Ο τρίτος μονός τελικός στην ιστορία του Copa Sudamericana φιλοξενεί δύο… ξένες στην ίδια χώρα. Δύο βραζιλιάνικες ομάδες σε ουδέτερη έδρα.
Το εμβληματικό «Σεντενάριο» του Μοντεβιδέο υποδέχεται την Ατλέτικο Παραναένσε και την Red Bull Μπραγκαντίνο σε έναν… παράξενο «εμφύλιο» τελικό με έπαθλο το 20ό τρόπαιο της διοργάνωσης. Μιας διοργάνωσης που αναδείκνυε τροπαιούχο σε διπλούς αγώνες ωστόσο η προ τριετίας αλλαγή του συστήματος διεξαγωγής, κατέστησε το τουρνουά ακόμη πιο ενδιαφέρον. Το ζευγάρι του τελικού στελεχώνεται από ομάδες της ίδιας χώρας για δεύτερη σερί χρονιά, πέρυσι όμως η Ντιφένσα με τη Λανούς έπαιξαν εντός αργεντίνικων συνόρων, στο «Μάριο Κέμπες» της Κόρδοβα.
Η διοργάνωση και οι…
Το Sudamericana μετρά μόλις… 21 χρόνια ζωής. Ξεκίνησε το 2002 και ως και το 2018 οι τελικοί ήταν διπλοί. Αρχικά, από το 1992, υπήρχε στη Λατινική Αμερική το Copa CONMEBOL, σαν το Κύπελλο UEFA δηλαδή, το 1999 όμως (μιας και δεν «τράβαγε « οικονομικά) αντικαταστάθηκε από δύο διοργανώσεις: το Copa Merconorte τις ομάδες του βορρά και το Copa Mercosur για τις ομάδες του νότου της ηπείρου.
Ούτε οι διοργανώσεις αυτές είχαν μεγάλη διάρκεια, έτσι «γεννήθηκε» το Sudamericana που στις προηγούμενες 19 «εκδόσεις» του ανέδειξε…
…17 διαφορετικές νικήτριες!
Ω ναι, σωστή είναι η καταμέτρηση. Από το 2002 μόλις δύο ομάδες, αμφότερες αργεντίνικες, κατόρθωσαν να κατακτήσουν παραπάνω από ένα τρόπαιο. Η Μπόκα Τζούνιορς (και, δη, συνεχόμενα, το 2004 και το 2005) και η Ιντεπεντιέντε (το 2010 και το 2017).
Οι 17 διαφορετικές νικήτριες προέρχονται από 7 διαφορετικές χώρες, έξι τις Λατινικής Αμερικής και μιας για το Μεξικό από την Πατσούκα το 2007, σε εποχή που οι σύλλογοι της χώρας μετείχαν στις διοργανώσεις της COMNEBOL: πλέον τούτο έχει καταργηθεί.
For the record, ουδένας σύλλογος από Ουρουγουάη (σ.σ. έκπληξη…), Παραγουάη, Βολιβία και Βενεζουέλα έφτασε ως το τρόπαιο. Η Αργεντινή μετρά 9 τρόπαια (μαζί με των Λανούς, Ρίβερ Πλέιτ, Σαν Λορέντσο, Αρσεναλ Σαραντί και Ντιφένσα), η Βραζιλία 4 (έχουν από ένα οι Ιντερνασιονάλ, Σάο Πάουλο, Ατλέτικο Παραναένσε και Σαπεκοένσε), το Εκουαδόρ δύο (LDU Κίτο και Ιντεπεντειέντε ντελ Βάλε) κι από μια κατάκτηση έχουν ομάδες της Κολομβίας (Σάντα Φε), της Χιλής (Ουνιβερσιδάδ ντε Τσίλε), του Περού (Σιενσιάνο) και, ως αναφέρθηκε, του Μεξικού.
Εννοείται πως, με τον φετινό τελικό, οι Βραζιλιάνοι φτάνουν τα 5 τρόπαια.
Πρωταθλήτριες στις καρδιές μας…
Στη λίστα των νικητών, και μη, της διοργάνωσης η κολομβιανή Ατλέτικο Νασιονάλ είναι, βάσει αριθμών, η χειρότερη σε τελικούς με τρεις χαμένους: το 2002 από τη Σαν Λορέντσο, το 2014 από τη Ρίβερ Πλέιτ και το 2016 δίχως να αγωνιστεί. Δίχως να εμφανιστεί η αντίπαλος.
Ήταν η 29η Νοεμβρίου όταν η αποστολή της Σαπεκοένσε ουδέποτε αφίχθη στο Μεντεγίν. Το τρομερό αεροπορικό δυστύχημα ξεκλήρισε την οικογένεια της ομάδας με 71 νεκρούς από τους συνολικά 77 επιβαίνοντες της πτήσης 2933 της LaMia Airlines.
Το μεγαλειώδες fair play από πλευράς Κολομβιανών χρήζει αναφοράς για πολλά, πολλά χρόνια. Ο τότε πρόεδρος Χουάν Κάρλος ντε λα Κουέστα, αντί να ανακηρυχθεί νικήτρια του Copa Sudamericana 2016 η ομάδα του, κατέθεσε αίτημα να γίνει μεν αυτό αλλά για τη «Σάπε». Όπερ και εγένετο…
Πρώτη φορά και πήγε… τελικό
Η Κλούμπε Ατλέτικο Μπραγκαντίνο ιδρύθηκε το 1928 και… επανιδρύθηκε τα τελευταία χρόνια, με την εξαγορά από το διεθνές fund της Red Bull. Το 1991 είχε διεκδικήσει το πρωτάθλημα χάνοντάς το στους τελικούς από τη Σάο Πάουλο και, από το 1998 που έπεσε στη β’ κατηγορία, μόλις το 2020 επανήλθε στα… σαλόνια του Brasileiro. Επιβράβευση της 10ης θέσης που κατέλαβε, η παρθενική συμμετοχή σε διεθνή διοργάνωση και, καίτοι πρωτάρα, έφτασε ως τον τελικό!
Αντιθέτως, για την Ατλέτικο Παραναένσε θα είναι ο τρίτος διεθνής τελικός. Η «φουρασάο» το 2005 έπαιξε στους τελικούς του Copa Libertadores ενάντια στη Σάο Πάουλο χάνοντας εύκολα (1-1, 0-4) και το 2018 κατέκτησε το Copa Sudamericana σε διπλά ματς ενάντια στην κολομβιανή Ζούνιορ (1-1 και τα δύο, το πήρε στα πέναλτι).
Who is who
Μεσαία που κάνει σταθερά βήματα να μπει στο γκρουπ των μεγάλων: αυτή είναι η Ατλέτικο Παραναένσε, ένας σύλλογος με παράδοση 97 ετών και άριστη οργάνωση, καθώς είναι η μοναδική στη χώρα που δηλώνει κέρδη κάθε χρόνο. Ακόμη και πέρσι, με την πανδημία. Εκπροσωπεί μέρος του βραζιλιάνικου νότου εδρεύοντας στην Κουριτίμπα, με γήπεδο το «Αρένα ντα Μπαϊσάντα» (42.000 θέσεων και με συνθετικό χλοοτάπητα). Στον πάγκο της κάθεται, μόλις από την 1η Οκτωβρίου, ο 46χρονος Αλμπέρτο Βάλεντιμ διαδεχόμενος τον Πορτογάλο Τόνι Ολιβέιρα που πλήρωσε τις μέτριες, εντός συνόρων, επιδόσεις.
Ιστορικά και διαχρονικά, από την άλλη, η Μπραγκαντίνο ήταν ένα μικρομεσαίο κλαμπ της βραζιλιάνικης Serie Β. Από το 2019 που εντάχθηκε στο γκρουπ της Red Bull, βρίσκοντας χρήμα, οργάνωση, προοπτική και φιλοδοξία για μία ομάδα που έχει στόχο να μπει σφήνα στους μεγάλους. Εδρεύει στην Μπραγκάνσα Παουλίστα, μια μικρή πόλη στα περίχωρα του Σάο Πάουλο και έχει για έδρα το 13.000 θέσεων «Ναμπιζάο» και στον πάγκο της κάθεται ο 40χρονος Μαουρίσιο Μπαρμπιέρι.
Μπραγκαντίνο, το μικρό… παιδί της Red Bull
Όπως αντίστοιχα πράττει παγκοσμίως η City Group, με… ναυαρχίδα τη Μάντσεστερ Σίτι και επενδύσεις σε άλλες δέκα ομάδες ισάριθμων διαφορετικών χωρών (όπως την ισπανική Τζιρόνα, την ινδική Μουμπάι, τη γαλλική Τρουά, την ουρουγουανή Τόρκε και άλλες…), έτσι και η Red Bull απλώνει τα πλοκάμια της σε όλο τον κόσμο.
Και η βραζιλιάνικη Μπραγκαντίνο ήταν, χρονικά, το τελευταίο της… παιδί και τούτο την ευχαρίστησε για την εμπιστοσύνη με τη φετινή της πορεία ως και τον τελικό του Sudamericana.
Η πρώτη προσπάθεια της Red Bull ήταν το 2007, όταν και δημιούργησε την Red Bull Μπραζίλ, ωστόσο λίγο το όνομα της ομάδας και λίγο η παρουσία της στις μικρές κατηγορίες της χώρας είχαν ως αποτέλεσμα, το εν λόγω project να αποτύχει. Επανήλθε όμως και το 2019 επένδυσε στην Μπραγκαντίνο.
Η εταιρεία, γνωστή για τις μηχανοκίνητες… επενδύσεις της στη Formula 1, έχει υπό τη σκέπη της κι άλλες ποδοσφαιρικές ομάδες: την αμερικάνικη Νιου Γιορκ, τις αυστριακές Σάλτσμπουργκ και Λίφερινγκ, τη γερμανική Λειψία και φιλοδοξεί να επεκταθεί ακόμη περισσότερο.
Η μεν μόνο νίκες εντός, η δε… τρένο εκτός
Περισσότερα διαφορά χαρακτηριστικά βρίσκεις στις δύο φετινές φιναλίστ, παρά ομοιότητες. Ενδεικτική η «συμπεριφορά» τους στη διοργάνωση.
Η Ατλέτικο Παραναένσε σημείωσε 6/6 νίκες εντός «Αρένα ντα Μπαϊσάδα» στη διοργάνωση, με γκολ 16-3, μάλιστα η εστία της παραβιάστηκε μόνο σε δύο εξ αυτών. Μια έδρα που έπαιξε κομβικό ρόλο στα νοκ άουτ για τη «φουρασάο» μιας και ανέτρεψε (με 4-2) την ήττα με 1-0 στο Κίτο από τη LDU.
Αντίθετα, η… σταχτοπούτα Μπραγκαντίνο, μετά το «ράπισμα» με 3-0 από την Εμελεκ στο Γουαγιακίλ του Εκουαδόρ, σε καμία άλλη έδρα δεν λύγισε. 1-0 στην Κόρδοβα την αργεντίνικη Ταγέρες, 2-1 στο Σαν Κριστομπάλ την κολομβιανή Ντεπόρτες Τολίμα, 2-0 στο Σανγολκί την εκουαδοριανή Ιντεπεντιέντε ντελ Βάλε, 4-3 στο Ροσάριο την αργεντίνικη Σεντράλ και 2-1 την ουρουγουανή Πενιαρόλ στο Μοντεβιδέο. Εκεί όπου θα διεκδικήσει την ολοκλήρωση αυτού του ποδοσφαιρικού… θαύματος.
Παράδοση
Οι δύο φιναλίστ ανταμώνουν για πρώτη φορά σε αγώνα εκτός πρωταθλήματος, ούτε στο Copa do Brasil έχουν συναντηθεί ποτέ. Σε άλλα 11 μεταξύ τους παιχνίδια η Ατλέτικο Παραναένσε μετρά 4 νίκες, η Μπραγκαντίνο 3 και άλλα τρία ματς έληξαν ισόπαλα.
Ωστόσο η Μπραγκαντίνο, ανεξαρτήτως έδρας, δεν έχει νίκη από τον Σεπτέμβριο του 2012, με τη «φουρασάο» να μετρά έκτοτε δύο νίκες και δύο ισοπαλίες.
Οι δύο «τιμονιέρηδες»
Ουδέποτε στο παρελθόν αντάμωσαν οι δρόμοι του Αλμπέρτο Βάλεντιμ και του Μαουρίσιο Μπαρμπιέρι.
Ο 46χρονος Βάλεντιμ της Ατλέτικο Παραναένσε είχε παίξει για οκτώ χρόνια στο Campionato με Ουντινέζε και Σιένα (2000-08) ενώ το 2018 εργάστηκε για λίγο ως προπονητής στην αιγυπτιακή Πίραμιντς. Παλιός παίκτης της «φουρασάο» (1996-99 και 2008-09), γνωρίζει καλά τον σύλλογο, όπου επέστρεψε ως «τιμονιέρης» πριν από ενάμισι μήνα. Κορυφαία του προπονητική στιγμή ήταν η κατάκτηση του πολιτειακού πρωταθλήματος Carioca με την Μποταφόγκο το 2018.
Ο, δε, 40χρονος Μπαρμπιέρι θυμίζει κάτι από… Γιούλιαν Νάγκελσμαν. Γεννήθηκε το 1981 και βρίσκεται στους πάγκους από τα… 23 του, αρχικά ως βοηθός στην Αουνταξ κι από το 2011 πρώτος προπονητής. Πέρασε, μεταξύ άλλων, από Γκουαρανί, Φλαμένγκο, Αμέρικα Μινέιρο και Γκοϊάς και εργάζεται στην Μπραγκαντίνο από τον Σεπτέμβριο του 2020.
Τα… δικά μας παιδιά
Δεν λείπουν τα οικεία, στους Έλληνες, πρόσωπα από τον φετινό τελικό του Copa Sudamericana. Ο 26χρονος μέσος της Μπραγκαντίνο, Λούκας Εβαντζελίστα είχε περάσει (χωρίς όμως να… ακουμπήσει) από τον Παναθηναϊκό το 2016, ως δανεικός από την Ουντινέζε. Ο συμπαίκτης του, 35χρονος μπακ, Εδιμάρ είχε περάσει από την Ξάνθη το 2011-12.
Στην, δε, Ατλέτικο Παραναένσε αγωνίζεται ο 35χρονος μπακ Μάρσιο Αζεβέδο που είχε περάσει για λίγο το 2018 από τον ΠΑΟΚ (ως δανεικός από τη Σαχτάρ Ντόνετσκ).
Blog που δημοσιεύτηκε στη Fonbet.gr στις 17/11/2021
