Υπάρχει μια μικρή ιστορία που κυκλοφορεί στους ευρωπαϊκούς πολιτικούς κύκλους από τη δεκαετία του ’80. Είναι η γνωστή ιστορία των τριών φακέλων. Τι αναφέρει;
Στην ιδιωτική συνάντηση μεταξύ ενός τέως πρόεδρου και του διαδόχου του, ο πρώτος αφήνει στον δεύτερο τρεις φακέλους προτρέποντάς τον να τους ανοίξει «μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης».
Υστερα από λίγους μήνες, όταν η δημοτικότητα του νέου προέδρου αρχίζει να πέφτει, ανοίγει τον πρώτο φάκελο ο οποίος γράφει: «Ρίξε το φταίξιμο στον προηγούμενο πρόεδρο και την κυβέρνησή του για τα λάθη που έγιναν». Εκτελεί τη συμβουλή και ηρεμούν τα αρνητικά σχόλια.
Επειτα από λίγους μήνες η κατάσταση χειροτερεύει. Ο πρόεδρος αποφασίζει ν’ ανοίξει τον δεύτερο φάκελο που γράφει: «Ρίξε το φταίξιμο στη συγκυρία. Να δηλώσεις ότι αντιλαμβάνεσαι την κρισιμότητα της κατάστασης και να ανακοινώσεις ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου».
Η κατάσταση βελτιώνεται, όμως έπειτα από λίγο καιρό οι διαδηλώσεις μεγαλώνουν και η γκρίνια του λαού φουντώνει. Ο πρόεδρος λοιπόν ανοίγει τον τελευταίο φάκελο που γράφει:
«Ετοίμασε τρεις φακέλους».
Είναι προφανές ότι η παραπάνω ιστορία αρχίζει να «εφαρμόζει» ολοένα και περισσότερο στη σημερινή κυβέρνηση…
