Η ιστορική ατάκα της Ελένης Βλάχου για τον Παττακό και το ρεπορτάζ των πρώτων στιγμών όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα σε «τονισμένο μονόστηλο».
Όταν λίγο μετά τα μεσάνυκτα, στα πρώτα κιόλας λεπτά της Παρασκευής 21ης Απριλίου του 1967, το πραξικόπημα των συνταγματαρχών ήταν σε πλήρη δράση, στα γραφεία των εφημερίδων ετοίμαζαν το «κλείσιμο». Οι περισσότερες λίγο μετά τα μεσάνυχτα το είχαν ήδη κάνει. Το πρώτο φίμωμα του Τύπου ήταν γεγονός.
Η εντολή ήταν σαφής. Καμία εφημερίδα δεν θα κυκλοφορούσε με την «είδηση».
Η μοναδική εφημερίδα που πρόλαβε να το δημοσιοποιήσει ήταν η «Καθημερινή» με ένα «τονισμένο μονόστηλο» στην πρώτη σελίδα του φύλλου της 21/4/1967 που έμελε να ήταν και το τελευταίο πριν αναστείλει την λειτουργία τους έως την 15η Σεπτεμβρίου του 1974.
Η κορυφαία εκδόκτρια της εφημερίδας Ελένη Βλάχου βλέποντας εκείνη την νύχτα την ασυνήθιστη εικόνα με τα τανκ να παρελαύνουν στην Αθήνα, είχε την (δημοσιογραφική) ευφυία να δώσει εντολή να γραφτεί το «μονόστηλο». Σύμφωνα με αυτήκοες μάρτυρες είχε πεί την φράση που έμεινε ιστορική:
«Να δείτε που αυτός ο τρελλός ο Παττακός είναι μέσα στην υπόθεση…».
Από τα ιστορικά γραφεία της οδού Σωκράτους έφυγε το φύλλο για το πιεστήριο και οι αναγνώστες της σε λίγες ώρες διάβαζαν στον τίτλο: ΕΞΕΡΡΑΓΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΝ ΚΙΝΗΜΑ με «καπέλο»: ΤΗΝ 2ΑΝ ΠΡΩΙΝΗΝ και με υπότιτλο: ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΝΔΡΕΣ
Το κείμενο ανέφερε (κρατάμε πιστά την σύνταξη του):
«Την 2.30 πρωϊνήν δύναμις τεθωρακισμένων κατέλαβεν το κέντρο των Αθηνών. Υπό τα έκπληκτα βλέμματα των ολίγων Αθηναίων που εκυκλοφόρουν, την προκεχωρημένην αυτήν ώραν, τεθωρακισμένα απέκλεισαν τα Παλαιά Ανάκτορα ενώ στρατιωτικαί δυνάμεις κατελάμβανον τον Ο.Τ.Ε, τους ραδιοφωνικούς θαλάμους του Ε.Ι.Ρ εις το Ζάππειον και τα υπουργεία.»
Στη συνέχεια με μεσότιτλο: ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑΝ ΤΟΥ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ σημειώνει:
«Όλαι οι προσβάσεις προς την οικίαν του πρωθυπουργού κ.Π. Κανελλόπουλου, επί της οδού Ξενοκράτους 15, απεκλείσθησαν. Συντάκτης της «Καθημερινής» o οποίος επιχείρησε να μεταβή εις την οικίαν του κ.Κανελλόπουλου, ημποδίσθη από στρατιώτας εν πολεμική εξαρτήσει.
Ο συντάκης ηρώτησε: «Τι γίνεται βρε παιδιά; κίνημα;» Δεκανεύς του απάντησε τότε: «Φύγετε κύριε γιατί θα βαρέσω» και πρότεινε το όπλον του.»
Η τηλεφωνική επικοινωνία διεκόπη περί την 2.45 πρωινήν. Προ της διακοπής, οι αντιληφθέντες τας κινήσεις των τεθωρακισμένων, ανήσυχοι, ετηλεφώνουν στις εφημερίδας δια να ζητήσουν πληροφορίας.
Την 3.30 πρωινήν κατέστη σαφές ότι αι στρατιωτικαί δυνάμεις είχαν θέσει υπό τον έλεγχον των το κέντρον της πόλεως.
Φήμαι περί συλλήψεων πολιτικών ανδρών εκυκλοφόρουν και ουδείς ήτο εις θέσιν να παράσχη οιανδήποτε πληροφορία, περί των οργανωτών, της εκτάσεως και των σκοπών του στρατιωτικού κινήματος».
Αυτό που μόλις διαβάσατε ήταν το τελευταίο κείμενο που γράφτηκε στην «Καθημερινή» καθώς ακολούθησε το κλείσιμο της εφημερίδας για 7,5 χρόνια με την εκδότρια Ελένη Βλάχου να συλλαμβάνεται λίγες ώρες αργότερα και να τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό έως τον Δεκέβριο της ίδιας χρονιάς όταν κατάφερε να δραπετεύσει και να…αυτοεξοριστεί στο Λονδίνο όπου έζησε έως την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Εκείνο το πρωινό της 21ης Απριλίου πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν χωρίς φυσικά το «γεγονός» όπως η «Ακρόπολις»:
Οι απογευματινές όπως η «Βραδυνή» και τα «Νέα» βγήκαν ξανά στα περίπτερα στις 24 Απριλίου πλήρως πλέον λογοκριμένες.
