Σαν σήμερα ειπώθηκε το περιβόητο «Λεφτά υπάρχουν». Όχι, ως γνωστόν, επακριβώς έτσι. Ήταν κομμένο απόσπασμα τότε ομιλίας του Παπανδρέου. Και έγινε viral από τους Λαζόπουλους και τα άλλα μιντιακά κατακάθια της εποχής – διότι έκανε τη δουλειά του. Ενόψει Καστελόριζου, χρησιμοποιήθηκε δεόντως. Διότι πώς αλλιώς μπορείς να ρίξεις μια κυβέρνηση του 44%; Με προπαγάνδα και με αποστασία (Βαγγέλη, όλα καλά;..).
Δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά στη χώρα που μια φράση έγινε διάσημη, viral, κι ας μην ειπώθηκε ποτέ ή δεν λέχθηκε επακριβώς έτσι.
Όπως το «υπέρ πίστεως και πατρίδος» του Παλαιών Πατρών Γερμανού στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου 1821 – την ίδια ημέρα ο Γερμανός ήταν στην Πάτρα βασικά.
Όπως το «όχι» του δικτάτορα Μεταξά στις 28 Οκτωβρίου 1940 – η απάντησή του ήταν «alors, c’est la guerre» (σ.σ. Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο). Το «όχι» γράφτηκε σε εφημερίδα 2-3 μέρες μετά.
Όπως το «δυστυχώς επτωχεύσαµεν» από τον Χαρίλαο Τρικούπη στις 10 ∆εκεµβρίου 1893. Ουδέποτε το είπε, δεν έχει καταγραφεί πουθενά στα πρακτικά – αλλά γράφτηκε από τον Τύπο. Και μόνο.
Αν θες να διαστρεβλώσεις και να προπαγανδίσεις, είναι εύκολο. Απλά πετάς το τυράκι κι αφήνεις τον προβατοποιημένο λαό να κάνει τη δουλειά του.
Τα ίδια έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με το «λεφτά υπάρχουν», όπως και το σκίσιμο των μνημονίων. Τα ίδια έκανε ο αντιμνημονιακός Σαμαράς. Τα ίδια έκανε και η ΝΔ του Μητσοτάκη με το Μάτι και το Μακεδονικό.
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που βγήκε από τη γυάλα και είδε τον κόσμο να τον αποδοκιμάζει στην κηδεία του Μίκη… απόρησε.
Σοβαρά. Ο κοσμαγάπητος χάπι τράβελερ, απόρησε…
