Menu

Μπορούσε να είχε αποφευχθεί η «Σφαγή του Μονάχου»;

Μπορούσε να είχε αποφευχθεί η «Σφαγή του Μονάχου»;

Σχεδόν μισό αιώνα από τους τελευταίους της ναζιστικής Γερμανίας το 1936 στο Βερολίνο, μιας Γερμανίας που λίγα χρόνια αργότερα αιματοκύλισε την Ευρώπη, οι Γερμανοί ήθελαν να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο στην παγκόσμια κοινότητα, πιο δημοκρατικό, πιο σύγχρονο. Αλλά τα χαράματα της 5ης Σεπτεμβρίου, 8 μέλη της παλαιστινιακής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» εισήλθαν στο Ολυμπιακό Χωριό, στο οίκημα που διέμενε η ισραηλινή ολυμπιακή ομάδα, έπιασαν 9 ομήρους με αίτημα την απελευθέρωση 232 Παλαιστινίων αιχμαλώτων από τις ισραηλινές φυλακές.

Ο επίλογος γράφτηκε το βράδυ εκείνης της ημέρας, στο αεροδρόμιο του Μονάχου, με το θάνατο 18 ανθρώπων, εκ των οποίων οι 11 Ισραηλινοί αθλητές, μετά από επέμβαση της γερμανικής αστυνομίας.

Χαρακτηρίστηκε ως «αστυνομικό, ολοκληρωτικό φιάσκο». Ο τότε αστυνομικός διευθυντής του Μονάχου, Μάνφρεντ Σράιμπερ παραδέχτηκε ότι η υπηρεσία του δεν ήταν προετοιμασμένη για μια τέτοια τρομοκρατική επίθεση. «Όλες οι μυστικές υπηρεσίες, από την Αμερική μέχρι την Ασία, έλεγαν ότι είχαν πληροφορίες ότι κάτι θα συνέβαινε» είπε πρόσφατα στη DW ο Γκέοργκ Ζίμπερ, που ήταν τότε ψυχολόγος της αστυνομίας. «Δεν είναι αλήθεια, όποιος ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε, ότι δεν άκουσε τίποτα. Αλλά ακόμη κι αν δεν είχε ακούσει, θα μπορούσε να το σκεφτεί ο ίδιος».

Ο ιστορικός Ματίας Ντάλκε θεωρεί την ελλιπή ανταλλαγή πληροφοριών και τις δαιδαλώδεις συνθήκες αρμοδιοτήτων ανάμεσα στις υπηρεσίες ως τα βασικότερα εμπόδια. «Υπήρχε το πολιτικό επιτελείο, το αστυνομικό επιτελείο αλλά κι άλλες ομάδες που δημιουργήθηκαν ad hoc που έπαιζαν συμβουλευτικό ρόλο. Όλο αυτό γίνονταν χωρίς να υπάρχει κανένα σχέδιο».

Επίσης, οι δημοσιογράφοι μετέδιδαν ζωντανά από το Ολυμπιακό Χωριό με αποτέλεσμα να γίνουν πηγή ενημέρωσης για τους τρομοκράτες. Κανείς δεν σκέφτηκε να κόψει την ηλεκτροδότηση. Αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν αποδόθηκαν ευθύνες, κανείς δεν παραιτήθηκε.