Μπορεί ο Ματ Μπάσμπι να έμεινε στην ιστορία ως ο καλύτερος (μέχρι… τον Αλεξ Φέργκιουσον) τεχνικός στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όμως προπολεμικά έπαιξε 200 φορές με τη φανέλα της Σίτι και 115 με… της Λίβερπουλ.
Η ποδοσφαιρική του καριέρα, ξεκίνησε στις 11 Φεβρουαρίου του 1928, όταν και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Μάντσεστερ Σίτι, στην οποία παρέμεινε μια οκταετία, αγωνιζόμενος ως επιθετικός αρχικά και ως πλάγιος μέσος στη συνέχεια. Αγωνίστηκε με την Μάντσεστερ Σίτι σε 3 τελικούς του Κυπέλλου Αγγλίας και το κατέκτησε μία φορά, το 1934.
Το 1936, έναντι του ποσού των 8.000 λιρών, μεταγράφηκε στην Λίβερπουλ, με την οποία αγωνίστηκε για τρία χρόνια, έως τις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αγωνίστηκε μια φορά με την εθνική ομάδα της Σκωτίας, στις 4 Οκτωβρίου του 1933, εναντίον της Ουαλίας.
Η αεροπορική τραγωδία του Μονάχου της 6ης Φεβρουαρίου του 1958, στοίχισε τη ζωή σε 8 ποδοσφαιριστές της Γιουνάιτεντ. Κανείς δεν ήξερε αν θα τα καταφέρει. Οι Γερμανοί γιατροί δεν έδιναν πολλές ελπίδες στον Μπάσμπι για να ζήσει και απαγόρεψαν να μάθει την αλήθεια για την τύχη των ποδοσφαιριστών και του επιτελείου του, καθώς υπήρχε περίπτωση η κατάστασή του να επιδεινωνόταν δραματικά. Καθολικός ιερέας μάλιστα τον είχε επισκεφτεί δύο φορές ώστε να τον «προετοιμάσει»» για τον άλλο κόσμο.
Τον βλέπετε στη φωτό…
Ανένηψε ως εκ θαύματος και όχι μόνο επέζησε αλλά μετά από εννέα εβδομάδες νοσηλείας πήρε εξιτήριο. Και πληροφορήθηκε τα σχετικά με την έκταση της τραγωδίας του Μονάχου μερικές εβδομάδες αργότερα, Η σωματική του υγεία πήγαινε περίφημα, όμως ο εσωτερικός του κόσμος ακροβατούσε επικίνδυνα. Ενοχές τον κυρίευαν, αφού εκείνος είχε πιέσει την αγγλική ομοσπονδία να συμμετάσχει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Μια οκτάδα υπερταλαντούχων παικτών, που ο ποδοσφαιρόκοσμος περίμενε να λάμπει για πολλά χρόνια στην Ευρώπη, άφησαν την τελευταία τους πνοή στο αεροδρόμιο ή στο νοσοκομείο του Μονάχου και άλλοι δύο δεν κατάφεραν να παίξουν ποδόσφαιρο ποτέ πια. Παρ’ όλα αυτά, ο Σκωτσέζος προπονητής βρήκε το κουράγιο να σταθεί στα πόδια του και μαζί του ζωντάνεψαν οι ελπίδες για αναγέννηση. Τον έπεισε να συνεχίσει η γυναίκα τον, με το επιχείρημα ότι θα τιμούσε έτσι τη μνήμη των αδικοχαμένων ποδοσφαιριστών του. Η γυναίκα του, του υπενθύμισε την υποχρέωση που είχε να παλέψει κι εκείνος με τη σειρά του υποσχέθηκε στους συγγενείς των θυμάτων να κάνει ξανά τη Γιουνάιτεντ μεγάλη, εις μνήμην των τόσο άδοξα χαμένων ποδοσφαιριστών του.
Ο Μπάσμπι τότε έκανε μια δήλωση, η οποία, όπως αποδείχτηκε δέκα χρόνια μετά, ήταν προφητική. Ζήτησε δεκαετή προθεσμία για να οδηγήσει τους «διαβόλους» στο ψηλότερο σκαλοπάτι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Σήκωσε λοιπόν τα μανίκια και ξεκίνησε να χτίζει τη νέα Γιουνάιτεντ από το μηδέν. Ή τουλάχιστον σχεδόν από το μηδέν. Πέραν των ελαχίστων διασωθέντων του Μονάχου, ο Σκωτσέζος είχε πλάι του τον πιστό βοηθό και δεξί του χέρι στη δημιουργία της σπουδαίας ομάδας των «μπέμπηδων», τον Τζίμι Μέρφι.
Κυρίως όμως, είχε τη στήριξη των χιλιάδων φίλων των «κόκκινων διαβόλων» που αγκάλιασαν τη νέα προσπάθεια με ακόμη μεγαλύτερη θέρμη μετά και το συγκινητικό τελικό Κυπέλλου κόντρα στη Μπόλτον, τρεις μήνες μετά το Μόναχο.
Και, το 1968 κατέκτησε το Πρωταθλητριών ενάντια στην Μπενφίκα. Η Γιουνάιτεντ έγινε ο πρώτος αγγλικός σύλλογος που έπαιρνε το τρόπαιο, μιμούμενη παράλληλα το κατόρθωμα της Σέλτικ ένα χρόνο πριν όταν πήρε το βαρύτιμο τρόπαιο και έγινε η πρώτη βρετανική ομάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης…
