Η ΔΟΕ έκανε το προφανές, έτσι κι αν αρκετοί θεωρούν ότι άργησε πολύ. Σε συνεργασία με την ιαπωνική κυβέρνηση έλαβε την απόφαση της αναβολής των 32ων Ολυμπιακών Αγώνων λόγω των εξελίξεων στις περισσότερες χώρες με την πανδημία του κορωνοϊού. Συνάμα οι δύο πλευρές ανακοίνωσαν τη διεξαγωγή των Αγώνων στο Τόκιο το 2021, αλλά αποφάσισαν ακόμη να διατηρήσουν την ονομασία «Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες 2020», η Ολυμπιακή Φλόγα θα μείνει στην Ιαπωνία ως φάρος ελπίδας, ενώ του χρόνου οι Αγώνες θα γίνουν πριν από το καλοκαίρι, πιθανότατα Μάιο ή Απρίλιο.
Η Ολυμπιακή κατάρα του Τόκιο, λοιπόν. Οπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί στις αρχές του 2020 ότι ο κορωνοϊός της Κίνας θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, έτσι και στις 7 Ιουλίου 1937, κανείς δεν μπορούσε να δει τον Β’ Σινοϊαπωνικό Πόλεμο, που μόλις είχε ξεσπάσει, ως απειλή για τη διοργάνωση του 1940. Δεν τέθηκε όμως καν θέμα διεξαγωγής τους, μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμου τον Σεπτέμβριο του 1939 στην Ευρώπη, με την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία, και την κλιμάκωσή του λίγους μήνες αργότερα σε όλο τον πλανήτη. Αρχικώς πάντως η ΔΟΕ, όταν η Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών, σκόπευε απλώς να αλλάξει την έδρα διεξαγωγής και εξέταζε το Ελσίνκι της Φινλανδίας.
Όπως και εντέλει αποφάσισε, το ‘38. Μάλιστα, ακόμη και το φθινόπωρο του 1939, η ΔΟΕ διέρρεε πως οι Αγώνες στο Ελσίνκι θα γίνονταν κανονικά, με την παρουσία αθλητών από ουδέτερες χώρες, συν των ΗΠΑ (που ακόμη δεν είχε μπει στον πόλεμο). Το φινλανδικό πλάνο της ΔΟΕ τερματίστηκε οριστικά με την εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη Φινλανδία, στις 30 Νοεμβρίου 1939.
Ο Ρωσοφινλανδικός πόλεμος ξεκίνησε με τη σοβιετική εισβολή στο φινλανδικό έδαφος και τελείωσε στις 13 Μαρτίου 1940 με τη συνθήκη ειρήνης της Μόσχας. Οι δυνάμεις του Στάλιν ήταν τριπλάσιες σε αριθμό έναντι των φινλανδικών, είχαν 30 φορές μεγαλύτερη αεροπορική δύναμη και εκατονταπλάσιο αριθμό τεθωρακισμένων. Οι Φινλανδοί αντιστάθηκαν όμως, όσο μπορούσαν και μάλιστα τα έβαλαν… face to face με τα τανκς: ανέπτυξαν ένα πολύ καλό όπλο, με πυρίτιδα και εκρηκτικά σε μπουκάλι που κολλούσε στις ερπύστριες, απλώς έπρεπε κάποιος να είναι κοντά στα τανκς. Ήταν τέτοια η επιτυχία της αυτοσχέδιας βόμβας που οι Φινλανδοί, για να πικάρουν τους Σοβιετικούς, τη βάφτισαν… Μολότοφ, από τον σύμβουλο του Ιωσήφ Στάλιν, Βιάτσεσλαβ Μόλοτοφ! Και… έμεινε ως τις μέρες μας.
Αναβλήθηκαν λοιπόν, δεν τελέστηκαν ποτέ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1940 στο Τόκιο, όπως και του 1944 στην Κορτίνα ντ’ Αμπρέτζο της Ιταλίας, που προπολεμικά ανατέθηκαν στο Λονδίνο. Το οποίο Λονδίνο διοργάνωσε τους πρώτους μεταπολεμικούς, το 1948. Η Ιαπωνία έχασε και τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940, στο Σαπόρο. Το 1939 η ΔΟΕ τους ανέθεσεστο Γκάρμις-Πατενκίρχεν της Γερμανίας, αλλά κι αυτοί ματαιώθηκαν λόγω του πολέμου. Εντέλει το Τόκιο διοργάνωσε Αγώνες το 1964, το Ελσίνκι το 1952 και το Σαπόρο (Χειμερινούς) το 1972.
Του ’40 και του ’44 δεν ήταν βέβαια οι μόνοι Αγώνες που δεν διοργανώθηκαν από το 1896, οπότε και αναβίωσαν στην Αθήνα. Το Βερολίνο είχε αναλάβει τη διοργάνωση του 1916 και στο πλαίσιο αυτών κατασκευάστηκε το πρώτο Ολυμπιακό Στάδιο στην πόλη, το οποίο γκρέμισε και ανακατασκεύασε ενόψει των Αγώνων του 1936 ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος όμως (1914-18) τους ακύρωσε οριστικά.
