γενικώς ο Καραμανλής. Εξ ου και η πολιτική τον εξοβέλισε, και όχι ο ίδιος αυτή. Τα «ψου ψου» και «μπλα μπλα» για σχέδια δολοφονίας και εκβιασμούς ήταν απλά ο απόλυτος στρουθοκαμηλισμός της δεξιάς προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανός ένας μύθος.
Ο μύθος πήγε τη χώρα σε εκλογές με το πρόσχημα της εκλογής ΠτΔ και με επιχειρήματα τη θωρακισμένη οικονομία, το έλλειμμα 6% και το δίχρονο πάγωμα μισθών. Εμφανώς δεν διάβασε ποτέ της την έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου (Ngoc και Karas, 2014) για τη στατιστική απάτη και τη χρεοκοπία της κυβέρνησης Καραμανλή που δύο ημέρες πριν τις εκλογές του 2009 είχε (επίσημα) στείλει EDP notification στην ΕΕ για έλλειμμα 6%. Κάπου στην πορεία ξεχάστηκε το «1» μπροστά.
Το μέγεθος της κρίσης έγινε εμφανές από την άνοιξη του 2010. Της οικονομικής. Λίγο αργότερα ακολούθησε η πολιτική κρίση, με τον Παπανδρέου να πέφτει πραξικοπηματικά από τον Βενιζέλο, την Αποστολάκη, την Καϊλή και όσους άλλους είχε προσελκύσει στο «άρμα» του ο Βαγγέλας.
Στα μέσα των 90s ο Σημίτης είχε εκλεγεί υποσχόμενος με μια κινέζικη παροιμία, ότι δεν θα τάξει στον Έλληνα ψάρια να τραφεί, αλλά ότι θα τον μάθει να ψαρεύει και να τα πιάνει μόνος του. Το 2004 φεύγοντας από την εξουσία δεν είχε καταφέρει τίποτα από τα δύο. Γενικώς δεν είχε καταφέρει τίποτε ωστόσο η οικονομία της χώρας κακή δεν ήταν. Το 2009 ήταν. Γιατί;
Το προσφάτως δημοσιευθέν (υπ’ αριθμ. 969/26.05.2017) νέο βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου Εφετών της Αθήνας, ήλθε να μαζέψει τα απόνερα που άφησαν τα γνωστά Greek Statistics. Με το βούλευμα αυτό αποφασίσθηκε, κατά πλειοψηφία, η απαλλαγή του Ανδρέα Γεωργίου, πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς και δύο προϊσταμένων της, από την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης κατά συναυτουργία σε βάρος του δημοσίου, υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου του εγκλήματος, υιοθετώντας, έτσι, την πρόταση του αρμόδιου εισαγγελέα.
Η κατηγορία αφορούσε στην τεχνητή (σ.σ. ψευδή) διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας, τους έτους 2009, από την ΕΛΣΤΑΤ, με αποτέλεσμα να μπει η χώρα στο Μνημόνιο Νο1.
Ο απηνής διωγμός του Γεωργίου, είχες εμφανώς πολιτικά κίνητρα αφού καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια, ώστε με την καταδίκη του, να εξαλειφθούν οι πολιτικές ευθύνες της διακυβέρνησης Καραμανλή της περιόδου 2004-09, αφού δολίως διογκώθηκε, δήθεν, από την ΕΛΣΤΑΤ το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 15,4% του ΑΕΠ, του έτους 2009.
Κρατήστε την αθώωση Γεωργίου, για να κάνουμε την πρόσθεση στο τέλος.
Το δημόσιο χρέος το 2003 ήταν 168 δισ. ευρώ και το 2009 ήταν 298 δισ. ευρώ, ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα από 5,7% του ΑΕΠ (2003), ανήλθε στο 15,4% (2009). Η Ελλάδα μπήκε στα μνημόνια στις 6 Μαΐου 2010, με δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009, κατά τον Γιώργο Προβόπουλο, 13,6% του ΑΕΠ, ο δε Ανδρέας Γεωργίου διορίσθηκε ως πρόεδρος της νεοσύστατης Ανεξάρτητης Αρχής, της ΕΛΣΤΑΤ, στις 2 Αυγούστου του 2010, ενώ η τελική (οριστική) αναθεώρηση του ελλείμματος στο 15,4% του ΑΕΠ, δημοσιεύθηκε από την Eurostat στις 15 Νοεμβρίου 2010, δηλαδή έξι μήνες μετά την ψήφιση του Μνημονίου.
Η δε ΝΔ ομολόγησε το ύψος του ελλείμματος στο 15,4% του ΑΕΠ, κατά τη συζήτηση στη Βουλή (22/7/2012) για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής αλλά και όταν ψήφιζε τους προϋπολογισμούς των ετών 2012, 2013 και 2014.
Κοντολογίς, η αθώωση Γεωργίου σημαίνει ότι δεν «μαγείρεψε» το έλλειμμα. Άρα το 15,4% ήταν σωστό. Αρα κάποιοι έφεραν τη χώρα προ τετελεσμένων. Ο Παπανδρέου έμεινε στην ιστορία για την απομονωμένη φράση «λεφτά υπάρχουν» (το κορυφαίο παράδειγμα socialmediaκού γκεμπελισμού), το Καστελόριζο και το πρώτο μνημόνιο. Προφανώς και οι πολιτικοί του χειρισμοί ήταν λανθασμένοι έως απαράδεκτοι στο λίγο διάστημα που κυβέρνησε.
Ο εξιστορητής του σήμερα όμως αρχίζει από τον ΓΑΠ, συνεχίζει με τον Σαμαρά και καταλήγει στον Τσίπρα. Σαν να υπάρχει ένα αόρατο τείχος που απαγορεύει δια ροπάλου να αναφερθεί οτιδήποτε στον «βούδα της Ραφήνας». Ναι, ή ου;
