Μερικοί το ξεχνούν, επιμελώς ή απλά δεν ασχολούνται. Ακριβώς πριν από 99 χρόνια η Ελλάδα ήταν… λιγότερο από τη μισή που είναι σήμερα, ως βλέπετε στον χάρτη.
Ο Μοριάς, η Ρούμελη, η Αττική και οι Κυκλάδες ήταν το κράτος που επισημοποιήθηκε μετά το Εικοσιένα. Και μόνο.
Μόλις το 1864 πήραμε και τα Επτάνησα από τους Αγγλους – αλλά με «τη διηνεκή ουδετερότητα της Κέρκυρας» (γι’ αυτό κατεδαφίστηκε μέρος του οχυρού της πόλης και των Παξών) ενώ πληρώσαμε αποζημίωση στους εκατοντάδες Αγγλους υπαλλήλους που έμειναν… άνεργοι.
Η, δε, Θεσσαλία και ένα τμήμα της Αρτας ενώθηκαν με την υπόλοιπη Ελλάδα με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (1881), μονάχα η Ελασσόνα παρέμεινε οθωμανική μέχρι το 1912. Μια συμφωνία… που προκλήθηκε «αμαχητί» με τη Συνθήκη του Βερολίνου το 1878 η οποία τερμάτισε τα όνειρα της δημιουργίας της «Μεγάλης Βουλγαρίας» και μιλούσε αόριστα για συνοριακή «διόρθωση» των συνόρων Ελλήνων και Οθωμανών. Πρακτικά πολλοί Τούρκοι στη μισή Θεσσαλία δεν υπήρχαν τότε, είχαν αρχίσει να αποχωρούν από χρόνια.
Και φτάνουμε… στο σαν σήμερα: 4 Οκτωβρίου 1912. Μετά την άρνηση της Τουρκίας να υιοθετήσει τη διακοίνωση της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Σερβίας για την «επικύρωση της εθνικής αυτονομίας των εθνοτήτων της αυτοκρατορίας» και να προβεί σε διοικητικές πολιτικές μεταρρυθμίσεις στις περιοχές όπου ζουν εθνότητες χριστιανών, οι τρεις χώρες κηρύσσουν τον πόλεμο κατά της Πύλης.
Ήταν η αρχή του Α’ Βαλκανικού Πολέμου και, λίγους μήνες μετά, η Ελλάδα μας θα είχε διπλάσια εδάφη με την Ήπειρο, τη Μακεδονία και σχεδόν όλη τη Θράκη… Αποτελέσματα του Α’ Βαλκανικού Πολέμου ήταν η εκδίωξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από όλη σχεδόν την Βαλκανική χερσόνησο, αφού η συμμαχία των βαλκανικών κρατών της απέσπασε το Κοσσυφοπέδιο, την Μακεδονία και το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης και η αφύπνιση των Αλβανών που θα οδηγήσει στην δημιουργία του κράτους της Αλβανίας.
