1920, 17 Σεπτεμβρίου. Μια μικρή, και τραγική, λεπτομέρεια, που άλλαξε ριζικά, και για πάντα, την ιστορία της πατρίδας μας…
Σαν σήμερα ο βασιλιάς των Ελλήνων, Αλέξανδρος Α’, τραυματίζεται από δάγκωμα μαϊμούς, προσπαθώντας να υπερασπιστεί το αγαπημένο του σκυλάκι από την επίθεση δύο μαϊμούδων στους Βασιλικούς Κήπους του Τατοΐου. Οι γιατροί του ανακοινώνουν ότι το τραύμα του δεν εμπνέει καμία ανησυχία, αλλά λίγες μέρες αργότερα θα πάθει σηψαιμία και θα πεθάνει στις 12 Οκτωβρίου 1920, σε ηλικία 27 ετών και υπό φρικτότατους πόνους.
1920 ήταν, και ο θάνατος του Αλέξανδρου έφερε πίσω τον εξόριστο αδερφό του Κωνσταντίνο Β’, φιλογερμανό και εχθρό του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο «εθνάρχης» είχε άψογες σχέσεις με τον Αλέξανδρο, όχι όμως με τον Κωνσταντίνο (από την εποχή του «Εθνικού Διχασμού»).
Η επάνοδος του Κωνσταντίνου στον θρόνο κατέστησε σαφές ότι η εξωτερική πολιτική θα άλλαζε ρώτα. Και μετά τη συντριπτική ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές, οι ξένες δυνάμεις που ήταν σύμμαχοι ως τότε, μας γύρισαν την πλάτη και εν μέσω της εκστρατείας στην Τουρκία.
Γνωστή η εξέλιξη. Ήττα στη Μικρά Ασία, καταστροφή της Σμύρνης και 1,7 εκατ. Μικρασιάτες πρόσφυγες στην Ελλάδα. Αρκετοί ιστορικοί υποστηρίζουν, και ορθώς, ότι αν δεν πέθαινε ο Αλέξανδρος, η Ελλάδα σήμερα θα ήταν και από τις δύο άκρες του Αιγαίου…
