Σαν σήμερα, 15 Σεπτέμβρη 1935, στην ετήσια κομματική συγκέντρωσή τους, οι Ναζί ανακοινώνουν το νέο νομικό πλαίσιο, τους “νόμους της Νυρεμβέργης”, με τους οποίους οι Εβραίοι στερούνται τη γερμανική υπηκοότητα. Οι Ναζί απέρριπταν την θεώρηση των Εβραίων ως μελών μιας θρησκευτικής ή πολιτισμικής κοινότητας. Ισχυρίζονταν ότι οι Εβραίοι ήταν μια φυλή που οριζόταν με βάση την ιδιαίτερη “γενετική” τους ταυτότητα. Τα άτομα με τρεις ή περισσότερους παππούδες που είχαν γεννηθεί στην εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα ήταν Εβραίοι βάσει νόμου Οι παππούδες που είχαν γεννηθεί σε εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα θεωρούνταν “φυλετικά” Εβραίοι. Η “φυλετική” τους κατάσταση μεταβιβαζόταν στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Ο νομικός ορισμός του Εβραίου στη ναζιστική Γερμανία συμπεριελάμβανε δεκάδες χιλιάδες άτομα που δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους Εβραίους ή που δεν είχαν ούτε θρησκευτικούς ούτε πολιτισμικούς δεσμούς με την εβραϊκή κοινότητα. Ο δεύτερος νόμος της Νυρεμβέργης, ο νόμος για την προστασία του γερμανικού αίματος και της γερμανικής τιμής, απαγόρευε το γάμο μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων Γερμανών.
Επίσης, ποινικοποιούσε τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους. Οι σχέσεις αυτές χαρακτηρίζονταν ως “φυλετική μόλυνση” (Rassenschande). Ο νόμος απαγόρευε επίσης σε Εβραίους να προσλαμβάνουν Γερμανίδες κάτω των 45 ετών ως οικιακές βοηθούς, με βάση την υπόθεση ότι οι Εβραίοι άντρες θα τις εξανάγκαζαν να διαπράξουν “φυλετική μόλυνση”. Χιλιάδες άτομα καταδικάστηκαν ή/και εξαφανίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με τέτοιες κατηγορίες. Το γερμανικό κοινοβούλιο (το Reichstag),το οποίο εκείνη την περίοδο αποτελούταν εξ ολοκλήρου από εκπροσώπους των Ναζί, ψήφισε τους νόμους, οι οποίοι σχεδόν αμέσως άρχισαν να επεκτείνονται σε όλη την κοινωνία και σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Μόλις ένα μήνα μετά, τον Οκτώβρη του 1935, ακολούθησε ο νόμος για “Προστασία της Κληρονομικής Υγείας του Γερμανικού Λαού” που προέβλεπε ότι όλοι οι μελλόνυμφοι θα πρέπει να εξασφαλίζουν πιστοποιητικό “καταλληλότητας” για γάμο από τις δημόσιες υγειονομικές αρχές.
Τα εν λόγω πιστοποιητικά δεν παρέχονταν σε όσους υπέφεραν από “κληρονομικές παθήσεις “και μολυσματικές ασθένειες, αλλά και σε όσους σκόπευαν να παντρευτούν “κατά παρέκκλιση” όσων προβλέπονταν από τους νόμους της Νυρεμβέργης.
Τον Νοέμβρη του 1935 εκδόθηκε το πρώτο συμπληρωματικό διάταγμα στους νόμους της Νυρεμβέργης που επέκτεινε την απαγόρευση γάμου και σύναψης σεξουαλικών σχέσεων σε άτομα που θα μπορούσαν να αποκτήσουν “φυλετικώς ύποπτα” τέκνα. Μία εβδομάδα αργότερα, ο ναζί υπουργός εσωτερικών θεωρεί ότι αυτό το διάταγμα διέπει και τις σχέσεις μεταξύ ατόμων που διαθέτουν “γερμανικό ή συγγενικό αίμα” και τους Ρομά (Τσιγγάνους), τους μαύρους και τα παιδιά τους. Δηλαδή αμέσως μετά την στοχοποίηση των Εβραίων οι ναζιστικοί νόμοι άρχισαν να διευρύνουν τον κατάλογο των θυμάτων. Οι “νόμοι της Νυρεμβέργης” νομική βάση πάνω στην οποία χτίστηκαν οι ναζιστικές θηριωδίες και τα εγκλήματα πολέμου. Πίσω απο τις ρατσιστικές και αντιεπιστημονικές απόψεις για τις “φυλές” και την συνωμοσιολογία (στοιχεία που οι ναζί πήραν και ανέπτυξαν απο τον ιμπεριαλισμό, την αποικιοκρατία και άλλες αντιδραστικές αστικές ιδεολογίες) υπήρχαν τα καπιταλιστικά συμφέροντα για τσάκισμα του εργατικού κινήματος, επιβολή αστυνομικής τρομοκρατίας για να μην υπάρχουν διεκδικήσεις, πολέμων με άλλα ιμπεριαλιστικά κράτη για μοίρασμα των αγορών, και εκστρατείας ενάντια στο πρώτο εργατικό κράτος του κόσμου, την Σοβιετική Ένωση, που αποτελούσε παράδειγμα για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Πίσω από τον Χίτλερ και τους ναζί ήταν μεγάλες εταιρείες και επιχειρηματικά συμφέροντα, γερμανικά αλλά και άλλα που “επένδυσαν” στην ναζιστική βαρβαρότητα για να προστατέψουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλές χώρες που είχαν συμμαχήσει ή είχαν σχέση εξάρτησης με τη ναζιστική Γερμανία θέσπισαν δικές τους εκδοχές των Νόμων της Νυρεμβέργης.
Έως το 1941, η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Βουλγαρία, το κράτος του Βισύ στη Γαλλία και η Κροατία είχαν θεσπίσει νόμους παρεμφερείς προς τους ναζιστικούς νόμους της Νυρεμβέργης. Οι νόμοι καταργήθηκαν μετά την ήττα των ναζί, όμως ο ρατσισμός στα καπιταλιστικά κράτη όχι…
