Menu

1969, το ανελέητο ξύλο και η «σφαγή» ανάμεσα σε Μίλαν και Εστουδιάντες

1969, το ανελέητο ξύλο και η «σφαγή» ανάμεσα σε Μίλαν και Εστουδιάντες

Οι διπλοί τελικοί του Διηπειρωτικού Κυπέλλου του 1969 έφεραν αντιμέτωπες την πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής Εστουντιάντες και την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μίλαν.

Οι Αργεντινοί του Οσβάλντο Σουμπέλδια ήταν μια από τις πιο βρώμικες ομάδες που γνώρισε ποτέ ο κόσμος του ποδοσφαίρου και βάλθηκαν να το επιβεβαιώσουν σε εκείνη τη σειρά αγώνων. Μετά την ήττα με 3-0 στο παιχνίδι του «Σαν Σίρο» ήρθε η ρεβάνς του «Μπομπονέρα» (σ.σ. όχι στη κανονική έδρα της Εστουδιάντες λόγω της μικρής χωρητικότητας του «Χόρχε Λουίς Ίρτσι») όπου πραγματικά δεν γινόταν να διακριθεί αν στο γήπεδο αγωνίζονταν άνθρωποι ή…. πίθηκοι.

Τα κλαδέματα των παικτών του Σουμπελδία κορυφώθηκαν μετά το γκολ του Ριβέρα, η ένταση έσπαγε κοντέρ και οι “ψιλές” έδιναν κι έπαιρναν σε κάθε φάση. Ο Αγκίρε Σουάρες των γηπεδούχων έσπασε τη μύτη του Κομπέν, και ο Μανέρα μαζί με τον Πολέτι την πέσανε στο Ριβέρα . Τόσο μεγάλη απέχθεια προκάλεσε ο αγώνας αυτός στην κυβέρνηση της Αργεντινής, που οι Αγκίρε Σουάρες και Μανέρα καταδικάστηκαν σε 30 μέρες φυλάκισης και ο Πολέτι επ’ αορίστον (αργότερα ανακλήθηκε). 

Ξύλο και στη Γιουνάιτεντ

1969, το ανελέητο ξύλο και η «σφαγή» ανάμεσα σε Μίλαν και Εστουδιάντες

Στις 22 Οκτωβρίου του 1969, στο θρυλικό «Μπομπονέρα» της Αργεντινής, διεξήχθη λοιπόν ο δεύτερος τελικός του Διηπειρωτικού Κυπέλλου εκείνης της σεζόν. Οι «φοιτητές» μάλιστα, όπως είναι το παρατσούκλι τους, πήγαιναν στον τελικό να υπερασπιστούν τον τίτλο τους καθώς την προηγούμενη χρονιά είχαν επικρατήσει της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στους διπλούς τελικούς.

Την ομάδα τους συνόδευε η φήμη της πολύ σκληρής και πολλές φορές αντιαθλητικής συμπεριφοράς των ποδοσφαιριστών της απέναντι στους αντιπάλους τους. Στο τελικό του 1968, όλη η ομάδα της Γιουνάιτεντ και ιδιαίτερα οι δύο σταρ των «κόκκινων διαβόλων», ο Ντένις Λο και ο Τζoρτζ Μπεστ, το κατάλαβαν καλά. Ο Λο αποχώρησε από τον ένα τελικό με το κεφάλι του γεμάτο ράμματα από το αντιαθλητικό παιχνίδι των Αργεντίνων, ο Μπεστ αποβλήθηκε γιατί δεν άντεξε άλλο τα χτυπήματα που δεχόταν και αντέδρασε.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι Ματ Μπάσμπι, τεχνικός των Άγγλων, ζήτησε δημόσια από τη FIFA να αποβληθεί η Εστουδιάντες…

Από την… προθέρμανση

Στο πρώτο τελικό που διεξήχθη στο Μιλάνο, οι «ροσονέρι» με δύο γκολ του Σορμάνι και ένα του Κομπέν επικρατούν με 3-0, βάζοντας γερές βάσεις για την κατάκτηση του τροπαίου και για ένα εύκολο βράδυ στη ρεβάνς της Αργεντινής. Έτσι τουλάχιστον νόμιζαν. Οι παίχτες της Εστουδιάντες υπό την πίεση του δικτάτορα της χώρας Χουάν Κάρλος Ογκάνια, ήταν αποφασισμένοι να πολεμήσουν για να ανατρέψουν το σκορ και να κρατήσουν το «στέμμα» τους. Όταν λέμε να πολεμήσουν, το εννοούμε… κυριολεκτικά.

Σε ένα κατάμεστο «Μπομπονέρα», παρά το 3-0 το πρώτου αγώνα, οι παίχτες της Μίλαν αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι θα συμβεί με το που βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο για το καθιερωμένο τους ζέσταμα. Εκεί οπαδοί κόβουν βόλτα ανάμεσα τους, τους βρίζουν, τους ενοχλούν, τους παίρνουν ακόμα και τις μπάλες αναγκάζοντάς τους να φύγουν για τα αποδυτήρια, χωρίς να καταφέρουν να ζεσταθούν πριν τον αγώνα. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Καθώς οι Ιταλοί αποχωρούσαν για τα αποδυτήρια, τους έλουσαν με ζεστούς καφέδες προκαλώντας τους εγκαύματα.

Κάπου εκεί, σταματάει η συμμετοχή των οπαδών στη «φιλοξενία» της Μίλαν και αναλαμβάνουν οι ποδοσφαιριστές των γηπεδούχων.

Το ξύλο στον Πράτι

Με την έναρξη του αγώνα οι Αργεντίνοι εφαρμόζουν άμεσα τις οδηγίες του Ογκάνια για πόλεμο και εξαπολύουν μια άνευ προηγουμένου επίθεση προς τους Ιταλούς. Με τον διαιτητή από τη Χιλή να κάνει τα στραβά μάτια, η μια κλωτσιά διαδεχόταν την άλλη. Σε κάθε ευκαιρία, μια αγκωνιά ή μια μπουνιά «ξέφευγε» προς κάποιον Ιταλό. Το θύμα στα πρώτα λεπτά ήταν το νέο μεγάλο αστέρι των Ιταλών, ο Τζιάνι Ριβέρα, που κάθε φορά που ακουμπάει τη μπάλα δέχεται και ένα χτύπημα. Ακόμα και έτσι η Μίλαν με μία όμορφη προσπάθεια του Ριβέρα… δυστυχώς για αυτήν, ανοίγει το σκορ στο 30ό λεπτό.

Αυτό που ακολουθεί πλέον δεν είναι ποδοσφαιρικός αγώνας. Πρώτο θύμα των Αργεντινών είναι ο Πιερίνο Πράτι, ο οποίος μετά από ένα δυνατό χτύπημα, σωριάζεται στο έδαφος χάνοντας τις αισθήσεις του. Ο γιατρός της ομάδας διέγνωσε διάσειση και προσωρινή απώλεια μνήμης στον Πράτι, ο οποίος όσο ήταν στο έδαφος σχεδόν λιπόθυμος δέχτηκε και επίθεση από ποδοσφαιριστές της Εστουδιάντες, κατηγορώντας τον για θέατρο. Όπως ήταν φυσικό, αποχώρησε.

Επόμενο θύμα των γηπεδούχων ήταν ο Νέστορ Κομπέν, ο οποίος αν και Αργεντίνος είχε αφήσει νωρίς τη χώρα του για να κάνει καριέρα στην Ευρώπη και αντιμετωπίζονταν ως προδότης. Από το πρώτο λεπτό του αγώνα δεν σταματούσαν να τον βρίζουν, αλλά αυτός ήταν μέσα στο γήπεδο ο καλύτερος παίχτης των «ροσονέρι». Τότε ανέλαβε δράση το «πρωτοπαλίκαρο» των Αργεντίνων, ο Αγκίρε Σουάρεζ, ο οποίος με ένα κυριολεκτικά δολοφονικό χτύπημα σπάει το ζυγωματικό και τη μύτη του Κομπέν, στέλνοντάς τον εκτός αγωνιστικού χώρου.

Για κάποιο λόγο που μόνο ο Χιλιανός διαιτητής μπορεί να εξηγήσει, οι ποδοσφαιριστές των γηπεδούχων εξακολουθούν να είναι 11 στο γήπεδο.

1969, το ανελέητο ξύλο και η «σφαγή» ανάμεσα σε Μίλαν και Εστουδιάντες

Συνελήφθη ποδοσφαιριστής στο γήπεδο!

Ο Κορμπέν αποδεικνύεται σκληρό καρύδι και προσπαθεί, σχεδόν παραπατώντας από τα χτυπήματα που έχει δεχτεί, να επιστρέψει στο γήπεδο. Εκεί αναλαμβάνει δράση το καθεστώς του Ονγκάνια. Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο σουρεαλιστικά, όταν η αστυνομία συνέλαβε τον αναίσθητο ποδοσφαιριστή την ώρα που του δίνονταν οι πρώτες βοήθειες. Η δικαιολογία για τη σύλληψη του ήταν πως δεν είχε εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στην Αργεντινή. Αφού κρατήθηκε στο κρατητήριο για μια ημέρα, απέδειξε πως είχε υπηρετήσει στο γαλλικό στρατό και αφέθηκε ελεύθερος.

Πλέον η… προσοχή των «φοιτητών», που μόνο ως τέτοιοι δεν συμπεριφέρονται, στρέφεται και πάλι στον Τζιάνι Ριβέρα, ο οποίος δείχνοντας τα χέρια του και το σώμα του, διαμαρτύρεται στο διαιτητή ότι κάποιοι από τους γηπεδούχους τον τσιμπάνε με βελόνες κατά τη διάρκεια του αγώνα. Βέβαια, το μόνο που κατάφερε ήταν να δεχτεί τις έντονες επιπλήξεις του ανεκδιήγητου διαιτητή.

1969, το ανελέητο ξύλο και η «σφαγή» ανάμεσα σε Μίλαν και Εστουδιάντες

Με κάποιο τρόπο το παιχνίδι τελειώνει κανονικά, με την Εστουντιάντες να έχει ανατρέψει το εις βάρος της σκορ και να κερδίζει τελικά με 2-1 τον αγώνα. Αυτό όμως δεν της είναι αρκετό και η Μίλαν με πολύ πόνο και αίμα στέφεται πρωταθλήτρια κόσμου. Κάπου εκεί, το μαρτύριο των Ιταλών τελειώνει και ξεκινάει αυτό των Αργεντίνων.

Συλλήψεις Αργεντινών παικτών μετά την αποτυχία

Ο αγώνας είχε τηλεοπτική κάλυψη και αμέσως μετά τη λήξη του, ξεκίνησε μια παγκόσμια κατακραυγή για την συμπεριφορά των Αργεντινών ποδοσφαιριστών, με αποτέλεσμα ο Χουάν Κάρλος Ογκάνια, παρά του ότι επί της ουσίας ακολουθούσαν τις διαταγές του, να διατάξει την σύλληψη και φυλάκιση, των Πολέτι (αργότερα αγωνίστηκε και στον Ολυμπιακό), Μανέρο και Αγκίρε. Με την κατηγορία ότι η αντιαθλητική συμπεριφορά τους εξέθεσε τη χώρα, φυλακίστηκαν την επομένη κιόλας του αγώνα. Αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από ένα και πλέον μήνα και αποκλείστηκαν για πάντα από το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα και την εθνική ομάδα της Αργεντινής.

1969, το ανελέητο ξύλο και η «σφαγή» ανάμεσα σε Μίλαν και Εστουδιάντες

Ακόμα και σήμερα πολλοί από τους ποδοσφαιριστές εκείνης της Μίλαν, οι οποίοι κέρδισαν πολλούς τίτλους και διακρίσεις στην καριέρα τους, θεωρούν ως μεγαλύτερή τους επιτυχία το ότι επέστρεψαν, όχι τροπαιούχοι, αλλά ζωντανοί στην Ιταλία από τη «σφαγή του Μπομπονέρα»…

Ο «Ελληνας» Πολέτι

Ο Αλμπέρτο Χοσέ Πολέτι την περίοδο των περίφημων ελληνοποιήσεων πέρασε και από τα ελληνικά γήπεδα, φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού ως… Πολέτης (κάτι ανάλογο με την υπόθεση Ρότσα – Μπουμπλή στον Παναθηναϊκό). Έπαιξε, συνολικά, μόλις πέντε αγώνες (φιλικούς και επίσημους) με παθητικό… 10 γκολ! Το «ανθρωποκυνηγητό της Μίλαν» και ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο ήταν ουσιαστικά το τέλος της καριέρας του γιγαντόσωμου τερματοφύλακα , ο οποίος σταμάτησε το ποδόσφαιρο στα 27 του.

1969, το ανελέητο ξύλο και η «σφαγή» ανάμεσα σε Μίλαν και Εστουδιάντες

Λίγα χρόνια αργότερα, ωστόσο, μιλώντας για το ματωμένο ματς με τη Μίλαν είχε αποκαλύψει πως παραμονή του αγώνα, ένας αξιωματικός του στρατιωτικού καθεστώτος, είχε μπει στα αποδυτήρια και με απειλητικό ύφος είχε πει στους ποδοσφαιριστές «ή νικάτε ή πεθαίνετε»! Ο Πολέτι είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ήμασταν πολύ νέοι, εγώ μόλις 24 ετών. Και, πιστέψτε με, το ποδόσφαιρο ήταν πολύ βίαιο εκείνα τα χρόνια. Στη χώρα γίνονταν απεργίες, διαδηλώσεις, ξεσηκωμοί. Η χούντα ήθελε όλα αυτά να τα καλύψει με μια επιτυχία». Και κάπως έτσι οι παίκτες της Εστουδιάντες πήραν το «μήνυμα» και φρόντισαν να κερδίσουν…